"Πάλι στη θάλασσα να πήγαινε;......"

-Ναι, περιμενω καμποση ωρα, απαντησε στον ηλικιωμενο, που τον ρωτησε και ο οποιος στη συνεχεια καθησε, ασθμαινοντας, στον παγκο, εξω απο τη πορτα του γιατρου.

-Και ποσο, ακομα, θα περιμενουμε, σ αυτη τη χωρα, ειπε με απογοητευση ο γερος με το ξεθωριασμενο απο τον ηλιο μπουφαν, που ειχε "βγαλει" τα λεφτα του και με το παραπανω! ''Νιος ημουν και γερασα...περιμενοντας'', ειπε.

Ο αλλος καταλαβε οτι η παρατηρηση του ανθρωπου ηταν γενικη και οτι ηθελε, μαλλον κουβεντα, ομως το τελευταιο διαστημα εκεινος μιλουσε με ολο και πιο λιγους. Ενιωθε πολυ κουρασμενος, δεν ηταν καλα, γι αυτο πηγε στο γιατρο, αν και η "αρρωστεια" του αυτη, υποψιαζοταν, οτι δεν γιατρευοταν με φαρμακα. Δεν ειχε ορεξη, πια, να ακουει τον καθενα να μιλα για το ενα και το αλλο, λες και στη χωρα αυτη ολοι ηξεραν τις λυσεις, ηταν ολοι ..."ειδικοι". Σκατα...

Ετσι περιοριζοταν καθε φορα στο να κουναει το κεφαλι καθε φορα που ακουγε κανενα να το παιζει "ξυπνιος". Απο λογια χορτασαμε, πια, σ αυτη τη χωρα, γι αυτο παμε ολοταχως στο διαολο, σκεφτηκε.

Αλλα ο ηλικιωμενος, δεν περιμενε απαντηση και μονολογωντας, σχεδον, ειπε:

-Μα να βγαινει και ο πρόεδρος των βιομηχάνων και να ζητά απολύσεις και να μην λεει κανεις τιποτα; Γιατι να απολυθουν τοσοι ανθρωποι; Ποιοι τους απολυουν, ποιοι ωφελουνται; Τετοιους ανθρωπους, τι τους εχουν για συμβουλους; Τι λενε κι οι...''αγανακτισμενοι'', στις πλατειες γι αυτα;

"Ωχου", σκεφτηκε ο αλλος, "δε προκειται να σταματησει ο γερος" κι ετσι του απαντησε, περισσοτερο για να βαλει ενα τελος στη κουβεντα: 

 -Ε, κι αυτο, κατι ειναι, μια μορφη διαμαρτυριας! Απο το τιποτα....

-Ναι, παιδι μου, δε λεω, ολες οι διαμαρτυριες καλες ειναι, αλλα που ηταν ολοι αυτοι οταν αρχισε εδω και μηνες το ξεπουλημα της χωρας; Τωρα ξυπνησαν ολοι τους με μιας; Μοδες ξενοφερτες κι αυτες, ειπε o γερος και κουνησε το κεφαλι του.

-Ειστε βλεπω καλα ενημερωμενος, του απαντησε ευγενικα. Εκει φτασαμε, να περιμενουμε τα ...φατσοβιβλια να μας μαζεψουν στις πλατειες...

-Δεν τα ξερω, εγω, αυτα ειπε ο ηλικιωμενος. Τα εγγονια μου τα ξερουν. Αυτο που ξερω εγω και βλεπω καθε μερα ειναι οτι κλείνουν μαγαζια. Κλεινουν νοσοκομεια, σχολεια, που θα παμε; Εμενα τα παιδια μου, ο ενας ειναι τωρα ανεργος και δεν τα βγαζει περα, καλα-καλα, πηγαν ομως ενα Πανεπιστημιο..Τα εγγονια μου ομως δεν το βλεπω. Που χρηματα για σχολεια, φροντιστηρια, ολα εγιναν επι πληρωμη!..Μας πανε πολυ πισω, παιδι μου, ουτε να αρρωστησουμε, εμεις οι γεροι, δεν μπορουμε πια. 

Λεγαμε, τοτε, οτι ο πολεμος ηταν μεγαλο κακο. Περασε oμως κι ο πολεμος και τωρα τι; Εγω που με βλεπεις ειμαι 77 χρονων κι αρχισα τωρα να ''φτιαχνω'' λιγο το κηπο της πολυκατοικιας μας. Ειπα στο διαχειριστη να μου δινει ο τι νομιζει ο ανθρωπος, να βοηθησω λιγο τον ανεργο γιο, το παιδι ψαχνει καθε μερα για δουλεια, αλλα που;....

Τον κοιταξε....Ο γερος εδειχνε ταλαιπωρημενος. Η ζωη του θα πρεπει να ηταν γεματη απο στερησεις, στα χρονια του πολεμου θα´ταν μικρο παιδι. Τι αραγε ειδαν τα ματια του στη χωρα αυτη...Τι κατακτητες, προδοτες, ντοπιους και ξενους, αχρηστους, φασιστες, ''βολεμενους'', ''κομματοσκυλα'', ξεπουλημενους, που μεσα απο ραδιοφωνα και τις τηλεορασεις, μιλουσαν και μιλουν για τη χωρα αυτη, μια χωρα που τη ξεπουλανε καθε μερα ολο και πιο πολυ σ οποιον εχει τα χρηματα να την αγορασει! Κι αυτοι και τα παιδια τους που διαβαζε οτι προωθουνται ηδη για τις επομενες εκλογες. 

Τιποτα δεν αλλαξε απο τοτε μεχρι σημερα. Τιποτα ρε γμτ, σκεφτηκε...

Ενιωσε τη λυπη να ρχεται σαν κομπος στο λαιμο του μαζι με αηδια για ολα αυτα που τον αρρωσταινουν καθε μερα και κανουν το μυαλο του να μη σκεφτεται το δικο του γολγοθα της ανεργιας, αλλα να γυριζει σαν ρολοι πισω στο χρονο και να σκεφτεται τι εφταιξε. 
Πως γινεται ρε γμτ να εχουν φαει τοσες και τοσες ζωες και να θελουν κι αλλες; Πως γινεται απ την αλλη να μη το συνειδητοποιουν οι πολλοι; Πως γινεται να εχουν κατσικωθει στη χωρα αυτη που καποτε ειχε περηφανους ανθρωπους και να μη τους εχει ηδη παρει ολους ο διαολος, (ή εστω ενα...ελικοπτερο), ρε γμτ;

Σηκωθηκε κι εφυγε να μη τον δει ο γερος ετσι και τον ρωτησει. Τι να του εξηγει και του ανθρωπου, ειχε κι αυτος τα δικα του. Αν και νεος, αισθανονταν πιο κουρασμενος απο το γερο, ενα κουρελι ηταν η ψυχη μεσα του. 
Οι εξηγησεις oμως σε τριτους τον κουραζαν ακομα περισσοτερο.....



Παλι στη θαλασσα να πηγαινε, να κοιταει τα κυματα;...........