Francesca: Robert, please. You don't understand, no-one does. When a woman makes the choice to marry, to have children; in one way her life begins but in another way it stops. You build a life of details. You become a mother, a wife and you stop and stay steady so that your children can move. And when they leave they take your life of details with them. And then you're expected move again only you don't remember what moves you because no-one has asked in so long. Not even yourself. You never in your life think that love like this can happen to you.
Robert Kincaid: But now that you have it...
Francesca: I want to keep it forever. I want to love you the way I do now the rest of my life. Don't you understand... we'll lose it if we leave. I can't make an entire life disappear to start a new one. All I can do is try to hold onto to both. Help me. Help me not lose loving you.
(Excerpt from the movie: THE BRIDGES OF MADISON COUNTY)
Αυτό που μου έχει μείνει (συνολικά, από το βιβλίο, τη μεταφορά του στην οθόνη, τις ερμηνείες) είναι μια φράση... "δε θέλω να σε χρειάζομαι, επειδή δεν μπορώ να σ'έχω..."
παραπάνω από αληθινό και τρομακτικό συνάμα αυτό που επεσήμανε ο φίλος και σύντεκνος Μάνος. "You become a mother, a wife and you stop and stay steady so that your children can move." Αν και η οικογένειά μου είναι μικρή ακόμη σε ηλικία, πολλές φορές έχω "πιάσει" τον εαυτό μου να κινείται σαν δορυφόρος γύρω τους αφήνοντας πίσω εμένα. Με τρομάζει αυτό τη στιγμή που το συνειδητοποιώ και την ίδια ακριβώς στιγμή προσπαθώ να το ανατρέψω κρατώντας με νύχια και δοντια τις ισορροπίες "ανάμεσά τους" και "ανάμεσα μας". Αλλες φορές το καταφέρνω άλλες όχι...
Αγαπητή Elva, καλησπέρα, Διάλεξες πολύ όμορφο θέμα (και ταινία) γι'αυτήν σου την ανάρτηση! Η αγγλική γλώσσα δεν βοηθάει στη διάκριση μεταξύ "έρωτα" και "αγάπης" - ίσως αυτό δυσκολεύει λίγο τη συζήτηση. Πιστεύω πως το κεντρικό ζήτημα εδώ είναι η παρουσία (ή απουσία) του βιώματος του έρωτα στη ζωή μας. Ο έρωτας είναι μια πηγαία, πρωταρχική δύναμη - η ένωση των δύο φύλων ίσως είναι η πιο πλούσια (αλλά όχι η μόνη) έκφρασή του. Μπορούμε να ζούμε χωρίς έρωτα; Ή - σημαντικότερο ίσως - μπορούμε να βιώνουμε την αγάπη χωρίς έρωτα; Μάλλον όχι - ή όχι για πολύ... Ο Robert αρνείται τον έρωτα συνολικά. Τον φοβάται. Δεν είναι σπάνιο - ίσως μάλιστα ο κανόνας. Ζούμε σε καταστάσεις που αφήνουν λίγο χώρο για τον έρωτα να "αναπνεύσει" μέσα μας και να εκφραστεί, να κάνει τον κύκλο του. Και όταν σωρεύεται, ως ενέργεια, μπορεί να γίνει εκρηκτικός, βίαιος, ανεξέλεγκτος. Οι σημαντικές επιλογές στη ζωή είναι επιλογές αγάπης - και ο έρωτας το μέσο, το όπλο, για να την υπέρβαση των περιορισμών του "εγώ" που, συχνά, σκιάζουν αυτές τις επιλογές. Η γόνιμη, η θετική "χρήση" του έρωτα είναι ίσως το μεγαλύτερο ερώτημα που καλούμεστε να απαντήσουμε στον ερωτικό τομέα.
Εκπληκτική η εξομολόγηση οπως και η αποδωση ρολου της Στριπ, πιστευω που σε ο τι καταπιανεται ειναι εξαιρετικη! Η ταινια θετει πολλα ζητηματα που πολλες φορες περνουν απαρατηρητα.. Οπως η ζωη μιας απλης γυναικας που καποιος αγαπησε για αυτο που πραγματικα ειναι οχι γι αυτο που πιστευει κανεις οτι "πρεπει μια μητερα και γυναικα να ειναι οταν εχει οικογενεια"....
