Συμβιβασμος και "Revolutionary Road"

APRIL

You want to know the worst part? Our whole existence here is based on this great premise that we're somehow very special and superior to the whole thing, and you know what I've realized...? We're not! We're just like everyone else. Look at us! We've bought into the same ridiculous delusion. This idea that you have to resign from life and settle down the moment you have children. And we've been punishing each other for it.
FRANK

Listen: We decided to move out here. No one ever forced me to take the job at Knox. I mean who ever said I was supposed to be a big deal, anyway?
APRIL
When I first met you, there was nothing in the world you couldn't do or be.
FRANK
I was a little wise guy with a big mouth, that's all.
APRIL
You were not! How can you even say that?
FRANK
All right... So, I'll have time. And God knows that's appealing. It's very appealing. And I mean, everything you say might make a certain amount of sense, if I had some definite talent maybe. If I were an artist or a writer.
APRIL
But Frank, listen to me: It's what you are that's being stifled here. It's what you are that's being denied and denied and denied in this kind of life.
FRANK
And what's that?
APRIL
Don't you know...? He looks at her. She gazes back at him.
APRIL
You're the most valuable and wonderful thing in the world... You're a man!

Αμερική 1955: Ένα παντρεμένο ζευγάρι, ο Frank (DiCaprio) και η April Wheeler (Kate Winslet) δεν μπορεί να συμβιβαστεί με τη ζωή που κάνει, καθώς νιώθει πως δεν έχει τίποτε κοινό με τους γείτονές του στο, Connecticut, στην οδο Revolutionary Road, (δρόμο της Επανάστασης), όπου μενουν.
Ο γάμος τους δοκιμάζεται καθώς, συνειδητοποιώντας πως έχουν αφομοιωθεί από το περιβάλλον και έχουν γίνει ακριβώς αυτό που απεύχονταν, έρχονται αντιμέτωποι με τις αποτυχίες και τις ανασφάλειές τους, προσπαθώντας να κάνουν μια νέα αρχή μακριά από τη μονότονη καθημερινότητά τους.

Θα καταφέρουν να ξεπεράσουν την κρίση και να συνεχίσουν τη ζωή τους από εκεί που την άφησαν; Και ακόμα, μπορούν άραγε τελικά δύο άνθρωποι να ξεφύγουν από την καθημερινότητά τους δίχως να απομακρυνθούν ο ένας από τον άλλο;
Ενα νεαρό ζευγάρι, επιφανειακά ευτυχισμένο και πρότυπο για τη γειτονιά και τους φίλους, νιώθει σιγά-σιγά να βουλιάζει μέσα στη λάσπη της απελπισίας, του συμβιβασμού, των ανεκπλήρωτων ονείρων. Τίποτα από αυτά που επιθυμούσε να κάνει στη ζωή του, δεν μπόρεσε να πραγματοποιήσει. Στη θέση αυτών έβαλε το επιφανειακό λούστρο, την εξωτερική εικόνα, το συμβιβασμό.
Τα ανεκπλήρωτα όνειρα, όμως, ιδιαίτερα τα ατομικά ανεκπλήρωτα όνειρα που είναι εγωιστικά και συμφεροντολόγα, έχουν μεγάλες δαγκάνες! Δαγκάνες που με τον καιρό σε βουτάνε από το λαιμό και σε πάνε μπροστά στον καθρέφτη της συνείδησής σου. Εκεί σε αναγκάζουν να δεις πως, τελικά, ξύνοντας το λούστρο, τη γυαλιστερή επιδερμίδα, δεν είσαι παρά ένας φελλός, ωστόσο, δεν έχει καμία ελπίδα για κάτι καλύτερο. Θα συνεχίσεις να επιπλέεις χωρίς κανόνες και χωρίς σκοπό. Από το σημείο αυτό και μετά, βέβαια, αρχίζει το δράμα. Τα βάζεις με τους γύρω σου, με την τύχη, με τον εαυτό σου. Μπαίνεις στην τροχιά της καθημερινής και αδιέξοδης δυστυχίας! Σιγά - σιγά αποδέχεσαι τον άθλιο τρόπο ζωής που βιώνεις και αναπαράγεις. Μέχρι που γίνεσαι ολοκληρωτικά δυστυχισμένος ή αυτοκτονείς!
Η ταινία, η οποία στηρίζεται στο ομότιτλο βιβλίο του Richard Yates (εκδόθηκε στη Νέα Υόρκη το 1961 - κυκλοφορεί και στα ελληνικά) είναι άψογη στην καταγραφή και την περιγραφή της μεσοαστικής απελπισίας. Αδυνατεί, όμως, ή δε θέλει να δώσει απαντήσεις. Δε βλέπει, ή δε θέλει να δει διέξοδο. Περιορίζει και παγιδεύει τους ήρωές της και τους θεατές της στην αδιέξοδη μεσοαστική λογική. Κρατάει το νεαρό ζευγάρι κλεισμένο στο σπίτι του και στον εαυτό του, δεν το σπρώχνει προς την κοινωνία, δεν το αναγκάζει να μετατρέψει το προσωπικό σε γενικό, το ατομικό σε κοινωνικό, να μεγαλώσει το εύρος του αγώνα του. Η ατομική ευτυχία είναι αποτέλεσμα της κοινωνικής ευτυχίας. Μοιραία, λοιπόν, αυτό το ζευγάρι, αυτή η κοινωνία που αναζητά ατομική λύση σε κοινωνικά ζητήματα, θα "αυτομαχαιρωθεί".

Bλέποντας το νεαρό ζευγάρι του "Revolutionary Road" να περιστρέφει την αδιέξοδη μεσοαστική δυστυχία του γύρω από τον άξονα μιας…"hopeless emptiness" μεσοαστικης ζωης (ενας ορος που χρησιμοποιειται πολυ στη ταινια), δεν μπορεί παρά να πληγωθεί και να πονέσει!

Η αστική κοινωνία δεν έχει λύσεις, ούτε για τα προβλήματα που δημιουργεί η ίδια. Ο μόνος τρόπος για να βγει κανείς από αυτό το τέλμα που βιώνει σχεδόν το σύνολο της αστικής κοινωνίας, είναι η επανάσταση που οδηγεί σε μια άλλη, σε μια πιο αναπτυγμένη κοινωνία, σε μια ανθρώπινη κοινωνία με άλλες αρχές, με άλλους στόχους και σκοπούς, με άλλες αξίες, χωρίς ανταγωνισμούς και χωρίς ανήθικες ηθικές (ο θάνατός σου η ζωή μου). Σε μια κοινωνία που δε θα αγωνίζεσαι για να κατατροπώσεις και για να αποδείξεις κάτι στους άλλους, αλλά θα αγωνίζεσαι να ζήσεις αρμονικά με τους άλλους (και με τον εαυτό σου).....

Απο κειμενο του Ν. Αντωνάκου

Link: Official Trailer 2008