Σε πεισμα της προηγουμενης μου αναρτησης και για οσους αναρρωτιουνται για την...επανεμφανιση μου, επανηλθα, αφου διαβασα ενα ενδιαφερον αρθρο του κοινωνιολόγου-ερευνητη στο Πανεπιστήμιο της Ουψάλας Roland Paulsen, ο οποιος εγραψε ένα βιβλίο οπου ισχυριζεται οτι δουλεύουμε πάρα πολύ και ότι υπαρχουν δουλειες που δεν χρειαζονται...Ετσι σκεφτηκα να το μεταφρασω και να το αναρτησω για να δω τις αντιδρασεις, απο ...Νοτο, οσων ακομη δεν εχουν παει διακοπες και οσων σαν κι εμενα ειναι -υποτιθεται- "σε διακοπες"!
Στον Δυτικο κοσμο οπου υπαρχει η πλατιά αντίληψη οτι ειμαστε το επαγγελμα που κανουμε, (αλλιως δεν υπαρχουμε σαν ατομα), θα ειχε, πιστευω, ενδιαφερον να διαβασει κανεις για την εξιδανικευση της εργασιας, τη ζωη και το νοημα της, που ακομα δεν ειμαστε σε θεση να καταλαβουμε και να εκτιμησουμε πληρως, κατα τη γνωμη μου....
Στη δεκαετία του 1930, λεει ο Paulsen, "όταν είχαμε ακόμη σχετικά υψηλο κρατος πρόνοιας στη Σουηδία, χρειαζοντουσαν πέντε ανθρωποι να κάνουν τη δουλειά που κανει ενας εργαζομενος σήμερα, μια και η αποτελεσματικότητα εχει αυξηθει με τις νέες τεχνολογιες και εφευρέσεις.
Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι εργαζόμαστε λιγότερο. Αυτό σημαίνει ότι εχουμε περισσότερες θέσεις εργασίας που δε χρειαζομαστε, δουλειές που δεν συνεισφερουν στο να βελτιώσουν την ευημερία.
Μερικες δουλειες είναι μαλιστα και επιζήμιες, όπως οι μηχανικοι στη βιομηχανια οπλων.
Μια άλλη πλευρα της ''περιττής εργασίας'' είναι η λεγόμενη κενη εργασία, τον τομεα που έρευνω τωρα. Η κενη εργασια είναι ο χρόνος που οι άνθρωποι βρισκονται μεν στην εργασία, αλλά κάνουν κατι που δεν εχει σχεση με τα καθήκοντά τους. Συχνά ονομάζεται "συγκάλυψη", αλλά συμβαινει επειδή οι εργαζoμενοι εχουν πολυ λιγα να κάνουν, ή επειδη βρισκουν την εργασία που κανουν "ανευ νοηματος".
Ενα παραδειγμα ειναι οτι μεσα στον δικο μου τομέα έρευνας, υπάρχουν πολλοί που αναρρωτιουνται οι ιδιοι γιατί κάνουν αυτό που κάνουν. ''Ποιος διαβάζει αυτά που γράφω''; σκεφτονται. ''Θα οδηγήσει αυτο που κανω σε κάτι καλό''; Ένα αλλο παράδειγμα επαγγελματων που εφθασαν να ειναι καθαρά επιβλαβη είναι αυτα των χρηματιστών και άλλων επαγγελματιών του χρηματοπιστωτικού τομέα, που συνέβαλλαν στην οικονομική κρίση.
Στην ερωτηση ποιος ειναι ο λογος που η δημιουργία περισσότερων θέσεων εργασίας είναι ένα σημαντικό θέμα στις καθε φορα εκλογες, o Paulsen απαντα οτι είναι μια παράλογη ιδέα, αλλά όλοι οι πολιτικοί σήμερα θέλουν να δημιουργουν θέσεις εργασίας.
Το μόνο πράγμα που συζητείται ειναι οι τεχνικές πλευρες του θεματος για το πώς θα γινει. Βεβαια εννοειται οτι δεν κερδίζει κανεις τις εκλογές με την υπόσχεση ότι θα εχει περισσοτερους ...άνεργους, αλλά το θέμα ελαττωσης του χρόνου εργασίας έχει επιμελως εξαφανισθει. Στο παρελθόν, εργαζομασταν για τη δημιουργία ανάπτυξης, τώρα θέλουμε την ανάπτυξη για τη δημιουργία θέσεων εργασίας.
Αυτο εχει συμβει επειδη στην αρχαιότητα, εξηγει ο Paulsen, υπήρχε μια πολύ διαφορετική ιδεολογία εργασίας. Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, η εργασια θα μπορούσε να ελαχιστοποιηθεί, επειδη οταν ο άνθρωπος δούλευε πάρα πολύ δεν μπορούσε να σκεφτεί για τα όμορφα και καλα πραγματα γυρω του.
Η εργασια θεωρειτο οτι αποβλακωνε τον ανθρωπο. Αλλά στα 1600 και επι Προτεσταντισμου και ειδικότερα επι Καλβινισμου, η εργασία εγινε καθηκον. Με την ανοδο της σοσιαλδημοκρατιας άρχισε η εργασια να θεωρειται ευλογία και ένα δικαίωμα, που σώζει από τη φτώχεια. Αυτό το "πακετο" καθήκοντος και ευλογίας σε ενα ειναι μια κατάσταση σύγκρουσης συμφερόντων στο πως εμεις σημερα προσεγγιζουμε τη δουλειά.
