Το τελευταιο διαστημα πιστευα οτι ειχα διαβασει αρκετες ειδησεις που θα εσπρωχναν οποιονδηποτε λογικο ανθρωπο στα ...πρωτα σταδια της καταθλιψης.
Ειδησεις απο την Ελλαδα σε καθημερινο επιπεδο, πια, αναφερονται σε θεματα καθαρα βιοποριστικα που καθε αλλο εχουν να κανουν με την Ελλαδα που ηξερα και που οπως καταλαβαινουμε δεν εχει και πολυ σχεση πια με την γκριζα εικονα που εχουμε ηδη στο μυαλο μας, οταν σκεφτομαστε τη χωρα...Οσο για το μελλον - αντιθετα απ ο τι πιστευαν οι προγονοι μας- δεν ειναι και τοσο...''αορατον'', αφου διαγραφεται ηδη ολο και πιο ζοφερο για χιλιαδες πολιτες.
Ετσι οσοι απο εμας διαβαζουν εφημεριδες ξερουν, ηδη, οτι ολο και περισσοτερα νοικοκυρια στην Ελλαδα δεν εχουν, πια, τη δυνατοτητα να πληρωσουν οχι μονο λογαριασμους της ΔΕΗ, αλλα και το νοικι τους με αποτελεσμα να γινονται καθημερινα χιλιαδες εξωσεις, αλλα και πολλες εκκλησεις για βοηθεια σε αστεγους, οπως αυτη που αναφερεται στην αναρτηση της φιλης Roadartist που η ευαισθησια της και σε κοινωνικα θεματα ειναι γνωστη.
Διαβαζοντας, ομως, σχολια σε διαφορα blogs διακρινει κανεις μια μεγαλη απαθεια για τον αλλο και δεν εννοω καν τον μεταναστη, που ειναι γνωστο και..''συγκινητικο'' (!) το ενδιαφερον του μεσου Ελληνα για τους ανθρωπους αυτους!
Μιλω για ανθρωπους που ισως καποτε χαιρετιομασταν στην ιδια γειτονια, ανθρωπους που τα παιδια τους ισως και να πηγαιναν στο ιδιο σχολειο με τα δικα μας, ανθρωπους που καποτε τους ειχαμε συναδελφους στη δουλεια.
Ηθελα να ´ξερα τι κανει πολλους απο εμας να πιστευουμε οτι αυτο που συμβαινει στον διπλανο δε θα συμβει και σε εμας; Πως ειμαστε τοσο σιγουροι; Ποια σιγουρια μας εχει κανει απανθρωπους σε ολα;
Ποσο ακομα να ντρεπομαι που ζω κατω απο στεγη, που οι δικοι μου ΔΕΝ ζητιανευουν και δε χρειαζεται να πανε στα ....σκουπιδια να ψαξουν για φαγητο, που καποιοι πεταξαν επειδη..βαρυστομαχιασαν, ή επειδη θα αρχισουν διαιτα...απο Δευτερα;
Ηθελα να ´ξερα τι κανει πολλους απο εμας να πιστευουμε οτι αυτο που συμβαινει στον διπλανο δε θα συμβει και σε εμας; Πως ειμαστε τοσο σιγουροι; Ποια σιγουρια μας εχει κανει απανθρωπους σε ολα;
Ποσο ακομα να ντρεπομαι που ζω κατω απο στεγη, που οι δικοι μου ΔΕΝ ζητιανευουν και δε χρειαζεται να πανε στα ....σκουπιδια να ψαξουν για φαγητο, που καποιοι πεταξαν επειδη..βαρυστομαχιασαν, ή επειδη θα αρχισουν διαιτα...απο Δευτερα;
Σαν να μην εφταναν ολα αυτα, τις μερες αυτες στις λεξεις αναζητησης για το blog Εlva, εκτος απο καποια αναμενομενα οπως, "εργασια στη Σουηδια", "Νορβηγια", αλλα και..."γυναικες απο Σκανδιναβια" κλπ "σοβαρα", (που τα εβλεπα και παλιοτερα!) αρχισα να διαβαζω πιο συχνα λεξεις οπως ... "οργανα", "νεφρα", και τελευταια διαπιστωσα, με φρικη, οτι η φραση:" θελω να πουλησω το νεφρο μου" ειναι απο τις πιο συχνες, πια, αναζητησεις.
