Ψευτοκουλτούρα, (με..υπέροχη φωτογραφία!)

Επρεπε να ειχα ακουσει τι μου ειπε ενας φιλος που ειχε δει το "Δεντρο της Ζωης", (Τree of Life, 2011) και το χαρακτηρισε ετσι με δυο λεξεις, αλλα ηταν, ηδη, ...αργα! 

Δεν με νοιαζει καθολου αν ο Terrence Malick αποκαλειται απο πολλους ως ''ο Αμερικανός Tarkovsky'', ή αν η ταινια του αυτη συγκρινεται απο αλλους με την.."Οδυσσεια του Διαστηματος" (2001: A Space Odyssey, 1968) του Kubrick, παντως εγω δεν εντυπωσιαστηκα απο τη ταινια αυτη, ενω μια παλαιοτερη του, Η λεπτη κοκκινη γραμμη, (The Thin Red Line, 1998) ειναι απο τις καλυτερες πολεμικες ταινιες που εχω μεχρι τωρα δει, αν και δεν μπορω να πω οτι ειμαι ...οπαδος του ειδους...

Eτσι εχοντας, ευτυχως, δανειστει απο τη βιβλιοθηκη, το "Δεντρο της Ζωης", το "ευτυχως" παει για το οτι δεν ...πληρωσα, ουτε για να τη νοικιασω, αλλα ουτε και...εισητηριο, για να τη δω, σε κινηματογραφο, αλλα ...σπαταλησα μονο τη 1 ωρα απο τις...2.19´, που διαρκει η ταινια, εχοντας ομως απογοητευτει οικτρα! 

Ουτε με συγκινει αν επαιζε ο Brad Pitt, ο Sean Pean και αλλοι, οι οποιοι οσο και καλα να εχουν παιξει τους ρολους τους, δεν ειναι αρκετο, κατα τη γνωμη μου, ωστε να σωσουν την εν λογω...ταινια!

Το Δεντρο της Ζωης κυλαει εκνευριστικα αργα και μέσα απο πολλαπλές εναλλαγές εικόνων φύσης και σύμπαντος συνδεδεμενες με τη καθημερινη ζωη μιας οικογενειας του Αμερικανικου Νοτου στη δεκαετια του '50, ο σκηνοθετης προσπαθει να δωσει το δικο του νοημα της αρχής και του τέλους της ζωής, αφου, ομως, υποστουμε, ως θεατες, μια ιντελλεκτουελ...πλυση εγκεφαλου με μουσικη και εικονες που παραπεμπουν σε Χριστιανισμο ''περι ....Αγαπης του Θεου προς τα ..τεκνα του''! 

Στο σημειο, δε, που εμφανιστηκαν και οι....δεινοσαυροι (!!) αρχισα να αμφιβαλλω σοβαρα αν ηταν η...σωστη ταινια που βρηκα μεσα στη ...πλαστικη θηκη, ποσω μαλλον δε οταν ξερει κανεις οτι πηρε και ...βραβειο στο Φεστιβαλ Καννων 2011! 

Σαν θεμα, βεβαια, το γεγονος οτι τα μελη μιας οικογένειας προσπαθούν να αποδεχθούν την απώλεια ενός παιδιού, ακουγεται πολυ ενδιαφερον, ομως ο Μαλικ κατα τη γνωμη μου το...παρακανει με τις ατελειωτες εναλλαγες εικόνων, οι οποιες ειναι βεβαια εντυπωσιακες, για ενα....ντοκυμαντερ ισως, οχι ομως και για μια ταινια..Η δε υποθεση του εργου δεν εχει συνοχή και κουραζει τον θεατη.

Αναρρωτιεται κανεις αν μερικοι κανουν ταινιες μονο και μονο για να εντυπωσιασουν τους κριτικους και το πολυ ...ιντελλεκτουελ περιβαλλον τους, ή αν πραγματι θελουν να δωσουν αυτο που αισθανονται ετσι οι ιδιοι, ως καλλιτεχνες...

Παντως δεν μπορω να φανταστω τον..Μαλικ, να καθοταν επι σχεδον..δυομιση ωρες για να δει μια δυσαναλογα μεγαλη και αφηρημενη ταινια καποιου αλλου σκηνοθετη και να μην ειχε φυγει τουλαχιστον στα ...μισα της ταινιας !!