Τι θα κάναμε αν δεν δουλευαμε, με ρωτατε. Οταν ο Γερμανός φιλόσοφος Herbert Marcuse ερωτηθηκε το ιδιο απάντησε ότι "Για πρώτη φορά θα έχουμε δυνατοτητα επιλογής". Υπάρχουν θεωρίες σύμφωνα με τις οποίες θα υπηρχαν νέα μοντέλα πολιτικης κοινωνιας, ώστε περισσότεροι θα μπορουσαν να συμπεριληφθουν εκει.
Με αυτον τον τρόπο θα μπορουσε να ενισχυθει η αστική κοινωνία. Αλλά το να λεει κανεις στους ανθρώπους πώς να συμπεριφέρονται όταν δεν εργαζονται ειναι ενα καινουργιο προτυπο για αυτους. Η καλύτερη απάντηση είναι ότι θα επρεπε να είχαμε τη δυνατότητα επιλογής.
Σε ερωτηση κατα ποσο ο ιδιος εργαζεται και αν καταφερνει να βρει νόημα σε αυτο που κανει, ο Paulsen απαντα οτι συμφωνα με τη κοινωνικη έννοια εργαζομαι οταν πληρωνομαι. Αλλά αν εννοείτε πραγματικη εργασία, η οποία οδηγεί στο να εκπληρωσει ζωτικες ανθρωπινες αναγκες, τοτε δεν εργαζομαι καθολου. Ωστόσο, πιστεύω ότι η δουλειά μου έχει νόημα, επειδή οδηγεί σε δημοσια συζητηση και ισως και σε αλλαγες".
Πηγη: SvD
Elva, καλησπέρα. Όχι μόνο δεν διέκοψες αλλά έβαλες μια από τις πιο ενδιαφέρουσες αναρτήσεις! Μ'αρέσει πολύ αυτός ο προβληματισμός. Πάει στην καρδιά του ερωτήματος που είναι (όπως πάντα) "γιατί;" Γιατί να δουλεύουμε ή γιατί όχι, χεχε; Νομίζω το πρόβλημα δεν είναι οτι εργαζόμαστε περισότερο από "όσο πρέπει". Εργαζόμαστε ανούσια. Ανεξάρτητα από "ποσότητα". Ακόμη και λίγο, φτάνει για να μας μειώνει την απόλαυση από τη ζωή. Όπως κάθε τί που απορροφά την ενέργειά μας χωρίς να νιώθουμε οτι συμβάλει "θετικά". Αλλά τί θα πει "θετικά"; Χμμμμμ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Elva,
ΑπάντησηΔιαγραφήότι πρέπει το άρθρο για αυτούς που κάνουν διακοπές!Απαντήσεις δεν μπορώ να βρώ στα διλλήματα του άρθρου.Είναι κάτι σαν τ'αυγό με την κότα...η το κλασσικό,δουλεύουμε για να ζούμε η ζούμε για να δουλεύουμε?
Σχετικά με την εξάρτηση του blogging,προσυπογράφω ανυπερθαίτως ότι είναι δεδομένη σε όλους μας!
Νάσαι καλά,σε χαιρετώ με δικτυακούς ασπασμούς!
Elva, καλησπέρα, από το Νότο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια, το ποστ είναι εκπληκτικό. Μερικές προτάσεις είναι θησαυρός. Το μυστικό του προβληματισμού σου είναι στον τίτλο. Χρησιμοποιείς το "δουλεύω" και όχι το "εργάζομαι". Η πρόκληση της νέας εποχής θεωρώ ότι έχει να κάνει ακριβώς με τον τομέα της εργασίας και τη θέση που του δίνουμε στη ζωή μας. Έχω προσπαθήσει κι εγώ να προσεγγίσω το θέμα εδώ http://goo.gl/YFud Εκπληκτικά πράγματα για την εργασία γράφει και ο Nassim Taleb στο twitter. Το μόνο σίγουρο είναι ότι όταν πεθάνουμε δε θα ευχόμαστε να είχαμε δουλέψει λίγο περισσότερο!
Καλησπέρα, Elva! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ευχάριστη έκπληξη η δημοσίευσή σου, εν μέσω διακοπών (σου)! Χαίρομαι που σε "είδα" στο πινακάκι μου με τις πρόσφατες αναρτήσεις! :)
"Εργάζομαι όταν πληρώνομαι"...;
Όχι απαραίτητα. Οι δημόσιοι υπάλληλοί (μας) πληρώνονταν και πληρώνονται αντιστρόφως ανάλογα (προς τα πάνω!) από την ποσότητα και την ποιότητα εργασίας τους.
Το ίδιο ισχύει και σε άλλους κλάδους, αλλά... προς τα κάτω!
Πολλές πραγματικά παραγωγικές εργασίες, δεν πληρώνονται (και είναι συνήθως αυτές που όλοι σχεδόν, θεωρούμε αυτονόητες! Έχουν να κάνουν, π.χ. με τις οικιακές δουλειές ή, το μεγάλωμα ενός παιδιού)
Από την άλλη μεριά, ο υπερκαταναλωτισμός έχει οδηγήσει τους περισσότερους εξ' ημών στο να αισθανόμαστε ότι τα χρήματά μας δεν είναι ποτέ αρκετά (και δεν μιλώ για τα σημερινά, ελληνικά δεδομένα που, όντως τα χρήματα του μέσου Έλληνα δεν είναι αρκετά ούτε για τα απαραίτητα).
