''Eισαι ακoμη ανθρώπινη;''- Η ταινια ''Τοni Erdmann''

Η Γερμανική ταινια "Ο πατέρας μου ο Toni Erdmann", που θεωρηθηκε απο πολλους ως η καλύτερη ταινία του φθινοπωρου 2016, θα ελεγε κανεις οτι δεν ειναι απλα "μια ακομη ταινία με θεμα τη σχεση πατερα-κορης". Γυρισμενη στο Βουκουρέστι, εκπλησσει με το "μαύρο χιούμορ", τις αβολες καταστασεις και τη πρωτοτυπια της. Ειναι μια ταινια για δυο ανθρωπους που εχουν καταρρευσει τοσο πολυ ψυχικα, ωστε μονο προς κατι ..καλυτερο μπορουν να ελπιζουν στη συνεχεια.

Jag har sällan, eller kanske aldrig, sett en film om två personer som krisar så rejält och så iögonenfallande – och ändå mått så bra efteråt.Ο τιτλος En typ av filmmaraton där feel good-belöningen så att säga kommer i efterhand.Är ni inte övertygade?”Min pappa Toni Erdmann” kretsar kring Winfried Conradi, en medelålders, frånskild lärare som bittert saknar sin 30-åriga dotter Ines.«Ο πατέρας μου ο Toni Erdmann" αναφερεται στον Winfried Conradi, ένα μεσήλικα, διαζευγμενο δάσκαλο που νοιωθει ότι του λειπει η 30 χρονη κόρη του Ines.

Alltmedan han försöker hantera sin lågintensiva depression genom konstiga practical jokes i vardagen stressar hon runt som oljebranschkonsult i BukaresΕνώ προσπαθεί να διαχειριστεί τη θλιψη του κανοντας παράξενες φάρσες στην καθημερινή ζωή του, η κορη του, Ιnes, νοιωθει εντονα το καθημερινο στρες στην ζωη της, κανοντας καριερα ως σύμβουλος σε μια εταιρεια πετρελαίου στο Βουκουρέστι.

Όταν η Ines έρχεται στο σπίτι της στη Γερμανία για μια συντομη επισκεψη ο πατερας της καταλαβαινει οτι δύσκολα θα μπορεσει να τη πλησιασει. Ο πατερας της βλεπει  στο άδειο βλέμμα της κόρης του και τη δικη του δυστυχια και αποφασίζει να κάνει μια αιφνιδιαστική επίσκεψη στο Βουκουρέστι, oπου εκει παρουσιαζεται ως καποιος αλλος χαρακτηρας, ως Τοni Erdman, μεταμφιεσμενος με μια γελοια περουκα και ψευτικη οδοντοστοιχια.

Iscensättningen är också briljant och förvandlar det kuriösa till politiskt sprängstoff.Το οτι  η σκηνοθετης Ade Μaren διαλεξε μια πολη σαν το Βουκουρεστι εχει τη σημασια του. Den såriga familjerelationen får en intressant relief genom att den utspelar sig med den sårigaste delen av EU som fond.Η τραυματισμενη οικογενειακη σχέση ξεδιπλώνεται σ ενα φοβερα τραυματισμενο μέρος του ταμείου της ΕΕ. Ines Rumänien är de skärande kontrasternas land, å en sidan slösande rikedom, å andra sidan den skräpiga slum som EU-migranterna flyr ifrån. Η κορη του ζει μεσα σε ενα πλαισιο μεγαλων αντιθέσεων, από τη μία πλευρά η κατασπατάληση του πλούτου, από την άλλη πλευρά, τα συντρίμμια ζωης και οικονομικης καταστροφης σε μια απο τις παραγκουπολεις της ΕΕ οπου η φτωχεια και η φυγη μεσω της μετανάστευσης ειναι καθημερινα φαινομενα.

Här finns de blankpolerade kontoren där affärsmän och konsulter tävlar om att slimma och outsourca lokala företag – på arbetarnas bekostnad.Εδώ βλεπει κανεις καλογυαλισμένο γραφεία, όπου επιχειρηματίες και συμβουλοι ανταγωνίζονται και χωρις ελεος κανουν outsourcing εις βάρος των εργαζομένων. Här finns lyxhotellen, den dyra shoppingen, väldoftande spaanläggningar, champagnefester. Εδώ είναι τα πολυτελή ξενοδοχεία, τα ακριβά shopping malls, τα  spa, oι γιορτές και η σαμπάνια ρεει για τα στελεχη επιχειρησεων.

Här finns beniga, ryska lyxhustrur som lojt konstaterar att ”länder med en medelklass är så lugnande”.Εδώ βρίσκονται και οι κοκαλιαρες ρωσιδες λουξ συζυγοι,  μια απο τις οποιες μαλιστα σχολιαζει στη ταινια νωχελικά ότι «οι χώρες με μεσαία τάξη είναι τόσο καταπραϋντικες." När Ade blandar in referenser till den verkliga rumänska, tokrika affärsmannen och före detta tennistjärnan Ion Tiriac blir det extra vasst. Η σκηνοθετης Ade μαλιστα κανει αναφορα σε πραγματικα προσωπα της Ρουμανίας, παμπλουτους επιχειρηματίες και πρώην αστερια του τεννις, οπως τον Ion Tiriac , εκει γινεται ιδιαίτερα αιχμηρη.

Men inte ens här, i den samhällskritiska delen av historien, levererar Maren Ade några enkla moralkakor eller någon politisk korrekt ideologikritik.”Är du ens en människa?” säger Winfried till sin dotter när han ser henne hantera sina affärer. "Είσαι ακόμα  ανθρώπινη;" ρωταει ο Winfried την κόρη του όταν τη βλέπει πως  διαχειρίζεται οσα της αναθετουν τα αφεντικα της.  När han inte når fram med vare sig tafatta kärleksbetydelser eller med hjälp av sin skämtlåda blir han på gränsen till elak. ”Hur håller man fast stunden?” säger han senare i en annan del av sin känslomässiga berg och dal-bana.

I Maren Ades värld finns det inget som verkar förädlande på de inblandande, vare sig känslomässigt eller politiskt.Winfried fortsätter vara en jobbig jävel och Ines en karriärist.«Ο πατέρας μου ο Toni Erdmann" είναι μια υπεροχη ταινια  με αίσθηση  γνώσης και συναίσθησης, μια καλοσχεδιασμενη μπουνια στο σημερινο υποκριτικο κατεστημενο, στο τι θεωρειται απο πολλους "επιτυχια στη ζωη" και συναμα ειναι και μια ταινια που επιτελους κανει κριτικη χωρις διδακτισμο. Αξιζει το κοπο!Lyckan kan vara en film som får en att känna sig fångad och befriad på samma gång.Se mer.”Youth” med Michael Caine och Rachel Weisz (2015)