Kαλο σαββατοκυριακο,..απολυμενοι και αστεγοι!
Kαι το πιο αστείο στην όλη ιστορία είναι ότι οι περισσότεροι έχουν καταλάβει ότι έρχεται και η δική τους ώρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι όμως επιμένουν να πορεύονται με τον ίδιο τρόπο.
Τουλάχιστον το μόνο για το οποίο μπορούμε να χαμογελάμε είναι η "αύξηση" της αλληλεγγύης μεταξύ των αγωνιζόμενων ανθρώπων!
Elva, δεν ξέρω πως να σου περιγράψω το λίγωμα της ψυχής.Εγώ ένας άνθρωπος που έχω μάθει να έχω σε εγρήγορση το μυαλό και όχι το συναίσθημα,λιγώνομαι, πονάω γαμώ το φιλότιμό μου και ξέρω ότι για να μπορώ να ανταποκριθώ, πρέπει να μην αφήσω το συναίσθημα να με γονατίσει.Αυτό το λίγωμα της ψυχής, δεν είναι καλός σύμβουλος τούτες τις ώρες.Μην με παρασέρνεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρεις είναι όπως ένας άνθρωπος επιστρατεύει όλες του τις δυνάμεις, για να ανταπεξέλθει και να αντιμετωπίσει δυνατά χτυπήματα. Που τρέχει και αναλώνεται και αναρωτιέται και ο ίδιος, που το βρίσκει αυτό το σθένος, αυτήν την δύναμη,αυτό το κουράγιο και μόλις τελειώσει ο εφιάλτης, καταρρέει.
Πρέπει λοιπόν να επιστρατεύσουμε κάθε ικμάδα της δύναμης που έχουμε και να παλέψουμε ενάντια σε ότι ευτελίζει την ζωή μας, σε ότι την απαξιώνει την ποδοπατά.
Τούτη την ώρα, παλεύουμε για την ζωή, όχι για την "ζωή μας", για την "ζωή".Τούτη την ώρα πίστεψέ με, θα ήθελα να έχω κοντά μου τα χέρια σου να τα αγγίξω,να τα σφίξω.
Σε φιλώ.
μου αρέσει να σκέφτομαι την κρίση περισσότερο σαν μία πυρκαγιά. Κατακαίει τα πάντα και φέρνει την καταστροφή αλλά μέσα της κρύβεται ο σπόρος της ανανέωσης. Είναι μια ευκαιρία να αναθεωρήσουμε τον τρόπο ζωής μας και να αντιληφθούμε το εφήμερο της ευημερίας μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κακό είναι ότι σε αυτές τις καταστάσεις, αυτοί που την πληρώνουν είναι οι αδύναμοι. Ενώ, ίσως, θα μπορούσαμε να τη γλυτώσουμε κάπως ευκολότερα (ίσως να σε ενδιαφέρει αυτό το βίντεο
http://www.youtube.com/watch?v=AG0zL1ZIw08&feature=player_embedded)
καλώς σε βρήκα Elva
(πως λένε "χαιρετίζω από την Ελλάδα" στα σουηδικά?)
Καλο Σ Κ και απο μενα φιλη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνεργος..Αλλα ευτυχως...Οχι αστεγος...Προλαβα...
Ενταξει...Παιδια...Μια συνηθεια ειναι...
Εχω πεισμωσει...και δεν θελω να πεφτω..Θελω να ανεβαινω...
Καθε μερα...Τη βλεπω καλυτερη...
Κατι βρισκω,και απο δουλεια..
Μονο που εχει αγωνια...
Καθε μερα,αγωνια...
