11.7.09

Συμβιβασμος και "Revolutionary Road"

APRIL
You want to know the worst part? Our whole existence here is based on this great premise that we're somehow very special and superior to the whole thing, and you know what I've realized...? We're not! We're just like everyone else. Look at us! We've bought into the same ridiculous delusion. This idea that you have to resign from life and settle down the moment you have children. And we've been punishing each other for it.
FRANK
Listen: We decided to move out here. No one ever forced me to take the job at Knox. I mean who ever said I was supposed to be a big deal, anyway?
APRIL
When I first met you, there was nothing in the world you couldn't do or be.
FRANK
I was a little wise guy with a big mouth, that's all.
APRIL
You were not! How can you even say that?
FRANK
All right... So, I'll have time. And God knows that's appealing. It's very appealing. And I mean, everything you say might make a certain amount of sense, if I had some definite talent maybe. If I were an artist or a writer.
APRIL
But Frank, listen to me: It's what you are that's being stifled here. It's what you are that's being denied and denied and denied in this kind of life.
FRANK
And what's that?
APRIL
Don't you know...? He looks at her. She gazes back at him.
APRIL

You're the most valuable and wonderful thing in the world...
You're a man!

Αμερική 1955: Ένα παντρεμένο ζευγάρι, ο Frank (DiCaprio) και η April Wheeler (Kate Winslet) δεν μπορεί να συμβιβαστεί με τη ζωή που κάνει, καθώς νιώθει πως δεν έχει τίποτε κοινό με τους γείτονές του στο, Connecticut, στην οδο Revolutionary Road, (δρόμο της Επανάστασης), όπου μενουν.
Ο γάμος τους δοκιμάζεται καθώς, συνειδητοποιώντας πως έχουν αφομοιωθεί από το περιβάλλον και έχουν γίνει ακριβώς αυτό που απεύχονταν, έρχονται αντιμέτωποι με τις αποτυχίες και τις ανασφάλειές τους, προσπαθώντας να κάνουν μια νέα αρχή μακριά από τη μονότονη καθημερινότητά τους.
Θα καταφέρουν να ξεπεράσουν την κρίση και να συνεχίσουν τη ζωή τους από εκεί που την άφησαν; Και ακόμα, μπορούν άραγε τελικά δύο άνθρωποι να ξεφύγουν από την καθημερινότητά τους δίχως να απομακρυνθούν ο ένας από τον άλλο;
Ενα νεαρό ζευγάρι, επιφανειακά ευτυχισμένο και πρότυπο για τη γειτονιά και τους φίλους, νιώθει σιγά-σιγά να βουλιάζει μέσα στη λάσπη της απελπισίας, του συμβιβασμού, των ανεκπλήρωτων ονείρων. Τίποτα από αυτά που επιθυμούσε να κάνει στη ζωή του, δεν μπόρεσε να πραγματοποιήσει. Στη θέση αυτών έβαλε το επιφανειακό λούστρο, την εξωτερική εικόνα, το συμβιβασμό.
Τα ανεκπλήρωτα όνειρα, όμως, ιδιαίτερα τα ατομικά ανεκπλήρωτα όνειρα που είναι εγωιστικά και συμφεροντολόγα, έχουν μεγάλες δαγκάνες! Δαγκάνες που με τον καιρό σε βουτάνε από το λαιμό και σε πάνε μπροστά στον καθρέφτη της συνείδησής σου. Εκεί σε αναγκάζουν να δεις πως, τελικά, ξύνοντας το λούστρο, τη γυαλιστερή επιδερμίδα, δεν είσαι παρά ένας φελλός, ωστόσο, δεν έχει καμία ελπίδα για κάτι καλύτερο. Θα συνεχίσεις να επιπλέεις χωρίς κανόνες και χωρίς σκοπό. Από το σημείο αυτό και μετά, βέβαια, αρχίζει το δράμα. Τα βάζεις με τους γύρω σου, με την τύχη, με τον εαυτό σου. Μπαίνεις στην τροχιά της καθημερινής και αδιέξοδης δυστυχίας! Σιγά - σιγά αποδέχεσαι τον άθλιο τρόπο ζωής που βιώνεις και αναπαράγεις. Μέχρι που γίνεσαι ολοκληρωτικά δυστυχισμένος ή αυτοκτονείς!
Η ταινία, η οποία στηρίζεται στο ομότιτλο βιβλίο του
Richard Yates
(εκδόθηκε στη Νέα Υόρκη το 1961 - κυκλοφορεί και στα ελληνικά) είναι άψογη στην καταγραφή και την περιγραφή της μεσοαστικής απελπισίας. Αδυνατεί, όμως, ή δε θέλει να δώσει απαντήσεις. Δε βλέπει, ή δε θέλει να δει διέξοδο. Περιορίζει και παγιδεύει τους ήρωές της και τους θεατές της στην αδιέξοδη μεσοαστική λογική. Κρατάει το νεαρό ζευγάρι κλεισμένο στο σπίτι του και στον εαυτό του, δεν το σπρώχνει προς την κοινωνία, δεν το αναγκάζει να μετατρέψει το προσωπικό σε γενικό, το ατομικό σε κοινωνικό, να μεγαλώσει το εύρος του αγώνα του. Η ατομική ευτυχία είναι αποτέλεσμα της κοινωνικής ευτυχίας. Μοιραία, λοιπόν, αυτό το ζευγάρι, αυτή η κοινωνία που αναζητά ατομική λύση σε κοινωνικά ζητήματα, θα "αυτομαχαιρωθεί".

