Βασίλης Ασβεστόπουλος: Google δεν έχουν; Σινεμά δε βλέπουν;

(Aντιγραφη απο το Κατιουσα)

Τρίτη απόγευμα 8 Αυγούστου. Άλλη μια μέρα καύσωνα, άλλη μια μέρα με τα συντηρητικά ΜΜΕ να αναλώνονται στο ποιος πήγε ή όχι φαντάρος, ποιος θα σηκώνει τη σημαία στο δημοτικό, τι γίνεται στην Βενεζουέλα – και όχι τι συμβαίνει στη γειτονική Τουρκία, της οποίας ο Πρόεδρος δένεται με τα δεσμά της κουμπαριάς με τον επίτιμο πρόεδρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ναι, αυτά τα ξεχνάει η Δεξιά, όπως και ξεχνάει ότι η ουσία είναι να έχουν τα σχολεία βιβλία, αίθουσες, καθηγητές και δασκάλους. Ξεχνάει ότι ο Ερντογάν ήταν χρόνια εταίρος της στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό κόμμα. Δεν βλέπει την καταπίεση και την φασιστοποίηση στη γείτονα χώρα – αλλά ξέρει τα πάντα για τη Βενεζουέλα, ακόμη και αν οι αποδείξεις της έρχονται από το Πουέρτο Ρίκο.  

Μια κανονική, ανούσια πολιτικά και σχετικά ανέμελη μέρα λοιπόν. Όλη μέρα; Όχι όλη. Σε μία στιγμή το απόγευμα η κυβέρνηση της ΠΦΑ αποφάσισε να ταράξει λίγο τα νερά. Δεν πήγε να εγκαινιάσει μουσείο αγωνιστών, ιδεών που η ίδια έχει προδώσει πολλάκις. Δεν λιάστηκαν στη λάμψη των νεκρών κομμουνιστών της Καισαριανής. Δεν έλυσαν το πρόβλημα των δασκάλων και καθηγητών στα σχολεία. Πολλά είναι αυτά που και αυτή τη μέρα δεν έκαναν, αλλά πιο βαρύ ζυγίζει κάτι που έκαναν.

Ξέχασαν ότι κατά την διάρκεια του εμφύλιου, πρώτα στο Γράμμο από το 1948, έπεσαν βόμβες ναπάλμ πάνω στους μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού. Λησμόνησαν επίσης ότι το ίδιο «υλικό» έπεσε πάνω σε Γερμανούς, 6 Μαρτίου του 1944 στο Βερολίνο, σε Γάλλους στο Ρουαγιάν το 1944 και σε Ιάπωνες πρώτα στο Κόμπε και μετά σε άλλες πόλεις το 1945. Εκτεταμένη χρήση Ναπάλμ έγινε και στον πόλεμο της Κορέας. Βέβαια, τότε το έριξαν οι Αμερικανοί, διαχρονικοί φίλοι της Δεξιάς που θέλει να τα ξεχάσει όλα αυτά. Εξυπακούεται ότι δύσκολα θα βρεθεί οπαδός της «αριστείας», όπως την ορίζουν οι νεοφιλελεύθεροι και οι δεξιότεροι φίλοι τους, να παραδεχτεί τη ρίψη ναπάλμ που έγινε από Έλληνες σε Έλληνες. Πόσο όμως τρομάζει, να δείχνει άγνοια όλων αυτών η τωρινή κυβέρνηση της Ελλάδας που θέλει να προσδιοριστεί ως αριστερή;

Και πώς αλλιώς να ερμηνεύσουμε την επίσημη ανακοίνωση του Υπουργείου Εξωτερικών για τους πρώτους βομβαρδισμούς με ναπάλμ και λοιπά χημικά όπλα που έγιναν από την Τουρκία σε άμαχο Ελληνοκυπριακό πληθυσμό τον Αύγουστο του 1954; Ακολούθησε και δεύτερη το 1974. Πάντα με όπλα – ποιού άλλου – των Αμερικάνων!

Το Υπουργείο Εξωτερικών γράφει «Με θλίψη καταγράφουμε τους εορτασμούς της Τουρκοκυπριακής ηγεσίας και μάλιστα του ίδιου του κ. Ακιντζί, για τα 53 χρόνια από την χρήση χημικών όπλων και τη ρίψη βομβών ναπάλμ από την πολεμική αεροπορία της Τουρκίας στη χερσόνησο της Τηλλυρίας. Επρόκειτο για την πρώτη χρήση των απαγορευμένων χημικών όπλων στην ιστορία του πλανήτη μας.»

Με μια απλή αναζήτηση στον παγκόσμιο ιστό, κοινώς με τη χρήση του Google, θα μπορούσαν να είχαν βρει πόσες φορές πριν έγινε χρήση από ανάλογα όπλα, είτε τύπου ναπάλμ είτε χημικών– όχι μόνο αμερικάνικα αλλά και γερμανικά, βρετανικά ή γαλλικά.

Θα μπορούσαν να είχαν διαβάσει ότι η χρήση τέτοιων όπλων απαγορεύεται σύμφωνα με τις περισσότερες ερμηνείες και την επικρατούσα νομική άποψη ήδη με τις συμφωνίες της Χάγης του 1899 και 1907, αλλά το αργότερο με το Πρωτόκολλο της Γενεύης που υπογράφτηκε στις 17 Ιουνίου του 1925 και ισχύει από τις 8 Φεβρουαρίου του 1928. Το ναπάλμ, ένα άλας αργιλίου ή σαπούνι ενός μείγματος ναφθενικών και αλειφατικών καρβοξυλικών οξέων, φέρνει σε πήξη βενζίνη και ενίοτε εμπλουτίζεται με φώσφορο για ακόμα χειρότερα αποτελέσματα.

Είναι μια εφεύρεση που καταλογίζεται στον «άριστο» επιστήμονα του Χάρβαρντ και της Οξφόρδης Louis Frederick Fieser. Περιγράφει την εφεύρεση του και τους λόγους για τους οποίους δεν απαίτησε ποτέ χρήματα για αυτήν στο βιβλίο: The Scientific Method, A Personal Account of Usual Projects in War and in Peace. Δεν το έκανε αυτό για λόγους φιλανθρωπικούς αλλά μόνο για την χρήση της δηλητηριώδους βόμβας φωτιάς από την κυβέρνησή του.

Αν και αυτό είναι πολύς κόπος, τότε αναρωτιέμαι πόσοι από τους βρισκόμενους στις επάλξεις του ΣΥΡΙΖΑ μπήκαν στον πειρασμό να δουν την ταινία «Ψυχή βαθιά» του Παντελή Βούλγαρη ή έστω ένα από τα ντοκιμαντέρ της δικής τους ΕΡΤ; Ή μήπως η απώλεια ιστορικής μνήμης είναι εσκεμμένη πράξη; Κάτι δηλαδή σαν την ολοκλήρωση της υιοθέτησης της συντηρητικής νεοφιλελεύθερης ατζέντας.

Δεν θέλω να το πιστέψω αλλά ανησυχώ γνωρίζοντας ότι η Τουρκία δεν χάνει τέτοιες ευκαιρίες. Να απαντήσει δηλαδή με λακωνικό στιλ «μα εσείς τα ίδια ρίξατε στον εαυτό σας». Τότε τι λέμε;

Και αν ο γνωστός σχολιαστής των πάντων Άδωνις ανακαλύψει τη γκάφα και βγει τσιρίζοντας ότι η κυβερνώσα αριστερά ξέχασε το Γράμμο;