Η κριση ως.."δικαιολογια" / O "αργός στραγγαλισμός" της Ευρώπης!

Oxι, αρνουμαι ν ασχοληθω με το δικο τους ..''φλεγον θεμα''. Αλλωστε γιατι να μας απασχολει εμας το γεγονος μιας...εμπορικης συμφωνιας, οταν σαν εργαζομενοι δεν εχουμε να κερδισουμε απολυτως τιποτα; Διαβασα ενα ενδιαφερον αρθρο απο το Arbetaren και το μετεφρασα. 

''Ενώ οι νέοι κανόνες που σχετιζονται με την κρίση του χρέους, έχουν "τρέξει" μέσα σε πολυ- για τα πλαίσια της ΕΕ, τουλάχιστον- γρήγορους ρυθμους, στην πραγματικότητα εχουν πολύ λίγο να κάνουν με την λυση των προβληματων.

Αυτό που σε κάθε περίπτωση, φιλοδοξουν να κάνουν, είναι να αποτρέψουν νέα κρούσματα του είδους, αν εμφανιστουν κάποια στιγμή στο μέλλον.

Υπό την προϋπόθεση, βέβαια, ότι η ΕΕ και το ευρώ θα επιβιώσουν μέχρι τότε!

Αλλά μηπως θα συμβάλουν τουλάχιστον στην οικονομική σταθερότητα της Ευρώπης στο μέλλον;

–Δεν μπορώ να δω ότι αυτό θα βοηθουσε, γιατί τα αίτια της κρίσης του χρέους δεν είναι σπάταλες κυβέρνησεις, εν μέρει, με εξαίρεση την Ελλάδα, αλλά τα ιδιωτικά χρέη που οι κυβερνήσεις αναγκάστηκαν, ή δεχτηκαν να παρουν.  Οι νέοι κανόνες δεν λενε τίποτα για ιδιωτικά χρέη, λέει ο Andy Storey, από το Πανεπιστημιο του Δουβλίνου.

Στη δημόσια συζήτηση παρουσιάζoνται συχνά οι υπερχρεωμένες χώρες της νότιας Ευρώπης ως "αμαρτωλοί"...

Μια αναλυση στην εφημεριδα DN, τον Σεπτέμβριο, ειχε για παράδειγμα, τον τίτλο «Επικίνδυνο το να αφήσουν την Ελλάδα να το σκασει από το λογαριασμο». 
Αλλά η δικη τους αδυναμη θεση σήμερα είναι τόσο το αποτέλεσμα, οσο και η προϋπόθεση για τη δυναμη των Βόρειοευρωπαϊκων οικονομιων». 
"Germany could be Germany because others were not". (Η Γερμανία μπορουσε να είναι Γερμανία, επειδή οι άλλοι δεν ήταν), ειχε γράψει, καποτε ο Martin Wolf στους Financial Times.

Όταν η Ισπανία προσχώρησε στην ΕΕ, η χώρα είχε το 5% της Ευρωπαϊκής παραγωγής πλοίων, σήμερα η αναλογία είναι 1,3%. Οι Ισπανικες κατασκευαστικες εταιρειες αυτοκινήτων οπως η SEAT και η Pegasus έχουν εξαφανιστεί. 

Γερμανικές και Γαλλικές εταιρίες μόνες τους ελέγχουν σημερα περισσότερο από το 50% της Ισπανικής αγοράς στα αυτοκίνητα, τραινα, σιδηροδρομικές γραμμές, χημικά και ιατρικά προϊόντα, καθώς και μεταξύ 30-50% της αγοράς των ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών προϊόντων και μηχανημάτων, σύμφωνα με τoν οικονομολόγο Pedro Antonio Navarro.

Με την κοινή αγορά, οι χωρες απείχαν από την ικανότητα να προστατεύσουν τη δικη τους αγορά με τελωνεια και άλλα εμπορικά εμπόδια. Με το ευρώ, δέχθηκαν επίσης ένα υπερτιμημένο νόμισμα που έκανε τον ανταγωνισμό, με τη περισσοτερο αποτελεσματικη βιομηχανια των Βόρειων χωρών, αδύνατο.

Σε αντάλλαγμα, έλαβαν κοινοτικές επιδοτήσεις και φθηνά δάνεια, τα οποία δημιουργησαν κερδοσκοπικές φούσκες. Η Ισπανία ήταν, ακόμα, παγκόσμια πρωτοπόρος στο ότι μέσα από μια τεράστια οικοδομικη έκρηξη δημιουργησε θέσεις απασχόλησης–προσωρινά–περισσοτερες απο την αποζημιωμενη αποβιομηχάνιση της, λέει η Le Monde Diplomatique.

Στην Ελλάδα, όπου ακόμη και οι κατασκευαστές της παραδοσιακης φέτας ανταγωνιζονται από τα δανεζικα και γαλλικά γαλακτοκομεία, εξαφανιστηκαν τα χρήματα κυριως απο μια εκτεταμένη διαφθορά, που εδώ και δεκαετίες αγνοειται, από την ΕΕ, και η κυβέρνηση προσποιείται θέσεις εργασίας για να κρατήσει ενα χαμηλο ποσοστό ανεργίας, λέει ο κοινωνιολόγος James Petras, σε μια ανάλυση της ελληνικής πολιτικής και οικονομίας.

Η σχέση δεν είναι διαφορετικη απ αυτη μεταξύ της δανειζομενης, χωρας εισαγωγέως των ΗΠΑ και του εξαγωγεα, Κίνας, - με τη διαφορά ότι οι ΗΠΑ είναι μια πολιτική και στρατιωτική υπερδύναμη, ενώ η Ελλάδα δεν είναι. 

Ένας σημαντικός λόγος για τις επιτυχίες της Γερμανίας είναι ότι οι πραγματικοί μισθοί της χώρας, παρά την μεγαλη αύξηση της παραγωγικότητας, παρέμειναν σχεδόν σταθεροι για μια δεκαετία. Για παράδειγμα, ο οικονομολόγος Paul Krugman έχει προτείνει μια εναλλακτική λύση:

Αν η Γερμανία επετρέπε αυξηση στους μισθούς, δεν θα μπορουσε η χωρα να ξεπεράσει εύκολα τις βιομηχανίες των αλλων χωρων και θα συνεβαλλε στην παγκόσμια ζήτηση. 

Αλλά αυτό, λέει το ερευνητικο κεντρο  CEO (Corporate Europe Observatory) δεν είναι θεμα για την ΕΕ.  
Οι λιγότερο ανταγωνιστικές χώρες πρέπει να περικοψουν και να μειώσουν τους μισθούς τους μέχρι να μπορεσουν να ανταγωνιστούν με τις ισχυρότερες – παρά το γεγονος οτι μια τέτοια λύση, συμφωνα με τη διατύπωση ενος άλλου κεϋνσιανου οικονομολόγου, του Mark Weisbrots, θα μπορούσε να οδηγήσει σε μείωση της ζήτησης και ενα "αργο στραγγαλισμό'' του συνόλου της Ευρωπαϊκής οικονομίας.

(Οι υπογραμμισεις δικες μου).