Δεκα, δεκαπεντε χρονια πριν, αν μου ελεγε κανεις οτι θα μου αρεσαν τα Σκανδιναβικα καλοκαιρια, οταν το το χωμα, συχνα, μυριζει βροχη, δε θα το πιστευα....Αλλαξα ομως. Μ’ αρέσει ο καθαρος, γαλαζιος ουρανος, εδω.
Tα χειμωνιατικα απογευματα, οταν ο ηλιος πεφτει πανω στο χιονι φτιαχνοντας σκιες σε μπλε διαφανη αποχρωση, που δεν εχω ξαναδει πουθενα. Τα καλοκαιρια ειναι εδω τοσο διαφορετικα και πρασινα, ξεκουραζουν τα ματια και τη ψυχη.
Μ’ αρέσει να υπαρχει μουσική στο σπιτι....αναλογα με τη διαθεση......Τα μεγάλα ταξίδια με αυτοκίνητο ακουγοντας ΖΖTop, στη διαπασων! (Eιναι μια πρωτης ταξεως ευκαιρια!) Μ’ αρέσει η ποιηση του Τ.S.Eliot (Τhe love song of J. Alfred Prufrock). Τα "λακακια" στο προσωπο. Ο Εddie Vedder των Pearl Jam, η καλη R&B μουσικη, η ethnic, καποια παλια ρεμπετικα που ακουγα μικρη, παρεα με το παππου, στην Ελλαδα.
Ασπρομαυρες οικογενειακες φωτογραφιες, ενθυμια απο γλεντια, εικονες ανθρωπων και αντικειμενων να μπερδευονται μ αυτο που λεγεται "χαμενη αθωοτητα" και νοσταλγια μιας αλλης εποχης.
Ασπρομαυρες οικογενειακες φωτογραφιες, ενθυμια απο γλεντια, εικονες ανθρωπων και αντικειμενων να μπερδευονται μ αυτο που λεγεται "χαμενη αθωοτητα" και νοσταλγια μιας αλλης εποχης.
Tα ξενυχτια στην αυλη, σιγοκουβεντιαζωντας μερικες φορες μ’ ενα φιλαρακι, που, ομως, δεν υπαρχει πια. Καποια μπαρ στα Εξαρχεια. Η ατμοσφαιρα της ταινιας Dracula του Coppola. Τα κεντρικα βιβλιοπωλεία στην Αθηνα, τα βιβλια Penguin, η μυρωδια του ιλλουστρασιον. Μ’ αρέσει το φως στη Σαντορινη και οι γατες– οσο δεν παιρνει.....
O James Joyce, (The Dead), και η ομωνυμη ταινια του John Huston. Η καλη παρέα με κουβεντα σ ενα Ιrish pub, ο κοσμος που παει στη δουλεια το πρωι, στο σταθμο της Στοκχολμης, οι χαζες σκέψεις Παρασκευες απογευμα, οταν ολα φαινονται πιθανα και ''εφικτα'', με ενα ποτηρι καλο κοκκινο κρασι, (σε ποτηρι με ποδι, ομως!)
O James Joyce, (The Dead), και η ομωνυμη ταινια του John Huston. Η καλη παρέα με κουβεντα σ ενα Ιrish pub, ο κοσμος που παει στη δουλεια το πρωι, στο σταθμο της Στοκχολμης, οι χαζες σκέψεις Παρασκευες απογευμα, οταν ολα φαινονται πιθανα και ''εφικτα'', με ενα ποτηρι καλο κοκκινο κρασι, (σε ποτηρι με ποδι, ομως!)
Μ’ αρέσουν οι κήποι που μοιαζουν λιγο ξεχασμενοι και αφροντιστοι. Καποια βραδυα στα θερινα σινεμά, στην Αθηνα, οταν φυσαει και μπορεις, ισως, να δεις τ´ αστρα. Το ηφαιστειο στη Νισυρο και η παρεα που πηγαμε εκει, τοτε.
Η Ελλαδα και η Σουηδια- κι ας αισθανομαι μερικες φορες οτι δεν ανηκω ουτε στη μια, ουτε στην αλλη.......
Καλή μου Έλβα,
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτό είναι ένα από τα ωραιότερά σου κείμενα (που έχω διαβάσει εγώ δηλαδή).
Δεν πειράζει να πατάς με δυό πόδια σε δυό διαφορετικές βάσεις. Έχεις το κέντρο βάρους στην καρδιά και κρατάς τα θετικά κι από τα δυό.
Θα συμφωνήσω με την κουμπάρα. Ζεστό, νοσταλγικό κείμενο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα μας γράφεις συχνότερα, Elva μας.