I want to love you the way I do now the rest of my life. Αλλά,....πολλες φορες δε γινεται λογω των συνθηκων και καταστασεων...Δεν ξερω αν εχεις δει την ταινια, αλλα εκει υπαρχει το διλημμα του τι να διαλεξει κανεις, τη ζωη της σιγουριας μεσα σε μια οικογενεια και τη καθημερινη ρουτινα που κατι τετοιο συνεπαγεται, ή να αψηφησει τα παντα και να ακολουθησει κανεις τα συναισθημα του και οπου βγει.....Πολυ δυσκολες επιλογες σε μια πολυ ενδιαφερουσα ταινια που προτεινω σε οσους δεν ετυχε να τη δουν...
Η φράση που αναφερεις ειναι μια απο αυτες που μενουν στο μυαλο. Μερικες φορες σε κανουν να σκεφτεσαι τι πραγματικα αξιζει στη ζωη και να επανεκτιμας καταστασεις.....
Ακριβως αυτες οι ισορροπίες που αναφερεσαι μεταξυ του "ανάμεσά τους" και "ανάμεσα μας" ειναι που μας κανουν να σκεφτομαστε μερικες φορες οτι καναμε καλα και αλλες φορες να μας βαζουν σε αμφιβολιες για τις αποφασεις που πηραμε καποτε...Ομως το θεωρω υγιες οταν καποιοι εχουν το θαρρος και το κουραγιο να θετουν τετοια ερωτηματα στη ζωη τους αντι να τα θαβουν ολα κατω απο την βιτρινα του καθωσπρεπισμου και της υποκρισιας, μη επιτρεποντας ουτε καν στον εαυτο τους το δικαιωμα να αμφιβαλλουν για το αν εκαναν καποια πραγματα σωστα, ή οχι... Μου αρεσε πολυ η ειλικρινεια σου γι αυτο που ειπες .. "αλλες φορές το καταφέρνω άλλες όχι" Ειμαι σιγουρη οτι εισαι και εσυ απο τους ανθρωπους που τα ψαχνουν πολυ και ειναι προς τιμην σου... Stay the same! ;)
Καλησπέρα και χαιρομαι που υπαρχουν κι αλλοι εδω που τους αγγιξε τοσο αυτη η ταινια και το θεμα της, που είναι η παρουσία (ή απουσία) του συναισθηματος του έρωτα στη ζωή μας και το ερωτημα αν μπορούμε να βιώνουμε την αγάπη χωρίς έρωτα, οπως λες, μια και τελικα πολλοι φοβουνται ενα τετοιο συναισθημα και κυριως το που θα τους βγαλει....
Θα συμφωνησω με τη διαπιστωση σου οτι οι καταστάσεις που ζουμε δεν αφήνουν πολυ χώρο για την εκφραση του έρωτα ο οποιος μπορει να εχει διάφορες και οχι παντα θετικες καταληξεις. Η ταινια τελικα αφου θεσει καποια ερωτηματικα καταληγει στη θετική "χρήση" του έρωτα,μη τολμωντας να εξερευνησει την αλλη πλευρα που ειναι απροβλεπτη και πολυ πιο δυσβατη για μια γυναικα και μητερα.......
πόσο αληθινα είναι τα λόγια της... οι γυναίκες πρέπει να καταφέρνουν να αναπνεουν στη γη, στο νερό και στο απόλυτο κενό... δεν την εχω δει την ταινια όμως απ'ότι φαίνεται σίγουρα αξίζει τον κόπο.
"You build a life of details."
ΑπάντησηΔιαγραφήOh, how very true....
Εκπληκτική η εξομολόγηση της Στριπ.
ΑπάντησηΔιαγραφήYou become a mother, a wife and you stop and stay steady so that your children can move.
καλησπέρα
Φοβερή ταινία, μια από τις πολύ αγαπημένες μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια Έλβα!
I want to love you the way I do now the rest of my life.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά;
Kαλημέρα Ελβα από τη βραστή Αθήνα των 39 βαθμών, ίσως η καλύτερη ταινία του Eastwood...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που μου έχει μείνει (συνολικά, από το βιβλίο, τη μεταφορά του στην οθόνη, τις ερμηνείες) είναι μια φράση... "δε θέλω να σε χρειάζομαι, επειδή δεν μπορώ να σ'έχω..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα! Πολλά φιλιά!
