Ολα πρέπει ν αλλάξουν!

H σιβυλλικη φραση:

"Κοινωνική ευαισθησία σήμερα, σημαίνει να πατήσουμε γκάζι και όχι φρένο, έτσι ώστε να βγούμε το συντομότερο από την κρίση και να επιστρέψουμε στην ευημερία", ειναι απο το κειμενο του Μανιφέστου-παρέμβασης της ..τριαδας Λοβερδου, Διαμαντοπουλου και Ραγκουση, ενος πολιτικου σχηματος που επιχειρεί να ανατρέψει το "ξεπερασμένο και αδιέξοδο πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης" και να διαμορφώσει νέες ισορροπίες μαζι με τη προοπτική μιας κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας. Ομως τι εννοουν με το να ...''πατησουμε γκαζι'', ''ποιοι θα το...πατησουν'' και ποιους θα ...''πατησουν'' οι πολιτικες που εχουν υπ οψιν τους;

Μετα εχουμε αλλη μια σιβυλλικη μαλιστα και...Λογοτεχνικη αναφορα του Μόσιαλου, που ενω θετει τα ''κακως (για τη παραταξη του) κειμενα'', παραπεμπει και στο μυθιστόρημα του Τζιουζέπε Λαμπεντούζα, "Ο Γατόπαρδος", εργο που ενω είναι μια ιστορία παρακμής και πτώσης της σικελικής αριστοκρατίας στα μέσα του προηγούμενου αιώνα με δόσεις ειρωνείας και αυτοσαρκασμού, πολλοι προσπαθουν να την ερμηνευσουν συμφωνα με τα συμφεροντα της ταξης τους...Δεν εχω καταλαβει παντως τι ρολο παιζει, στη συγκεκριμενη περιπτωση, η αναφορα στο ...''Γατοπαρδο'' και οποιος καταλαβει ας κανει το κοπο να μου εξηγησει! ....

Ακουμε συχνα να λενε στο κοσμο οτι το σημερινό κοινωνικό μοντέλο ειναι μεν ...αναποτελεσματικό και οτι ο δημόσιος τομέας λειτούργησε μέχρι σήμερα ως «μηχανισμός υποστήριξης των ιδιωτικών και συντεχνιακών συμφερόντων» ενώ ο ιδιωτικός τομέας «ως μηχανισμός διαφθοράς του δημόσιου», ομως αυτο που χρειαζεται ειναι να μας απαντησουν ποιες ειναι, αραγε, οι κυβερνησεις που λειτουργησαν και λειτουργουν ακομη ως μηχανισμοι υποστηριξης συμφεροντων;

Ποιοι, oμως, δημιουργησαν το κοινωνικο κράτος της χώρας με την «επιδοματική πολιτική και την αναποτελεσματική ανάπτυξη υπηρεσιών»;

Ποιοι, αραγε στο όνομα της ....δημόσιας υγείας, διαμορφωσαν το πιο "ιδιωτικοποιημένο" σύστημα υγείας στην Ευρώπη, κατι που και οι ιδιοι παραδεχονται και ποιων οι επιλογες εφτασαν σημερα τη ...παιδεια στο σημερινο αθλιο επιπεδο με ιδιωτικες δαπανες που οπως οι ιδιοι λενε, φτανουν στα ..40%;

 

Ηταν αραγε απλα μια ..."ιδιομορφια" του κοινωνικου αυτου μοντελου κρατους, που ειχε ως αποτέλεσμα την παροχή επιδομάτων ''με υστέρηση'', οπως διαβαζουμε, σε κοινωνικές υπηρεσίες (για παιδιά και ηλικιωμένους) ή μηπως οι πολιτικες επιλογες των νεοφιλελευθερων κυβερνησεων ειναι τετοιες που υπαγορευουν αυτου του ειδους τις λυσεις, στη κοινωνια και παντα εις βαρος των χαμηλων στρωματων;

Αυτο που χρειάζεται δεν ειναι αυτο που μας λενε, δηλαδη να περάσουμε σε ένα άλλο ...ανταγωνιστικο μοντέλο παιδείας και υγείας, αλλα σε ενα διαφορετικο συστημα που θα σεβεται τις αναγκες των ανθρωπων και δεν θα μας κοιτα ολους σαν πελατες στη ....τσεπη, κατι που ολοι ξερουμε οτι ισχυει μεχρι σημερα! 
Οσο για τη φοροδιαφυγή, αν και οι κυβερνησεις αυτες ειχαν ολα τα χρονια μπροστα τους να κανουν αυτο που τοσο ...''αχρωμα'' και ''ακριτα'' υποδεικνυουν τωρα ως...''λαθος'', παρ ολα αυτα, oμως, διαλεξαν πλευρα και δεν ηταν βεβαια αυτη των χαμηλων στρωματων, αλλα της πλουτοκρατιας!

Ετσι οχι, ευχαριστουμε, αλλα δεν θα ...παρουμε αλλη «σύγχρονη σοσιαλδημοκρατική πρόταση», ουτε καν συμβουλες του τυπου: «Ομως, η προσπάθεια ανόρθωσης της χώρας, η αλλαγή του πολιτικού συστήματος, του κράτους και του παραγωγικού μοντέλου πρέπει να συνεχιστούν παρά τις αντιδράσεις όλων όσοι δεν θέλουν την αλλαγή των κανόνων».

Ειναι αργα, πια, για ...«σοσιαλιστικα» ...κροκοδειλια δακρυα! Ο τι ειχατε να δειξετε και να αποδειξετε, τα ειδε και-δυστυχως τα επαθε-ο λαος, που ουτε εσας θελει να ξαναδει, ουτε τις πολιτικες σας!

Για να προχωρήσει το πολιτικό σύστημα ενα μονο χρειαζεται, αυτο που ειπε ο Λαμπεντούζα: «Αν θέλουμε να μείνουν όλα όπως είναι, τότε πρέπει όλα ν' αλλάξουν!