Αλλα δεν θα με βαλουνε κατω...!!!
Δεν τους εχω αξιους...
Ειναι..σπληνες...Κι εγω,νοιωθω..κοκκαλο..
Αντεχω...
Elva καλησπερα, τον καιρο που πηγαιναν διακοπες πολλοι στην Ευρωπη, τοτε που τα ''δανεια'' που επαιρνε ο Ανδρεας, πηγαιναν σε ''αλλα'' πραγματα και οχι για την αναπτυξη του τοπου, εκανα βολτες με το αυτοκινητο και τα παιδια μου μεσα, στο κεντρο της Αθηνας και τους εδειχνα, τους τοτε λιγους αστεγους, ουτε και εγω μπορουσα καλα-καλα να ''καταλαβω'', το πως ενας συναθρωπος μας μπορει να ''φτασει'', ΕΚΕΙ, σημερα δυστυχως ΜΠΟΡΕΣΑ ΝΑ ''ΜΑΘΩ'' ΚΑΙ ΝΑ ''ΔΩ'' ΜΕ ΑΛΛΟ ΜΑΤΙ ΤΟ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΕΝΑΣ ΣΥΝΑΘΡΩΠΟΣ ΜΑΣ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΣΤΑ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,''ΑΖΗΤΗΤΑ'' η ντροπη που νοιωθεις, αλλα και το κενο μεσα σου, που γινεται γευση πικρη στο στομα, τιμωρια που τους ''αφησες'' να ''φυγουν'' μεσα απο τα χερια ''σου''.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗρθανε μερες σκληρες, μερες πανω απο τα ανθρωπινα μετρα, μερες αγριες.
Τωρα πρεπει να βρουμε το ''περισσευμα'' ψυχης, αλλιως...............................................αν δεν το βρουμε........μας νικησαν.
Κάποτε στο Κάρντιφ, ένα χρόνο προτού η Κρίση περάσει τον Ατλαντικό, ένας άστεγος πουλούσε την εφημερίδα των αστέγων, το "Big Issue".
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην αγόρασα και ρώτησα έναν γνωστό μου Άγγλο που ήταν μαζί μου γιατί δεν ενίσχυε κι αυτός την προσπάθεια των ανθρώπων.
"Δεν θέλω να τους κοιτάζω, διότι φοβάμαι μήπως κάποια μέρα καταντήσω κι εγώ στο δρόμο", μου απάντησε.
..επίσης είμαι πολύ απογοητευμένη.. Ψάχνοντας για διαφυγές.. ευχαριστώ που είσαι εδώ και αισθάνομαι πως με κάποιους ακόμη επικοινωνώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπερα φιλοι ΠΕΙΡΑΤΕΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήIσως καποιοι περιμενουν να... συνειδητοποιησουν τη κατασταση οταν και μονο οταν η ανεργια τους χτυπησει τη πορτα, ομως τοτε ειναι αργα! Οσο για την αλληλεγγύη μεταξύ των αγωνιζόμενων ανθρώπων μακαρι να αυξανεται καθημερινα, αυτο ειναι και το ζητουμενο για να μη μας βαλουν στην ακρη,οπως υπολογιζουν.
Φιλη μου Blackbedlam
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοσο χαιρομαι που σ ακουω και παλι! Εχεις δικιο οτι χρειαζεται να "επιστρατεύσουμε κάθε ικμάδα της δύναμης που έχουμε και να παλέψουμε ενάντια σε ότι ευτελίζει την ζωή μας, σε ότι την απαξιώνει την ποδοπατά". Πραγματι νοιωθει κανεις οτι παλευει πια για κατι που δε θα μπορουσε ισως να φανταστει μερικα χρονια πριν, οταν η στεγη και η δουλεια ηταν λιγο πολυ αυτονοητα για ολους και θεωρουσαμε οτι στο μελλον θα μιλουσαμ μονο για προοδο και για καλυτερες μερες να προσδωκουμε.