Καλημέρα αγαπημένη Έλβα,
ΑπάντησηΔιαγραφήπαραπάνω από αληθινό και τρομακτικό συνάμα αυτό που επεσήμανε ο φίλος και σύντεκνος Μάνος. "You become a mother, a wife and you stop and stay steady so that your children can move."
Αν και η οικογένειά μου είναι μικρή ακόμη σε ηλικία, πολλές φορές έχω "πιάσει" τον εαυτό μου να κινείται σαν δορυφόρος γύρω τους αφήνοντας πίσω εμένα. Με τρομάζει αυτό τη στιγμή που το συνειδητοποιώ και την ίδια ακριβώς στιγμή προσπαθώ να το ανατρέψω κρατώντας με νύχια και δοντια τις ισορροπίες "ανάμεσά τους" και "ανάμεσα μας". Αλλες φορές το καταφέρνω άλλες όχι...
καλημέρες πολλές
φιλιά :))
Αγαπητή Elva, καλησπέρα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιάλεξες πολύ όμορφο θέμα (και ταινία) γι'αυτήν σου την ανάρτηση!
Η αγγλική γλώσσα δεν βοηθάει στη διάκριση μεταξύ "έρωτα" και "αγάπης" - ίσως αυτό δυσκολεύει λίγο τη συζήτηση.
Πιστεύω πως το κεντρικό ζήτημα εδώ είναι η παρουσία (ή απουσία) του βιώματος του έρωτα στη ζωή μας. Ο έρωτας είναι μια πηγαία, πρωταρχική δύναμη - η ένωση των δύο φύλων ίσως είναι η πιο πλούσια (αλλά όχι η μόνη) έκφρασή του.
Μπορούμε να ζούμε χωρίς έρωτα; Ή - σημαντικότερο ίσως - μπορούμε να βιώνουμε την αγάπη χωρίς έρωτα;
Μάλλον όχι - ή όχι για πολύ... Ο Robert αρνείται τον έρωτα συνολικά. Τον φοβάται.
Δεν είναι σπάνιο - ίσως μάλιστα ο κανόνας. Ζούμε σε καταστάσεις που αφήνουν λίγο χώρο για τον έρωτα να "αναπνεύσει" μέσα μας και να εκφραστεί, να κάνει τον κύκλο του. Και όταν σωρεύεται, ως ενέργεια, μπορεί να γίνει εκρηκτικός, βίαιος, ανεξέλεγκτος.
Οι σημαντικές επιλογές στη ζωή είναι επιλογές αγάπης - και ο έρωτας το μέσο, το όπλο, για να την υπέρβαση των περιορισμών του "εγώ" που, συχνά, σκιάζουν αυτές τις επιλογές.
Η γόνιμη, η θετική "χρήση" του έρωτα είναι ίσως το μεγαλύτερο ερώτημα που καλούμεστε να απαντήσουμε στον ερωτικό τομέα.
Kαλησπερα Sophia μου
ΑπάντησηΔιαγραφήAnd it’s the details that matter, right? :)
Koυμπαρε Μανο
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκπληκτική η εξομολόγηση οπως και η αποδωση ρολου της Στριπ, πιστευω που σε ο τι καταπιανεται ειναι εξαιρετικη!
Η ταινια θετει πολλα ζητηματα που πολλες φορες περνουν απαρατηρητα..
Οπως η ζωη μιας απλης γυναικας που καποιος αγαπησε για αυτο που πραγματικα ειναι οχι γι αυτο που πιστευει κανεις οτι "πρεπει μια μητερα και γυναικα να ειναι οταν εχει οικογενεια"....
Καλη μου φιλη Roadartist
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εγω ετσι τη θεωρω, πολυ αγαπημενη ταινια και οσες φορες την δω τοσες φορες αισθανομαι οτι ανακαλυπτω καινουργια πραγματα σ αυτην,καθε φορα! ;)
Φιλια και σ εσενα!
clouds in the mirror
ΑπάντησηΔιαγραφήKαλωσηρθες!