"Αμοιβόμενη εργασία μέχρις ότου τα χρήματα αρκούν για κάλυψη πραγματικών αναγκών" και "παραγωγική αξιοποίηση χρόνου -ταλέντο, δεξιότητες, αναζητήσεις, εθελοντισμός κά" -too good to be true, όπως το σκέφτομαι!...
Καλησπέρα σου Εlva,είχες στερητικό σύνδρομο ε; Πολύ καλά κάνεις και εμφανίζεσαι με μια ανάρτηση που εγείρει ένα τόσο σημαντικό θέμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι ένα ζήτημα ενταγμένο, καθοριστικός παράγοντας , του οικοδομήματος της οικονομίας. Αποτελεί μέρος των βάσεων της οικονομίας και όχι του επικοδόμηματος. Είναι αυτό που λέμε παραγωγικές σχέσεις και πως αναπτύσσονται αυτές. Πράγμα το οποίο εξαρτάται από το γενικό Πολιτικό Οικονομικό σύστημα, μέσα στο οποίο αναπτύσσονται.Για αυτόν τον λόγο δεν είναι δυνατό να το εξετάσει και να το αναλύσει κανείς αν δεν το δει κάτω από το πρίσμα του συγκεκριμένου συστήματος στο σύνολό του.Μιλάμε δηλαδή για τις παραγωγικές σχέσεις μέσα στο φεουδαρχικό σύστημα; μιλάμε για τις εργασιακές σχέσεις μέσα στο Καπιταλιστικό σύστημα ή μήπως μέσα σ΄ένα Σοσιαλιστικό;
Αν ρίξουμε ας πούμε μια ματιά στο πίνακα του Πικάσο την Γκουέρνικα, ακόμα και αν δεν τον γνωρίζουμε, θα κατανοήσουμε το μήνυμά του κοιτώντας τον ολόκληρο.
Αν όμως απομονώσουμε ένα μικρό του κομμάτι τότε το πιθανότερο είναι ο καθένας να το ερμηνεύσει κατά βούληση.Αν δηλαδή κάποιος πάρει το καρέ με την λάμπα θυέλλης, μπορεί να το ερμηνεύσει ότι κάποιος δείχνει ένα φωτεινό σημείο ή ότι κάποιος επιχειρεί να φωτίσει την ανθρωπότητα.
Αρα όταν μιλάμε και για την εργασία πρέπει επ΄ακριβώς να προσδιορίσουμε σε ποιο οικονομικό σύστημα μέσα αναπτύσσονται οι σχέσεις παραγωγής που επιχειρούμε να αναλύσουμε.Αν λοιπόν μιλάμε για τον Καπιταλισμό τότε θα πρέπει να πάρουμε τα δεδομένα του.
Ο καπιταλισμός έχει την βάση του στο κέρδος και στην συσσώρευση του κεφαλαίου, που προκύπτει από την υπεραξία των εργαζομένων.Ο Καπιταλιστής είναι υποχρεωμένος να συσσωρεύει κεφάλαιο, για να μπορεί να το επενδύει, προκειμένου να ανταγωνιστεί τον άλλο Καπιταλιστή ανταγωνιστή του.Στην προσπάθεια του αυτή συρρικνώνει το εισόδημα του εργαζόμενου και ταυτόχρονα τον εξαναγκάζει να παράγει μεγαλύτερο
όγκο εμπορευμάτων.Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την υπερπαραγωγή.Μια υπερπαραγωγή που δεν μπορεί να καταναλωθεί από τους εν δυνάμει πελάτες, που δεν είναι άλλοι από τους ίδιους τους εργαζόμενους.Κατά την διάρκεια της ανόδου του καπιταλιστικού συστήματος, όσο περισσότεροι εργάζονται, τόσο μεγαλύτερη υπεραξία παράγουν τόσο περισσότερο κεφάλαιο συσσωρεύεται στα χέρια των καπιταλιστών.Πότε εμφανίζεται η Κρίση; Όταν έχουν συσσωρευτεί εμπορεύματα, που οι καταναλωτές δεν μπορούν να απορροφήσουν.
Εδώ σαφώς έχουμε πάρει σαν δεδομένο και την ανάπτυξη της τεχνολογίας και των επιστημών,που έχει προκύψει από την διανοητική εργασία των μελών της κοινωνίας.Ανάπτυξη, η οποία περιθωριοποιεί ανθρώπινο εργατικό δυναμικό από την παραγωγική διαδικασία.
Αν την ανάπτυξη της τεχνολογίας και των επιστημών τα θέταμε στην υπηρεσία του λαού,ο οποίος μάλιστα συμμετείχε στην ανάπτυξη τους, τότε ο εργαζόμενος θα μπορούσε να εργάζεται λιγότερο.Αλλά τότε ο Καπιταλισμός θα είχε μικρότερη υπεραξία να εκμεταλλευτεί και να συσσωρεύσει πολύ μικρότερα κέρδη και κεφάλαια.Θα ήταν σαν να αποποιείται την ιδιότητά του σαν καπιταλιστής.
Σ΄αυτήν την φάση της γενικευμένης κρίσης του συστήματος, μία επιλογή έχει αν θέλει να συνεχίσει την κυριαρχία του ο Καπιταλισμός.