Bλέποντας το νεαρό ζευγάρι του "Revolutionary Road" να περιστρέφει την αδιέξοδη μεσοαστική δυστυχία του γύρω από τον άξονα μιας…"hopeless emptiness" μεσοαστικης ζωης (ενας ορος που χρησιμοποιειται πολυ στη ταινια), δεν μπορεί παρά να πληγωθεί και να πονέσει!
Η αστική κοινωνία δεν έχει λύσεις, ούτε για τα προβλήματα που δημιουργεί η ίδια. Ο μόνος τρόπος για να βγει κανείς από αυτό το τέλμα που βιώνει σχεδόν το σύνολο της αστικής κοινωνίας, είναι η επανάσταση που οδηγεί σε μια άλλη, σε μια πιο αναπτυγμένη κοινωνία, σε μια ανθρώπινη κοινωνία με άλλες αρχές, με άλλους στόχους και σκοπούς, με άλλες αξίες, χωρίς ανταγωνισμούς και χωρίς ανήθικες ηθικές (ο θάνατός σου η ζωή μου). Σε μια κοινωνία που δε θα αγωνίζεσαι για να κατατροπώσεις και για να αποδείξεις κάτι στους άλλους, αλλά θα αγωνίζεσαι να ζήσεις αρμονικά με τους άλλους (και με τον εαυτό σου).....
Απο κειμενο του Ν. Αντωνάκου

12 σχόλια:

  1. καινούρια ταινία είναι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Αυτό που μια ζωή κυνηγήσαμε κι αποτύχαμε, αυτά τα πουλιά κάθε στιγμή το κατορθώνουν. Πάντα οργανωμένα και με τάξη να πετούν και πάντα ελεύθερα να μένουν." Ο γλάρος Ιωάναθαν Λίβινγκστον του R. Bach.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τί λέγαμε; Να γιατί δεν παντρεύομαι!
    :P

    Και να φανταστείς ότι μιλάμε για τη δεκαετία του '50 που οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είχαν υποστεί τον εκφυλισμό που έχουν σήμερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Tyler

    Eιναι παραγωγης 2008, την ειδα ομως προχθες.
    Αναμφιβολα 'must' !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Swell

