ΒΡΕΤΑΝΙΑ: "Η άσχημη και επικίνδυνη εργατική τάξη"!

 

(Aναδημοσιευση απο Arbetaren)

Τωρα που ο καπνός μετα τις διαδηλωσεις στο Λονδίνο εχει κατακαθισει, οι εκπροσωποι της ταξεως ασχολουνται, πια, με το να διασφαλισουν ότι οι προσφατες λεηλασίες δεν θα επαναληφθουν. 

Τα μέτρα που παιρνουν, δεν στοχευουν βεβαια στο να βελτιωθεί η σκληρη ζωη της εργατικής τάξης, που χειροτερευει με τη κρίση, στη Βρετανια, αλλά στην αυξημένη επιτήρηση και τις αυστηρότερες ποινές. 

Η απαιτηση να μπλοκάρουν τα social media, είναι κάτι το οποίο αναγνωρίζουμε και από τις εξέγερσεις στη Βόρεια Αφρική, τη περασμενη ανοιξη. 

Εξώσεις ολόκληρων οικογένειων, εξ αιτιας εγκληματων που κατηγορουν νεους γι αυτα και σε σχέση με τις διαδηλωσεις, θυμίζουν το πως φερονται εδω και δεκαετιες οι Ισραηλινοι στους Παλαιστινιους της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης. 

Έδώ και καιρό, οι ταξικές αντιθέσεις στη Βρετανία χαρακτηρίζονται από έναν πόλεμο χαμηλής έντασης που συχνά ξεσπα σε βία. Αλλά το δικαίωμα της αστυνομίας να σταματα και να ερευνα όποιον θέλει, χωρίς να υπαρχει υποψία για εγκληματικότητα, μαζί με την εκτεταμένη επιτήρηση απο κάμερες - σε ορισμένες περιπτώσεις μεχρι και στα σπίτια των ανθρώπων – εχει να κανει με μια πολιτικη συμφωνα με την οποια "η άσχημη και επικίνδυνη εργατική τάξη" θα μάθει τρόπους!....

Τα βρετανικα συνδικαλιστικα σωματεια πετσοκοφτηκαν τη δεκαετία του 1980 κάτω από την Thatcher, η εργατική νομοθεσία διαλύθηκε, έτσι εγιναν ευκολες οι απολυσεις εργαζομένων για να δημιουργηθει μια «ευέλικτη» αγορά εργασίας. 

Όταν το μεταρρυθμισμενο Εργατικο κομμα ξανακέρδισε την εξουσία, το 1997 επιλυθηκαν καποια παλια ζητηματα οπως το θεμα της Βόρειας Ιρλανδίας, αλλά διατηρηθηκαν οι εργατικες πολιτικες της Thatcher. 

Το θεμα της Βόρειας Ιρλανδίας μπορεί να το ξαναθυμηθουμε στο μέλλον, όταν οι Βρετανοί πολιτικοί απεγνωσμένα προσπαθουν να αποδείξουν οτι ειναι καλοι στους χειρισμους, αντί να παραδεχτούν ότι είναι μέρος του προβλήματος! 

Η Υπ. Εσωτερικών Theresa May εθεσε το θέμα της παραχώρησης στην αστυνομία του δικαίωματος να εκδιδουν γενική απαγόρευση της κυκλοφορίας, καθώς και το δικαιωμα να γινεται ευκολότερη η απαγόρευση ορισμενων παιδιων, κάτω των 16 ετών, να ειναι εξω στους δρομους. 

Το βημα για στρατιωτικές περιπολίες, οπως ειχε γινει στους δρόμους του Belfast, πριν από την ειρηνευτική συμφωνία απεχει, ακομα, αλλά δεν ειναι και εντελως αδιανοητο. 

Ταυτοχρονα καταδικαζονται άτομα που έχουν συλληφθεί σε σχέση με τις ταραχές, με εντελώς παρανοϊκες ποινες, ενας 23χρονος στο Brixton που εκλεψε δυο φιαλες νερο καταδικαστηκε ...έξι μήνες στη φυλακή! 

Στα δικαστήρια ζητειται να παρεκκλίνουν από τις τυποποιημένες κατευθυντήριες γραμμές για την επιβολή του ποινικού κωδικα και να επιβάλουν αυστηρές ποινές ακομη και για το παραμικρό αδίκημα. Τα Media βοηθουν επισης με το να καταδιδουν, με ενα αγγλικο τροπο, όσους έχουν καταδικαστεί, ασχετα απο το ποσο ασήμαντα εγκλήματα διέπραξαν.

Έτσι συνεχιζεται η εκπαίδευση της ...ανυπάκουης τάξης του Ηνωμ. Βασιλείου, που στελνεται στη φυλακή και στη ...γωνία, χτυπουνται με το αυτοκινητο στο δρόμο και αν ζουν σε διαμερίσματα που διαμεσολαβουνται από τους κοινωνικούς λειτουργους, βιντεοσκοπουνται και βρισκονται υπο στενη παρακολουθηση. 

Στη χώρα με το δεύτερο μεγαλύτερο χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών (μόνο η Πορτογαλία είναι χειρότερη!) η εργατική τάξη ήταν πάντα μια απειλητικη μάζα που οι προνομιούχοι επρεπε να κρατήσουν υπό έλεγχο. 

Στην ατομικιστική, ανταγωνιστική κοινωνία που δημιουργήθηκε τα τελευταία 30 χρόνια, οι νομοι εγιναν αυστηροτεροι, οι κάμερες παρακολούθησης περισσοτερες και οι ποινές φυλάκισης ως μέσο για να κρατήσουν τους ανθρώπους στη θέση τους, ολο και μεγαλυτερες!