Την καταστροφή των μέσων παραγωγής.Δηλαδή μέρος του εργατικού δυναμικού.Και αυτό κάνει.
Μία επιλογή έχει και η εργατική τάξη και όλοι οι εργαζόμενοι εάν θέλουν να επιβιώσουν σαν τάξη. Τη ανατροπή του Καπιταλιστικού συστήματος. Και αυτό δεν κάνει.Αλλά δεν το βάζουμε κάτω που θα πάει;
Elva καλημερα, απο μια Αθηνα που ενω εχει αερα εχει αρχισει το κοχλασμα, μετα την τοποθετηση της Β.Β, εμεις θα λεμε τον καιρο. Πριν πολλα χρονια ειχε ''βγει'' απο το πανεπιστημιο της Ουψαλα μια εκθεση που φροντισαν να την ''θαψουν'' στο πιτς-φυτιλι, ελεγε, ο ανθρωπος δεν ειναι πλασμενος απο την φυση για σωματικες εργασιες και επειδη αναγκαζεται να το κανει, εχουν εμφανισθει τοσες αρρωστιες, σωματικες και ψυχικες και η ερευνα πηγαινε και πιο περα στο οτι και η διατροφη του ανθρωπου κακως περιλαμβανει, κρεας, γλυκα,κ.α, μιλουσε η ερευνα οτι θα επρεπε να τρωμε φρουτα, ωμους καρπους και εφερνε σαν παραδειγμα οτι δεν εχουμε ανεπτυγμενους κυνοδοντες και μασητηρες οπως τα σαρκοφαγα... Ξεφυγα απο το θεμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημέρα Elva,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι καθόλου καινούργιο αυτο που λεει ο Paulsen.
Μάλιστα είναι παρα πολύ παλιά ιστορία.
Θα έλεγα ότι - τεκμηριωμένα - αρχίζει με τον Μαρξ, , όπου προβλέπει ότι η εξέλιξη της τεχνολογίας θα απαλλαξει την ανθρωπότητα απο το πολυ κόπο και μόχθο και θα τον οδηγησει στον "γενικό ανθρωπο" που θα ασχολείται με τα πάντα.
Θα είναι λίγο ψαράς, λίγο ονειροπόλος, λίγο ζωγράφος ή ποιητής, λίγο απ όλα κυριώς γιατι θα είναι γνωστης του όλου.
Μετα ο Ανδρε Γκορζ, εφτασε να κάνει προτάσεις για μια κοινωνία που ο απαιτούμενος κοινωνικός χρόνος εργασίας δεν θα ξεπερνά κάποιες βδομάδες ή λίγους μηνες το χρόνο και ο υπόλοιπος θα είναι χρόνος απασχόλησης με όσα κάνουν ένα ανθρωπινο ον ευτυχισμένο.
Τέλος ο Ρίφκιν, στο τεράστιο βιβλίο του "το τέλος ης εργασίας" αποδείχνει βημα - βημα, πως η αυξηση της παραγωγικότητας της εργασίας οδηγει αναπόφευκτα στην κατάργηση της.
Είναι δε εντυπωσιακό, ότι λίγο πριν τον πόλεμο είχε ψηφιστεί απο το Κογκρεσο η μείωση του 40ωρου σε 32ωρο!!! κατι που ο Ρούσβελτ δεν το εφάρμωσε ποτέ!
Το μεγα δυστυχημα είναι ότι η κοινωνία παει απο το κακό στο χειρότερο. Σημερα μιλάμε για ανάγκη εισαγωγης μεταναστων, γιατι μας λείπου τα εργατικά χέρια......
Οι γιατροί εργάζονται 36 ώρες αδιάκοπα, ενω θα έπρεπε οταν εχουν βάρδια της επομενη να κάθονται στο σπίτι τους και κανείς δεν νοιάζεται!
Η ανάγκη ολοένα και λιγότερων εργαζόμενων -ελέω τεχνολογίας- σε πολλούς κλάδους, δημιουργεί αυτόματα και άνεργους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό, είναι το γεγονός.
ΒΒ-> "Αν την ανάπτυξη της τεχνολογίας και των επιστημών τα θέταμε στην υπηρεσία του λαού,ο οποίος μάλιστα συμμετείχε στην ανάπτυξη τους, τότε ο εργαζόμενος θα μπορούσε να εργάζεται λιγότερο."
Αυτή, είναι η υπόθεση.
Γεγονός επίσης και το ότι πλέον, είναι παρωχημένη η δομή της κοινωνίας με τα standard του 19ου αιώνα.
Αν μιλάμε για εργατική τάξη, τότε θα πρέπει να εντάξουμε σε αυτή τους εργαζόμενους όλων των κλάδων και να ξεκρεμάσουμε τις ταμπελίτσες (γενικότερα).
Έχουμε π.χ. πια γιατρούς - αστούς και γιατρούς - προλετάριους, "κομπιουτεράδες" -αστούς και "κομπιουτεράδες" - προλετάριους... και περισσότερο ουσιαστικά, παρά θεωρητικά, είναι σήμερα πιο εφικτό να πάρει ο "προλετάριος" στα χέρια του τα μέσα παραγωγής.
(Ας σκεφτούμε λιγάκι τα λογισμικά ανοιχτού κώδικα...)