Όπου και να'σαι πάντως οι άνθρωποι γύρω και κοντά μας καθορίζουν τις γεύσεις, τις σκέψεις και τα συναισθήματα... Είτε είναι Αθήνα, είτε Στοκχόλμη.
Aγαπητη μου Ιφιμεδεια
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστω για τα καλα λογια. Αλλες φορες αισθανομαι μακρια απ τη motherland, αλλες, ομως τοσο κοντα που δεν...αντεχεται! ;)
Πιστευω οτι δεν ειμαι και η μονη, ετσι;
Καλο σου βραδυ και παω γρηγορα
ν απαντησω στον..κουμπαρο μας και..μελλοντα ιατρον κ. Μανο! :)
Ευχαριστω...κουμπαρε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛες ν ακολουθησω τη συμβουλη σου: 'Να μας γράφεις συχνότερα'; Ασε που μπορει και να παρεξηγηθει η φραση... :PP
Τωρα που μιλησες για γευσεις, μου θυμισες τη Κρητη και αντε να βρω τσικουδια και ντακους εδω πανω! ;)
αυτό το ποστ αποδεικνύει
ΑπάντησηΔιαγραφήοτι μεγαλώνεις υπέροχα
και γίνεσαι ένα σοφό κορίτσι
το σοφό κορίτσι Βορά- Νότου!
σε φιλώ
Tσαλαπετεινε μας
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι να σας πω τωρα; Απλα, μας σκλαβωσατε με τα καλα σας λογια.... ;)
Ευχαριστω
Φιλια απο το Βορρα στο Νοτο,που εβαλε και παλι πλωρη για εκλογες...
Όπως και να χει φαίνεται ότι αγάπησες τη Σουιδία και αυτό είναι το σημαντικό. Όντως οι άνθρωποι αλλάζουν και κάνουν πράγματα που όταν ήταν μικρότεροι δεν θα τα δεχόντουσαν ούτε σαν σκέψη. Πολύ ωραία μας τα περιγράφεις τα καλοκαίρια εκεί!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤους χαιρετισμούς μου!
Γεια σου @Newton
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, οι ανθρωποι αλλαζουν και αυτο πολλες φορες ειναι το ζητουμενο, ειδικα για τις μερες μας και τις καταστασεις στην Ελλαδα...
Ετοιμος για εκλογες; :)
Θα συμφωνήσω με την Ιφι πως είναι από τα καλύτερα κείμενα που έχεις γράψει αλλά έχω δύο παρατηρήσεις:
ΑπάντησηΔιαγραφήα) Χάθηκε ο κόσμος να βάλεις ένας οποιοδήποτε άλλον πίνακα; Αυτόν τον καταραμένο πίνακα ακριβώς (αντίγραφο προφανώς) έχει ο οδοντίατρος που πάω στην αίθουσα αναμονής και έτσι και λόγω του συνειρμού, αλλά και λόγω του ότι για ένα διάστημα τον έτρωγα στην μάπα σχεδόν κάθε μέρα, δεν ξέρω... μου κάθεται στο στομάχι!
β) Γιατί το ποτήρι πρέπει να 'χει πόδι δηλαδή;;;
varometro
χαμοελουσα οσο διαβαζα το κειμενο..... να γραφεις οντως συχνοτερα δικες σου σκεψεις....
ΑπάντησηΔιαγραφήειναι υπεροχες.......
ανθρωποι σαν και σενα δεν κανει να ανοικουν μονο σε εναν τοπο.... και αυτο κανει την διαφορα... και εσενα διαφορετικη ;)
καλο βραδυ απο την ζεστη ακομη θεςς :))))
Επιτέλους βρε ελβάκι, μας άνοιξες την ψυχή σου:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΉταν πολύ απολαυστικά όλα όσα διάβασα κυρίως γιατί μου είναι οικεία σαν σκέψεις (εκτός απο το θέμα βορρά-νότου φυσικά).
"Μ’ αρέσουν οι κήποι που μοιαζουν λιγο ξεχασμενοι και αφροντιστοι." αυτό με άγγιξε περισσότερο απ'όλα....
Καλημέρα λοιπόν!
Αγαπητο μας varometro
ΑπάντησηΔιαγραφήEυχαριστουμε για τα καλα σας λογια και σχετικα με τις παρατηρησεις σας εχουμε να πουμε:
1. Το οτι ο οδοντιατρος σας εχει τον ιδιο πινακα στην αιθουσα αναμονης, απλα αποδεικνυει οτι KAI αυτος εχει πολυ καλο γουστο, αλλα και οτι ειναι λατρης του Wassily Kandinsky! ;)
2. Kαθε γνωστης καλου κρασιου γνωριζει οτι το κρασι πρεπει να πινεται απο ποτηρι με ποδι! Εσεις δλδ. πως πινετε το κρασι σας, αν, βεβαια, πινετε...