I want to love you the way I do now the rest of my life. Αλλά,....πολλες φορες δε γινεται λογω των συνθηκων και καταστασεων...Δεν ξερω αν εχεις δει την ταινια, αλλα εκει υπαρχει το διλημμα του τι να διαλεξει κανεις, τη ζωη της σιγουριας μεσα σε μια οικογενεια και τη καθημερινη ρουτινα που κατι τετοιο συνεπαγεται, ή να αψηφησει τα παντα και να ακολουθησει κανεις τα συναισθημα του και οπου βγει.....Πολυ δυσκολες επιλογες σε μια πολυ ενδιαφερουσα ταινια που προτεινω σε οσους δεν ετυχε να τη δουν...
KαλησπεραSwell
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχετε τετοια ζεστη εκει κατω; Να σας στειλουμε δροσιες,εδω εχει αρχισει ηδη το φθινοπωρο, τα δενδρα αλλαζουν σιγα σιγα χρωμα προς το πορτοκαλι...
Και εχεις δικιο οταν λες οτι ειναι ίσως η καλύτερη ταινία του Eastwood..Ο ρολος μοιαζει να εχει κοπει στα μετρα του...
Φιλη Ντρουσίλα
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ φράση που αναφερεις ειναι μια απο αυτες που μενουν στο μυαλο. Μερικες φορες σε κανουν να σκεφτεσαι τι πραγματικα αξιζει στη ζωη και να επανεκτιμας καταστασεις.....
Πολλά φιλιά και σ εσενα!
Αγαπητη μου Λένα
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκριβως αυτες οι ισορροπίες που αναφερεσαι μεταξυ του "ανάμεσά τους" και "ανάμεσα μας" ειναι που μας κανουν να σκεφτομαστε μερικες φορες οτι καναμε καλα και αλλες φορες να μας βαζουν σε αμφιβολιες για τις αποφασεις που πηραμε καποτε...Ομως το θεωρω υγιες οταν καποιοι εχουν το θαρρος και το κουραγιο να θετουν τετοια ερωτηματα στη ζωη τους αντι να τα θαβουν ολα κατω απο την βιτρινα του καθωσπρεπισμου και της υποκρισιας, μη επιτρεποντας ουτε καν στον εαυτο τους το δικαιωμα να αμφιβαλλουν για το αν εκαναν καποια πραγματα σωστα, ή οχι...
Μου αρεσε πολυ η ειλικρινεια σου γι αυτο που ειπες .. "αλλες φορές το καταφέρνω άλλες όχι"
Ειμαι σιγουρη οτι εισαι και εσυ απο τους ανθρωπους που τα ψαχνουν πολυ και ειναι προς τιμην σου...
Stay the same! ;)
Πολλα φιλιά κι απο μενα!
Φιλε μου Prths
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα και χαιρομαι που υπαρχουν κι αλλοι εδω που τους αγγιξε τοσο αυτη η ταινια και το θεμα της, που είναι η παρουσία (ή απουσία) του συναισθηματος του έρωτα στη ζωή μας και το ερωτημα αν μπορούμε να βιώνουμε την αγάπη χωρίς έρωτα, οπως λες, μια και τελικα πολλοι φοβουνται ενα τετοιο συναισθημα και κυριως το που θα τους βγαλει....
Θα συμφωνησω με τη διαπιστωση σου οτι οι καταστάσεις που ζουμε δεν αφήνουν πολυ χώρο για την εκφραση του έρωτα ο οποιος μπορει να εχει διάφορες και οχι παντα θετικες καταληξεις. Η ταινια τελικα αφου θεσει καποια ερωτηματικα καταληγει στη θετική "χρήση" του έρωτα,μη τολμωντας να εξερευνησει την αλλη πλευρα που ειναι απροβλεπτη και πολυ πιο δυσβατη για μια γυναικα και μητερα.......
Καλο βραδυ!
πόσο αληθινα είναι τα λόγια της... οι γυναίκες πρέπει να καταφέρνουν να αναπνεουν στη γη, στο νερό και στο απόλυτο κενό...
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν την εχω δει την ταινια όμως απ'ότι φαίνεται σίγουρα αξίζει τον κόπο.