Από την άλλη, η γνώση είναι δύναμη κι εγώ, αυτό που βλέπω και διαπιστώνω ολοένα και πιο έντονα, είναι η απευθείας ή η έμμεση προσπάθεια αποβλάκωσης των μαζών, η έντεχνη απομάκρυνση από τη γνώση και τις πηγές της.
Σαθρό σύστημα παιδείας, κατευθυνόμενα ΜΜΕ, επιβολή -μέσω εγκεφαλικής πλύσης- "πλαστικών" προτύπων αλλά και "αναγκών" και, ω! του θαύματος, εκεί που κανείς θα περίμενε το αντίθετο... ολοένα και πιο απάνθρωπα ωράρια εργασίας!
Πράγματα που τα βλέπουμε / διαπιστώνουμε οι περισσότεροι που παρατηρούμε κι αφουγκραζόμαστε την κοινωνία και τις μεταλλάξεις και δεν αρκούμαστε στην έτοιμη "τροφή".
Με βάση αυτά, τα "νέα" -επιβεβλημένα- δεδομένα, λοιπόν, ίσως θα έπρεπε να δούμε πώς είναι εφικτή η ανατροπή και, για να μην φύγουμε από το θέμα, η καλύτερη δυνατή αξιοποίηση του χρόνου που υπολοίπεται της αμοιβόμενης εργασίας.
Καλημερα φιλε Prths
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εγω σκεφτομαι συχνα τον προβληματισμό, το "γιατί" και πιστευω οτι συχνα εργαζόμαστε ανούσια με αποτελεσμα να χανουμε τη ζωη που ειναι εξω απο τη δουλεια..Kακα τα ψεμματα λιγοι εχουν τη πολυτελεια να αγαπουν αυτο που εχουν σαν επαγγελμα και συναμα να ειναι καλοι σ αυτο!
Οσο για το τι ειναι "θετικη συμβολη" σιγουρα χωραει πολυ συζητηση, που θα τη κανουμε αλλη φορα, πιστευω ;)
Nα σαι καλα!
Γεια χαρα φιλε Triton
ΑπάντησηΔιαγραφήΕτσι λοιπον; Ο τι πρέπει για αυτούς που κάνουν διακοπές! ;) Συμφωνω οτι σε τετοιου ειδους διλημματα δυσκολο να βρει κανεις απαντησεις...Ομως ειναι κριμα οταν καποιοι ζούνε μονο και μονο για να δουλεύουν (και φυσικα δεν εννοω κοσμο που λογω αναγκης δεν εχει αλλη επιλογη ) αλλα αλλους που ενω δεν εχουν αναγκη, δεν ξερουν τελικα να ζησουν και προτιμουν να περνανε το χρονο τους στη δουλεια, αντι με τους δικους τους....Οσο για την εξάρτηση του blogging ειναι ενα θεμα που πρεπει καποια στιγμη να γραψει καποιος απο εμας κατι και γι αυτο! ;) Πολλους δικτυακούς ασπασμούς κι απο μενα! ;)
Καλως τον Costa
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαιρομαι που σου αρεσε το αρθρο του Paulsen και το πως βλεπουμε πια την εργασια στη ζωη μας. Θα κοιταξω τον Nassim Taleb που προτεινεις! Πιστευω ομως οτι περασαν οι εποχες που ο κοσμος εξιδανικευε τη δουλεια πανω και απο τη προσωπικη ζωη και αυτο το βλεπω πιο συχνα τα τελευταια χρονια και τη Σουηδια παρ ολο που θεωρειται μια χωρα που ενα μεγαλο ποσοστο εργαζομενων θα απαντουσαν, πιστευω, οτι νοιωθουν καλυτερα στο εργασιακο τους περιβαλλον απ ο τι στο ...σπιτι!
Καλο σαβ/κο!
Καλημερα φιλη Ντρουσίλα :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγω χαιρομαι που διαβαζω σχολια σου! Ε, σιγουρα ο ερευνητης δεν ειχε ιδεα απο καποιους Ελλ. Δημ. υπαλληλους κλπ αντιπαραγωγικες κατηγοριες οταν διατυπωνε τη σκεψη του αυτη! :) Συμφωνω οτι πολλες παραγωγικές εργασίες, δεν πληρώνονται και αυτο ειναι ενα μεγαλο ζητημα σε πολλες χωρες ακομα και αυτες που θεωρουνται πιο "αναπτυγμενες" απο αλλες .... Οσο για τα χρήματα του μέσου Έλληνα φυσικα και θα συμφωνησω οτι "δεν είναι αρκετά ούτε για τα απαραίτητα", ειδικα οταν δεν του παρεχονται ουτε καν βασικες παροχες οπως Παιδεια, Υγεια κλπ...Καποια πραγματα που ο πολυς κοσμος στην Ελλαδα θεωρει too good to be true ειναι, ομως, αυτονοητα για αλλους λαους και εκει ακριβως ειναι η αδικια....