    Eχω ακουσει για το πολυ καλο μυθιστορημα του R. Bach, που μιλαει για τη συντροφικότητα και τα ιδανικα. Κατι αναλογο υπαρχει και στη νουβελα του Richard Yates, αλλα εδω η μεσοαστικη απελπισια και η παραιτηση απο αυτα που θα μας εκαναν ευτυχισμενους ειναι ξεκαθαρη, ειδικα για τον συζυγο, που πεφτει στη παγιδα του συμβιβασμου....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Νο worries, Μανο

    Εχεις ολη τη ζωη μπροστα σου να βρεις το καταλληλο ατομο :)
    Μπορει η ταινια να διαδραματιζεται στη δεκαετια του 50, αλλα ο συμβιβασμος ειναι χαρακτηριστικο ολων των εποχων,ταξεων και φυλών. Eπισης τα σχολια του Αντωνακου ειναι εξαιρετικα οταν αναφερεται στο 'επιφανειακά ευτυχισμένο ζευγαρι,πρότυπο για τη γειτονιά και τους φίλους,
    που ενω δεν εχει τίποτε κοινό με τους γείτονές νιώθει σιγά-σιγά να βουλιάζει μέσα στη λάσπη της απελπισίας, του συμβιβασμού, των ανεκπλήρωτων ονείρων'. Πιστευω οτι τα σχολια του αντικατοπτριζουν σε μεγαλο βαθμο την επιφανειακη κοινωνια που ζουμε και που συνεχιζουμε να ζουμε, επειδη φοβομαστε να παρουμε ενα αλλο δρομο, τον Revolutionary Road.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. είναι λυπηρό το οτι η εξέλιξη της ιστορίας στην ταινίας μου φάνηκε τελείως ρεαλιστική και αναμενόμενη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Γεια χαρα Zekia :)

    Αν δεν την εχεις δει, μη τη χασεις! Δεν ειναι και τοσο...προβλεψιμη οσο κι αν το τελος της ειναι 'αναμενομενο' οπως λες, εχει ομως τοσα αλλα στοιχεια που την κανουν πολυ ενδιαφερουσα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. elva, την έχω δει την ταινία:) σχολίασα απλά το γεγονός οτι μου φάνηκε φυσιολογικό που οι πρωταγωνιστές τελικά δεν κατάφεραν να βαδίσουν στον δρόμο της επανάστασης. Γιατί οι ζωές όλων μας εμπεριέχουν τόσο μεγάλο βαθμό συμβιβασμού που έχουμε συμβιβαστεί και τον ίδιο τον συμβιβασμό. Βάζω και τον εαυτό μου μέσα σ' αυτό...
    Η ταινία γεννά προβληματισμό και αφθονο υλικό για συζήτηση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Χαίρομαι που αυτή η ταινία αρέσει.. check it here:

    http://cinenoxoi.blogspot.com/2009/07/revolutionary-road-2008.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Γεια χαρα Chris Z. :)

    Εχεις καλο κινηματογραφικο γουστο! Η ταινια ειναι μια απο τις πιο ενδιαφερουσες που εχω δει τελευταια και ελπιζω να υπαρξουν και αλλες στη συνεχεια απο τον Mendes.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Elva έχει καταπληκτικό blog.

    Τα ανεκπλήρωτα όνειρα καθώς και οι υπερβολικές προσδοκίες νομίζω ότι είναι ικανές να τσακίσουν τους ανθρώπους.

    Νομίζω ότι το κλειδί της ευτυχίας βρίσκεται στα πολύ απλά πράγματα που είναι και τα πιο σημαντικά. Κανείς βασιλιάς ή υπερπλούσιος δεν μπορεί να είναι πιο ευτυχισμένος από έναν ισορροπημένο άνθρωπο που τα πάει καλά με τον εαυτό του και είναι ευχαριστημένος με τα λίγα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

"Tα ...πολλά λόγια δεν ειναι...φτώχεια! (Οι νεοφιλελευθερες,... ''σοσιαλδημοκρατικές'' και ..φασιστικές πολιτικες, ομως;)