Η "Πράσινη"...μείωση του χρόνου εργασίας!

Το αρθρο της SvD "Kortare arbetstid vinner vi alla på"  (Ολοι κερδιζουμε απο τη μείωση του χρόνου εργασίας), που γραφηκε απο δυο μελη των Σουηδων "Πρασινων" , (Miljöpartiet*), τον Carl Schlyter, Ευρωβουλευτή και την Etelka Ηuber, αντιπροσ. των Πρασίνων στο Jönköping, αναφερεται σε ενα πολυσυζητημενο, στη Σουηδια, θεμα: Tη μειωση των ωρων εργασίας και τις επιπτωσεις του στην οικονομια, τους εργαζομενους και το περιβαλλον.

Οι συγγραφεις ισχυριζονται οτι ενω η εργασια είναι "πηγή χαράς, ανάπτυξη, κοινωνική δικτύωση, δημιουργικότητα και φυσικά –εισόδημα", για πολλούς παραμενει ωστοσο  "μια πηγή άγχους, λογω της μονοτονιας, της επαγγελματικής εξουθένωσης και της καθηλωσης αρκετων εργαζομενων σε ενα χαμηλο μισθο". 

Οι Πρασινοι, λοιπον, ισχυριζονται οτι εφ οσον έχουμε γινει πιο αποτελεσματικοι και η ανάγκη για ώρες εργασίας μειώνεται, οι σοσιαλδημοκρατες, και οι συντηρητικοι παραμενουν, ωστοσο, σταθεροι στις προτροπες τους: Δουλεψτε περισσότερο, παράγετε περισσότερο,αγοράστε περισσότερο, περισσότερη ανάπτυξη. 

Επισης, λενε, οτι δεν είναι μόνο οι άνθρωποι που υποφερουν απο τον συνεχώς αυξανόμενο φόρτο εργασίας, αλλα ακομη και ο πλανήτης!

Το αιτημα τους για μειωση των ωρων εργασιας, παντως μου θυμησε μια παραγραφο απο το βιβλιο του Ν. Μπογιοπουλου «Ειναι ο καπιταλισμος, ηλιθιε» οπου διαβαζουμε (σ. 33) τη ρηση του Μαρξ που λεει οτι ενω «πραγματικά πλούσιο (θα μπορούσε να) είναι ένα έθνος που δουλεύει 6 αντί για 12 ώρες» και ο πλούτος του να μετριέται με τον ελεύθερο διαθέσιμο χρόνο, την καλλιτεχνική, επιστημονική, μορφωτική και κάθε μορφής ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας των ατόμων, ο καπιταλιστής χρησιμοποιεί την τεχνολογία εχθρικά απέναντι στον εργάτη και τον μετατρέπει από «δούλο-μηχανή», που ήταν στην αρχαιότητα, σε εξάρτημα και σε σύγχρονο «δούλο της μηχανής».

Λιγοι θα διαφωνουσαν λοιπον με ενα αιτημα για λιγοτερες ωρες εργασιας, ωστοσο ειναι οι ιδεολογιες, πισω απο το αιτημα, που διαφερουν ...

Στο αρθρο τους οι δυο..."Πρασινοι" συγγραφεις αναφερονται μαλιστα και στην διεθνούς φήμης έκθεση Prosperity without Growth, "Ευημερία χωρίς ανάπτυξη", που συνταχθηκε απο την Βρετανικη κρατικη επιτροπή Βιώσιμης Ανάπτυξης, που καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η αύξηση της παραγωγικότητας στις πλούσιες χώρες θα πρέπει τώρα να εκληφθεί ως μειωμένο ωράριο εργασίας, αντι ως αύξηση μισθών.

Απο το 1950, το παγκόσμιο ΑΕΠ πενταπλασιαστηκε, και με τους σημερινους ρυθμους ανάπτυξης θα εχει ...8πλασιαστει μέχρι τον επόμενο αιώνα! Ο συγγραφεας της εκθεσης, οικονομολογος, Tim Jackson , ισχυριζεται, επισης, ότι πρέπει να αρχίσουμε να κινούμαστε προς την κατεύθυνση μιας ισορροπημένης οικονομίας, που δεν απαιτεί συνεχή επέκταση- και για να μη οδηγήσει, αυτο, σε αυξηση της ανεργίας, απαιτειται μειωση των ωρων εργασίας.