Γεια σου Black Bedlam
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι να κανουμε…στερητικα σύνδρομα ειναι αυτα! ;) Φυσικα και οι παραγωγικές σχέσεις εξαρτωνται από το Πολιτικοοικονομικό σύστημα, στο οποίο αναπτύσσονται και πιστευω οτι θα χρειαζοταν μεγαλυτερη αναλυση αν ηθελε ο ερευντητης να ειναι πιο ακριβης, κατι που δεν εκανε στη συνεντευξη αυτη, αλλα κατι που ευτυχως κανεις εσυ με τη τοποθετηση σου και σ ευχαριστω που αναφερεις εδω τις παραγωγικες σχεσεις δινοντας τους τη σωστη διασταση, σε αναλογια μαλιστα με την αναπτυξη της τεχνολογιας / επιστημης, που αντι να τεθει στην υπηρεσια του λαου, εξυπηρετει μονο τα συμφεροντα των εργοδοτων. Η λυση βρισκεται στο να μην επιτρεψουμε να μας διαγραψουν ως ..αχρηστες μοναδες!
Γι αυτο και δεν προκειται να το βαλουμε κατω!
Φιλε Δημητρη
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν γνωριζω τη συγκεκριμενη ερευνα απο το πανεπιστημιο, αλλα δεν μου κανει εντυπωση. Η ερευνα δυστυχως εχει φτασει να ειναι σε πολλες περιπτωσεις κατευθυνομενη και ετσι πολλες φορες τα αποτελεσματα μερικων ερευνητων ''θαβονται'' οταν δεν ταιριαζουν με τις προτεινομενες πολιτικες...και φυσικα δεν λεω εδω κατι καινουργιο...
Χαιρετισμους απ το δροσερο Βορρα!
Καλημερα φιλη ange-ta
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι φυσικα και δεν καινούργια αυτα που λεει ο Paulsen, τα εχουν πει και ο Μαrx oπως και ο Γκορζ, οπως λες, ακομη και ο Fourier εκανε προτάσεις για λιγοτερο χρόνο εργασίας...Και εν τελει ενω εφτασε να προταθει, οπως λες, η μειωση του ωραριου τελικα δεν εφαρμοστηκε ποτε για ευνοητους λογους...Το οτι ομως τα πραγματα πανε απο το...κακό στο χειρότερο ειναι κυριως επειδη καπου σταματησαμε να αγωνιζομαστε για τα αυτονοητα και πολλοι ενδιαφερονται μονο στο να θησαυρισουν εις βαρος ατομων που βρισκονται σε αναγκη και αδιαφορωντας για τα δικαιωματα που καθημερινα καταπατουνται, ή και εχουν πια χαθει, επειδη δεν τα διαφυλαξαμε οσο επρεπε και επιτρεψαμε σε λαθος ατομα να παρουν στα χερια τους θεσεις και αξιωματα και να μας εξαπατησουν...
καλη μου φιλη Elva,εγω πιστευω οτι τα λεει μια χαρα ο Πωλσεν
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτος ο ξεφτιλισμενος ο Καλβινος τα ξεκινησε ολα,κ τον καπιταλισμο,κ την εργασια-συγχρονη,μοντερνα δουλεία,κ τη συσσωρευση κεφαλαιων κ ολα!
Καλα,δεν ειχαμε κ πριν κανα Παραδεισο βεβαια,αντιθετως,
απλα η Τυραννια ειχε διαφορετικη μορφη,πρεπει λοιπον η Τυραννια πασας μορφης να εκλειψει.
(βασικα,μαλλον δε θα γινει ποτε αυτο,αλλα τη μερα που θα σταματησουμε να το προσπαθουμε,θα ειναι κ η μερα που θα εχουμε χασει κ την αξια αλλα κ την αξιοπρεπεια μας.
Χαιρετω!
Φιλε μου celin
ΑπάντησηΔιαγραφήΦυσικα και εχει δικιο o Paulsen, αν και δεν ειναι ο μονος, οπως ειπαμε, που εχει φτασει σ αυτα τα συμπερασματα. Παντως κι εγω συχνα ..οικτιρω τον Καλβινο εχοντας ζησει αρκετα χρονια εδω ωστε να καταλαβω τη συντηρητικη και στειρα νοοτροπια του να αναγαγει κανεις τα παντα σε ...καθηκοντα! :(
Οσο για τη καταργηση της οποιαδηποτε μορφης τυρρανιας εχεις δικιο να λες οτι ειναι ενας συνεχης αγωνας. Μακαρι να το εβλεπαν οι περισσοτεροι ετσι, θα ηταν πολυ πιο ευκολο να καταπολεμηθει.
Καλο σου σαβ/κο, ευχομαι! :)
Αψογη!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Elva,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜετά από ένα ολιγοήμερο διάλλειμμα, να μαστε πάλι εδώ!
Δύο πράγματα:
1. Στον καπιταλισμό που ζούμε και ειδικά στην εν Ελλάδι απόχρωσή του, τα πράγματα έχουν γίνει τρομερά κενά.
Θεωρώ πως ένα πολύ ενδιαφέρον πεδίο για να εστιάσεις την ανάλυσή σου είναι οι ελληνικές επιχειρήσεις. Οι περισσότεροι εργαζόμενοι (μιλάω για τον ιδιώτικό τομέα πάντα) εντάσσονται σε αυτό που ορίζει ο Paulsen κενη εργασία.
Μιζέρια, κλάψα, υποταγή και ρομποτική υποκρισία είναι μέσα στα καθήκοντά του σε μια σχέση του τα κάνω όλα και συμφέρω, χωρίς το Full Time Equivalent του 8ώρου τους (συνήθως 10ωρο στη χώρα του Σωκράτη) να συμπίπτει με το ρόλο που τους είχε αρχικά ανατεθεί ή που θα επιθυμούσαν να έχουν!