Σου αφιερωνω ενα τραγουδι που αγαπω και που νομιζω οτι ταιριαζει στη περιπτωση αυτη.
Καλη δυναμη!
Φιλια !
Kαλωσηρθες φιλε Procrustes
ΑπάντησηΔιαγραφήΣιγουρα η κρίση ειναι σαν τη.. ...πυρκαγιά, οπως λες που "κατακαίει τα πάντα, αλλα μέσα της κρύβεται ο σπόρος της ανανέωσης". Ισως, επισης, να ειναι και μια "ευκαιρια για αναθεωρηση του τροπου ζωης" πολλων, ομως το προβλημα ειναι οτι οι ...πυρκαγιες δεν κανουν ...διακρισεις και συχνα οι αδυναμοι και οι αθωοι ειναι τα πρωτα θυματα.....Τις κρισεις να τις πληρωνουν αυτοι ακριβως που τις δημιουργουν με σκοπο να εκμεταλλευτουν τον αλλο, ετσι ειναι το δικαιο, αλλα δεν ζουμε βεβαια σε κοινωνια...αγγελων! :)
Ευχαριστω και για το βίντεο με τον Richard D. Wolff, το ειχα δει, ειναι πολυ ενδιαφεροντα τα οσα λεει.
"Xαιρετίζω από την Ελλάδα": "Hälsningar från Grekland
Kαλο βραδυ &...hälsningar från Sverige! :)
Φιλε μου μαχαιρη
ΑπάντησηΔιαγραφήEυτυχως που εχεις την οικογενεια σου και το πεισμα σου να σε στηριζουν καθε μερα. Ο αγωνας αυτος δεν ειναι ευκολος, αλλα οπως λες οταν ξερει κανεις οτι ειναι δυνατος ανθρωπος τοτε βρισκει το κουραγιο να ανταπεξελθει στις δυσκολιες.
Καλη συνεχεια, καλο κουραγιο! (Ξερω οτι αντεχεις!) ..
Καλησπερα φιλε Δημητρη
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματι νιωθει κανεις μεγαλο κενο μεσα του και ειναι ντροπη που ''αφησαμε'' να ερθουν στο τοπο μας τετοιες σκληρες, αγριες μερες, που οχι μονο μας θλιβουν αλλα συνθλιβουν ανθρωοινες ζωες μαζι τους! Ομως η αληθεια ειναι οτι οπως λες πρεπει να βρουμε το ''περισσευμα'' ψυχης, αν θελουμε να τους στειλουμε εκει που ανηκουν, στα ...σκουπιδια της Ιστοριας!
Καλο βραδυ!
Φιλε Λωτοφάγε
ΑπάντησηΔιαγραφή"Δεν θέλω να τους κοιτάζω, διότι φοβάμαι μήπως κάποια μέρα καταντήσω κι εγώ στο δρόμο"
Πολλοι εχουν τετοια νοοτροπια, λες και το να ειναι κανεις αστεγος ειναι ...μεταδοτικη ασθενεια!
Eδω, η εφημερίδα των αστέγων λεγεται "Situation Stockholm" και εχει παντα πολυ ενδιαφεροντα θεματα.
Αυτο που μου κανει εντυπωση ειναι οτι οι αστεγοι που την πωλουν στο δρομο, ειναι σε καλη διαθεση και πολυ πιο ομιλητικοι απο το μεσο Σουηδο που δεν ειναι και τοσο προθυμος για κουβεντες με αγνωστους. Οι ανθρωποι αυτοι ξερουν πολυ καλα τι αξιζει τελικα στη ζωη, εμεις πολλες φορες δεν το συνειδητοποιουμε....
Καλο βραδυ!
Φιλη μου Road
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτοι που δεν αισθανονται τιποτα, δεν εχουν και κανενα λογο να ειναι ...απογοητευμενοι, ετσι δεν ειναι; Κι εγω σ ευχαριστω, η επικοιωνια μας σημαινει πολλα και για μενα!
Καλο βραδυ!
Φιλια! :)