Οπως ισχυριζονται οι Πρασινοι, η εβδομάδα 30 ωρών αρκεί για τους περισσότερους εργαζόμενους να αγοράσουν τα απαραίτητα, ενω οι 35 ώρες εργασιας αν και μπορεί να παρέχουν περισσότερες ευκαιρίες για καλυτερη πρόνοια, εχουν μεγαλύτερο αντίκτυπο στο περιβάλλον!

Αλλα οι 40 ώρες εργασιας και η κατανάλωση που ακολουθεί, οδηγεί σε πολύ μεγαλύτερες επιπτώσεις στο περιβάλλον. Μπαινει, επομένως, λενε, το ζήτημα της αντιοικονομικής ανάπτυξης, όπου η περιβαλλοντική ζημιά είναι μεγαλύτερη από την αύξηση του πλούτου! 

Ετσι οι 40 ώρες εργασιας/εβδομάδα, πιστευουν, οτι εκτός από το κοινωνικό κόστος, (στρες, εξάντληση και λιγότερο χρόνο για τα παιδιά και τους φίλους) είναι τελικα απώλεια, για μια επιχείρηση.

H μείωση του χρόνου εργασίας, κατ αυτους, προσφέρει  περισσότερες θέσεις εργασίας. Το να εχει κανεις δουλεια είναι πολύ σημαντικο, οποτε οι 30 ώρες/ εβδομάδα δίνoυν σε περισσότερους εργαζομενους τη πιθανότητα να έχουν μια δουλεια, λενε οι ''Πρασινοι''. 

Οι φόροι, βεβαια, σε περιπτωση μειωσης του χρόνου εργασίας θα πρέπει να ανακατανέμονται ετσι ωστε οι ομάδες χαμηλού εισοδήματος να μην κατέβουν κάτω από το όριο της φτώχειας.

Κατι τετοιο, φυσικα, σημαίνει αύξηση των φόρων για τα υψηλά εισοδήματα και μείωση των φόρων για τα χαμηλά εισοδήματα. Ετσι η μειωση ωρων εργασίας μπορει, επίσης, να βγαλει τους ανθρώπους από τη φτώχεια. Όταν η Γαλλία εισήγαγε 35 ώρες εργασίας την εβδομάδα, αυξήθηκε για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες το μερίδιο των μισθών του ΑΕΠ.

Η αυξηση της παραγωγικότητας, οπως γραφουν στο αρθρο τους,  εχει σαν αποτελεσμα τη συνεχη μειωση των ωρων εργασίας, κατά κεφαλήν στη Σουηδία, από το 1970 και το ίδιο ισχύει και για τις περισσότερες χώρες του ΟΟΣΑ, (OECD).

Τελος, ισχυριζονται, οτι η όλο και πιο διαδεδομένη έρευνα πανω στην ανθρωπινη Ευτυχια δειχνει οτι δεν γινομαστε πιο ευτυχισμένοι από την αυξημένη κατανάλωση ικανοποιωντας τις βασικές ανάγκες μας. Το φαινομενο της υπερκατανάλωσης, λενε, οτι δεν μπορεί ποτέ να είναι μια καθαρά ιδιωτική υπόθεση. 

Η υπερκατανάλωση κάποιων, ισχυριζονται, "ειναι προβλημα όλων μας και απαιτουνται κοινές λύσεις. Ποια άλλη κλιματικη λυση μπορεί να είναι ευχαριστη για τους εργαζόμενους περισσότερο απο τον ελεύθερο χρόνο; Ποια λύση μπορεί να δώσει νόημα και σταθερες θέσεις εργασίας στους ανέργους; Ποια άλλη λύση μπορεί να είναι πιο ανθρώπινη και φιλική προς το κλίμα;"

Εχουμε απαντησεις στα ερωτηματα τους;

Σημ.*Οι πρασινοι (Miljöpartiet) ειναι ενα κομμα με ιστορια μολις απο το 1981, που στις τελευταιες βουλευτικες εκλογες πηρε 7,3 %, (για το Ευρωκοινοβουλιο 11%) και ειναι τριτο κομμα στη Σουηδικη Βουλη