2. Στην ερωτηση ποιος ειναι ο λογος που η δημιουργία περισσότερων θέσεων εργασίας είναι ένα σημαντικό θέμα στις καθε φορα εκλογες, o Paulsen απαντα οτι είναι μια παράλογη ιδέα, αλλά όλοι οι πολιτικοί σήμερα θέλουν να δημιουργουν θέσεις εργασίας.
Δε νομίζω ότι οι πολιτικοί στην Ελλάδα έχουν ως στόχο τη δημιοyργία θέσεων εργασίας!
Αυτό έχει ξεπεραστεί εδώ και δεκαετίες!
Αδιαφορούν σε μεγάλο βαθμό!
Kαλησπερα στους ΠΕΙΡΑΤΕΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Συμφωνω, αλλα ας μην αφηνουμε απ εξω και πολλους απο το δημοσιο,
που εκει να δεις τι γινεται με το θεμα της..'κενης εργασιας' του Paulsen! Απ οσους εχω ακουσει που εργαζονται στο δημοσιο τα ιδια λενε, οτι κανουν οτιδηποτε αλλο απο το να εργαζονται 8 ωρα πανω στο αντικειμενο τους...Σε μερικες υπηρεσιες μαλιστα εχουν φτιαξει ...προικες ολοκληρες για τις θυγατερες τους, που μετα απ αυτα φανταζομαι οτι θα... ''καλοπαντρευτηκαν''(!!) λογω των πολλων εργων τεχνης που οι μανουλες τους επλεκαν και κεντουσαν εν ωρα εργασιας! :PPP
Μη τα ψαχνεις, τραγελαφικα τα πραγματα στην Ελλαδα...
2.Ο Paulsen μιλαει παντα για τη Σουηδια, δεν εχει υπ οψιν του τη κατασταση στην Ελλαδα οπου οι πολιτικοί έχουν συνηθως ως στόχο την εκλογη τους μεσα απο τη τακτοποιηση των ψηφοφορων τους σε υπαρχουσες θέσεις εργασίας, (που ομως τις χανουν αλλοι της προηγουμενης κυβερνησης και τις πιανουν οι καινουργιοι με τη σειρα τους)!
Οσο για τη δημιουργια νεων εχεις δικιο οτι οι Ελλ. πολιτικοι αδιαφορούν πια σε μεγάλο βαθμό και απο δω και περα θα αδιαφορουν ακομη περισσοτερο, αφου τους τραβηξαν το αυτι το ΔΝΤ και η ΕΕ για μειωσεις δημ/υπαλληλικου
προσωπικου....
Πολύ σωστοί οι προβληματιμσοί του, όπως είχε κανει και ο ξάδελφος νομίζω ρου Μαρξ ο Λαφάργκ στο "δικαίωμα στην τεμπελιά".
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ιεροποίηση των υποχρεώσεων και της δουλειάς μας κάνει να περιορίζουμε χάριν αυτής και του κέρδους όλο και πιο πολύ τον ελεύθερο χρόνο μας, γιατί δεν του δίνουμε καν αξία, πιο πολύ είναι στιγμές ανάσας για να είμαστε ανανεωμένοι για πιο πολύ δουλειά, ή στιγμές αναμονής για ανάληψη δουλειάς.
Οπότε ένα στιγμιότυπο σαν το παρακάτω που περιγράφω ανήκει στη σφαίρα του παραλόγου και του σουρεαλιστικού αλόκοτου στην κοινωνία μας:
-Ηρθε πολύ δουλειά, πρέπει να έρθεις και το απόγεμα
-Οχι δεν θα έρθω το απόγεμα γιατί θα ... (πάω για καφέ, θα διαβάσω ή θα δω ταινία, θα την αράξω μπροστά στην τιβί, θα πάω βόλτα, κλπ)
Γεια σου φιλε Blackened
ΑπάντησηΔιαγραφήMας εχουν κανει τελικα να πιστευουμε οτι μονο μεσω της εργασιας δικαιωνομαστε ως μελη της κοινωνιας με οποιες θυσιες απο την προσωπικη και κοινωνικη ζωη κατι τετοιο συνεπαγεται!
Η εργασια ειναι μονο ενας τομεας της ζωης και οχι ολοκληρη η ζωη!...Οσο νωριτερα το καταλαβουμε τοσο το καλυτερο, αλλα οπως λες κατι τετοιο ακουγεται συχνα σουρεαλιστικο στην εποχη μας, οπου η επιτυχια στη ζωη μετριεται μονο μεσα απο τη καρριερα του ατομου.
Καλησπέρα Elva.. Προσυπογράφω και με τα δυο χέρια.. το τελευταίο σου σχόλιο.. Από την αρχή μέχρι το τέλος.. Θα διορθώσω πως ο Λαφάργκ ήταν γαμπρός του Μαρξ, και πως το βιβλίο αυτό "δικαίωμα στην τεμπελιά" ήταν το πρώτο που διάβασα το φετινό καλοκαίρι.., το οποίο και περιγράφει εξαιρετικά όλα όσα λες.. Καλό απόγευμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήKαλησπερα καλη μου φιλη Road
ΑπάντησηΔιαγραφήEυχαριστουμε για τη διορθωση και θα πρεπει να διαβασω καποια στιγμη το βιβλιο του Λαφάργκ, μμαι και εχω ακουσει πολλους να μιλανε κολακευτικα για το εργο του "δικαίωμα στην τεμπελιά"!
