ΣΟΥΗΔΙΑ: Βusiness (και στα..σχολεία!)

Μτφ απο Αrbetaren

Kειμενο: Joel Söderström, μελος SUF, (Συνδικαλ. Eνωση Νεολαιας), Katrineholm

''Η λεγόμενη «επιχειρηματικότητα» αποτελεί ένα νέο στοιχείο στο Σουηδικό εκπαιδευτικό σύστημα. Σύμφωνα με οδηγίες από το 2010, το επιχειρηματικό πνεύμα πρεπει να "τρέχει σαν μια κοκκινη κλωστη μεσα από το σύνολο του εκπαιδευτικού συστήματος" και όμως δεν γραφεται σχεδόν τίποτα γι 'αυτό στα ΜΜΕ.

Στον δικτυακό τόπο του Skolverket (Οργανισμού Σχολειων), μπορεί κανεις να διαβασει: «Η επιχειρηματικότητα στο σχολείο είναι μια εκπαιδευτική προσέγγιση στην τάξη, όσο και η γνώση της αυτοαπασχόλησης. Πρόκειται για το σχεδιασμό και την ανάπτυξη της έμφυτης περιέργειας, της πρωτοβουλίας των μαθητών και την αυτοπεποίθηση από τις πολύ μικρες ηλικίες".

Εν τω μεταξύ, μόνο λίγοι μαθητές στα Σουηδικά σχολεία–στην καλύτερη περίπτωση– εχουν ποτέ ακούσει για τέτοια πράγματα όπως ασφάλεια στο χώρο εργασίας, εργασία, δικαιώματα εργασίας και τα παρόμοια. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις είναι κατι ξένο, κάτι που δεν χωράει στο πλαίσιο της επιχειρηματικής εκπαίδευσης. Αν θέλoυν να μάθουν κάτι για τα δικαιώματα της εργασίας και τη συνδικαλιστική οργάνωση μπορούν να τα μαθουν στον ελεύθερο χρόνο τους. 

Αυτο που κανει η κυβέρνηση είναι να περιοριζει την αποψη τους για την εργασια, εφ οσον τη βλεπουν μονο μέσα από τα μάτια του ...τέλεια αυτοαπασχολούμενου επιχειρηματια!

Όλα τα πράγματα, όπως "περιέργεια", "πρωτοβουλία" και "εμπιστοσύνη" στο σχολείο, θα περάσουν από τις επιχειρήσεις και την επιχειρηματικότητα. Όλες οι άλλες μορφές δημιουργικής έκφρασης στο σχολείο καταπιέζονται υπέρ της αγοράς και υπερ των σχεδιων οικονομικής ανάπτυξης. Η επιχειρηματικότητα είναι ένα "ζητημα" που έχει αυξηθεί σε μεγαλο βαθμο.

Παντου στο γυμνάσιο μου, μπορείτε να δείτε αυτό το «επιχειρηματικό πνεύμα». Ειναι αναγκασμένος να σπαταλα, κανεις, χρόνο απο τη μελέτη του για να ακούσει τις εταιρείες ...ξυλείας που έρχονται στο σχολείο και προσπαθούν να προσλάβουν μαθητες, μετα βρίσκεται κανεις συνεχως απασχολημενος με μικρές "εκθέσεις" στις οποίες οι μαθητές απο το Projekt och företagande, (Eργο και επιχειρήσεις), (ενα μαθημα), περήφανα επιδεικνύουν τις «εφευρέσεις» τους και τα προϊόντα τους. 

Κατά τη διάρκεια του εναμιση χρονου που έχω πάει στο σχολείο αυτο, έχω δει σημαντικές αλλαγες. Ξεκίνησα σε ενα κανονικο δημόσιο σχολείο που είναι τώρα κατα 49% ιδιοκτησία μιας επιχειρησης. Δεν μιλησαν γι αυτο φυσικα και δεν ζητήθηκε ποτέ από τους μαθητές, βέβαια, να πουν τι πιστεύουν γι 'αυτή την αλλαγή στο ιδιοκτησιακό καθεστώς. 

Ξαφνικά, υπήρξαν αρκετές αποθήκες γεμάτες με άσχετες και παραπλανητικες, για το σχολείο, διαφήμισεις, ενω διαφορα αντικειμενα με το λογότυπο του σχολείου επανω, άρχισαν να εξαπλώνονται σαν ιός...

Υποτιθεται οτι θα επρεπε να ειμασταν «υπερήφανοι» για το σχολείο μας και για το τι πρεσβεύει. Οι δασκαλοι κυκλοφορουσαν με Τ-shirts που εγραφαν επανω ότι «το σχολείο ειναι η καρδιά της επιχειρησης» - σημαίες με το λογότυπο του σχολείου υψώθηκαν και εισηγαγαν μια ξεχωριστή μέρα στο σχολείο, όπου όλοι οι μαθητές δεν θα ειχαν μαθήματα και έπρεπε να πανε σε δραστηριότητες. 

Οι δασκαλοι άρχισαν να μιλούν για τη φήμη του σχολείου και του επιχειρηματικού πνεύματος και ατελειωτες αλλες ανοησίες. Αυτος ο μεχρι μανιας ενθουσιασμός, έχει ατονήσει κάπως τώρα την σεζον αυτη, αλλα ήταν κυρίως οι εκπαιδευτικοί, οι οποίοι με απόφαση των διευθυντων, και των προέδρων της επιχειρησης, που ετρεχαν απο δω κι απο κει και εδειχναν πολύ ενθουσιασμενοι.

Η ΜαθητικηΈνωση, που θα πρέπει να είναι εκει για να δουλεψει για τα δικαιώματα των μαθητών, λειτουργει σαν ομάδα δραστηριοτητων αναψυχης, όπου μια ομάδα αφοσιωμένων μαθητών αφιερωνουν το χρόνο και την ενέργειά τους σε διασκεδαστικες δραστηριότητες και συναντήσεις οπου προσφερονται αναψυκτικά και καφεδες, αντί να προσπαθούν να βελτιώσουν την κατάσταση των μαθητων και να τους δωσουν δύναμη στα χέρια τους. 

Η παντελής απουσία ενός μέσου για τους μαθητες να οργανωθούν, προκαλει σύγχυση και αβεβαιότητα μεταξύ των μαθητων, η μόνη αντισταση είναι κατακερματισμένη και παίρνει το μορφη της μεσα απο τον θυμό ατομων που ''κανουν κοπανα'' απο το μαθημα και τσακωνονται με τους δασκαλους, όταν αισθάνονται καταπιεσμενοι και οταν τους μεταχειριζονται άδικα.

Πρέπει να υπάρχει ένα αντίβαρο στις επιχειρήσεις στο σχολείο, η ανάγκη για μια οργάνωση σπουδαστών. 

Στον Αγώνα Ενωμένοι!''