Eλενα μας
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστω για τη ...συμπαρασταση
;) και αφου αυτα που διαβασες σ εκαναν να χαμογελασεις, τοτε αξιζε το κοπο!
Φιλια απο τη βροχερη σημερα Στοκχολμη!
Kαλημερα Ζekia μας
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ ευχαριστω. Ωστε και σ εσενα αρεσουν οι κήποι ''που μοιαζουν λιγο ξεχασμενοι και αφροντιστοι"
Nα και κατι αλλο κοινο που εχουμε, εκτος απ τη....μουσικη, φυσικα! ;)
Φιλια στη Θεσσαλονικη
Προς το παρόν έτοιμος για διακοπές!
ΑπάντησηΔιαγραφήNewton
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι πολυ καλα θα κανεις!
Κοιτα να βρεις μερος που να μη...καιγεται! :P
Kαλες σου διακοπες λοιπον!
Κοίτα, στο Αγρίνιο πόδια είχαν οι άνθρωποι, τα ζωντανά, τα τραπέζια, οι καρέκλες κλπ, όχι όμως τα ποτήρια. :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήvarometro
varometro
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλε μου ανθρωπε,τωρα ομως δεν ζεις στο Αγρινιο....Aλλωστε, θα εχεις ακουσει και το παρακατω γνωμικο:
'When in Rome,..Do as the Romans Do'! :)
Νοσταλγία, διχασμός, διάσπαση και συνένωση στο όνειρο…. Πόσοι και πόσοι άνθρωποι δεν το έχουν ζήσει άραγε στη ζωή τους; Στο τέλος η μισή τους καρδιά είναι εδώ κι η άλλη μισή…
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι, εγώ σχεδόν ποτέ δεν νοσταλγώ με χαρά τόπους και καταστάσεις. Το ισοζύγιο της μνήμης απωθεί τις χαρές. Με θλίψη ίσως… και με γνώση και σοφία… όχι πως ήθελα ποτέ να ζήσω και να μεγαλώσω σε ένα μέρος με ίδιους μόνους ανθρώπους. Αλλά να, υποφέρω όταν δεν βλέπω αυτούς που φύγαν… τα μέρη που χάθηκαν, ο καταρράκτης που σίγησε, το πηγάδι που ξεράθηκε… η γειτονιά που γκρεμίστηκε… έρημοι τόποι, ξένοι με ξένους ανθρώπους…
Μα όλα αλλάζουν και ΄γω μαζί τους, αυτό είναι το μόνο αισιόδοξο!
Στέργιος
Καλησπερα Στεργιε
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοσο καλα καταλαβαινεις τις καταστασεις, οταν λες 'Στο τέλος η μισή τους καρδιά είναι εδώ κι η άλλη μισή…'
Οτι όλα αλλάζουν και εμεις μαζί τους, σιγουρα είναι το μόνο αισιόδοξο. Ετσι μονο μπορουμε να δεχτουμε καποιες αλλαγες στη ζωη που διαφορετικα θα ηταν πολυ δυσκολες...
Καλο σου βραδυ
Έτσι, ωραία! =)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου θύμισε κάτι από τις σκέψεις μου, όταν πέρασα ένα καλοκαίρι στην δροσερή Γερμανία.
StormRider
ΑπάντησηΔιαγραφήKαλωσηρθες και χαιρομαι που το κειμενο μου σου θυμισε κατι απο διακοπες ;)
Χαιρετισμους απο Σουηδια
Ανήκεις και στην Ελλάδα και στη Σουηδία γιατί αντίστοιχα τις τιμάς και τις δυό. Η κοσμοπολιτικη φύση σου σε κάνει να θυμάσαι με στοργή τη παλιά Ελλάδα με τα μπαράκια και τους ατημέλητους κήπους, τα γιασεμιά στους υπαίθριους κινηματογράφους και τη μη τσιμεντοποίηση όλων. Απο την άλλη ζώντας στη Σουηδία την αγάπησες, τα καλοκαίρια με τη γλύκα του πράσινου, τα χειμωνιάτικα απογεύματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜ' αρέσει που τιμάς αυτό που έχεις
Σ ευχαριστω για τα καλα λογια, Marina μου
ΑπάντησηΔιαγραφή