Φιλια!
Παρόλο που κουράζομαι πολύ στη δουλειά μου, πάντα αν μου δωθεί ευκαιρία να κάνω κάτι εκτός της εταιρίας μου, το κάνω και μάλιστα με ενθουσιασμό. Έχω ανάγκη να δουλεύω και να δημιουργώ, άσχετα που δεν είμαι ικανοποιημένη απο τα χρήματα που παίρνω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘεωρώ οτι η δουλειά είναι βασική ανάγκη του κάθε ανθρώπου. Αρκεί να μην μπαίνει πρώτη στη λίστα των προτεραιοτήτων του. Και φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε να δίνουμε χρόνο στους εαυτούς μας να χαλαρώνουν που και που:) (εδώ μπαίνει το γνωστό ελληνικό στοιχείο σχετικά με τις αντιλήψεις περι εργασίας χαχα)
Καλημερα zekia μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστα. Η ισορροπια ποτε δεν εβλαψε κανεναν, αλλα ειτε λογω ασχημων καταστασεων, ειτε λογω μη κατανοησης των σημαντικων πραγματων στη ζωη, πολλοι τεινουν μονο να δουλευουν με αποτελεσμα να μη ξερουν τι να κανουν εκτος εργασιας...
Elva άλλο ένα καταπληκτικό άρθρο, και σ΄ ευχαριστώ πολύ που μπήκες στον κόπο. Ένιωσα μεγάλη ικανοποίηση διαβάζοντάς το γιατί λέει τα αυτονόητα λογικά πράγματα που τα ακούς και ξεφυσάς μέσα σου ανακουφισμένος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αρρώστια της εποχής μας είναι η εργασία. Η σημερινή ιδεολογία της εργασίας είναι τόσο καταναγκαστική που πολλοί άνθρωποι που σταματάνε τη δουλειά (π.χ. συνταξιούχοι) πέφτουν σε κατάθλιψη. Οι δε άνεργοι που χάνουν τη δουλειά τους, έχουν μεγαλύτερες συνέπειες από το περιθώριο και την απομόνωση που βιώνουν παρά από την έλλειψη χρημάτων.
Κάποιοι άλλοι λόγοι που ενώ υπάρχουν τα μέσα δεν εργαζόμαστε λιγότερο είναι επειδή η δημοκρατία που επικρατεί στην κοινωνία (στην δύση τουλάχιστον) δεν επικρατεί στην εργασία. Στην εργασία που ζούμε πλέον ίσως και το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας επικρατεί η εκάστοτε ιδιότυπη χούντα ή του κάθε αφεντικού ή της αγοράς με μοχλό την απληστία.
Όσο μας έχουν σε χώρους εργασίας με ωράρια της τάξεως των 60 ωρών την εβδομάδα, τόσο περισσότερο ζούμε σε ένα άτυπο καθεστώς δουλείας και χούντας.
Και ο λόγος που όλοι οι λαοί (κυρίως οι δυτικοί) εργάζονται τόσο πολύ είναι επειδή η εργασία έχει δεθεί αλυσίδα με το επόμενο καταναλωτικό προιόν που ο κάθε ένας θέλει να αγοράσει. Και θέλει να το αγοράσει επειδή δεν ξέρει τι άλλο μπορεί να κάνει στη ζωή του (π.χ. να διαβάσει ένα βιβλίο ή να γίνει πιο επιλεκτικός και ουσιαστικός στις παρέες του).
Το πολιτισμικό κενό μεταφράζεται σε καταναλωτική μανία και η καταναλωτική μανία σε καταταναγκαστική εργασία πέραν του ανθρωπίνως εφικτού.
Το μυστικό πιστεύω είναι να περιορίσουμε πολύ τις ανάγκες μας στα τελείως απαραίτητα και να βγούμε έξω από αυτόν τον φαύλο κύκλο. Κάτι που δεν γίνεται έτσι απλά αλλά θέλει προγραμματισμό και συμμάχους (φίλους και συντρόφους) γιατί ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει αλλιώς σαν αγρίμι.
Συγνώμη αν κούρασα, και πάλι θερμά συγχαρητήρια!
Σημείωση: Οι άνθρωποι που ασχολούνται με το χόμπι τους ως δουλειά και ίσως και πολλοί μικροί αυτοαπασχολούμενοι δεν έχουν τέτοια προβλήματα. Η κοινωνία όμως σκόπιμα δεν έχει διαδικασίες σωστού επαγγελματικού προσανατολισμού (σε όλες τις ηλικίες), γιατί προτιμά τους ανθρώπους εγκλωβισμένους και δούλους. Γι' αυτό και είναι δύσκολο κάποιος να μάθει ένα επάγγελμα, επειδή η καπιταλιστική κοινωνία χρειάζεται κάποιους σε απόγνωση για να τους εκμεταλλεύεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήElva το ποστ αυτό πάλι δεν έχει δικό του σύνδεσμο και δική του σελίδα, πώς θα το λινκάρω;
ΑπάντησηΔιαγραφήGreek Rider
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγγνωμη, αλλα δεν ειχα δει το σχολιο σου τοσο καιρο, δεν εχω το gadget προσφατα σχολια και ετσι θα επρεπε ισως να ελεγχω και παλιοτερες αναρτησεις μου ;)
Σου στελνω το λινκ με email!