ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Δηλώσεις μετά τη συνάντηση με Π. Πικραμμένο

Οι δηλώσεις που έκανε η Αλέκα Παπαρήγα, μετά τη συνάντηση με τον πρωθυπουργό Π. Πικραμμένο εν όψει της άτυπης Συνόδου Κορυφής της ΕΕ την Τετάρτη. Η  Αλέκα Παπαρήγα πέταξε το μπαλάκι στον Σύριζα και χωρίς να τον κατονομάζει ζήτησε να τοποθετηθεί αν δεσμεύεται από όσα έχει ήδη συμφωνήσει το αστικό προσωπικό της χώρας με τους τοκογλύφους δανειστές. 

Επισης κάλεσε τον ελληνικό λαό να μην εγκλωβιστεί, επιλέγοντας στις εκλογές τους δυο πόλους που ετοιμάζονται. Της κεντροδεξιάς και της σοσιαλδημοκρατίας. Μίλησε επίσης για κέντρα που θέλουν εξαιρετικά αποδυναμωμένο απ τις εκλογές το ΚΚΕ, ενώ συμπλήρωσε ότι κάποιοι ονειρεύονται να είναι το κόμμα της και εκτός βουλής.

 

«Μελετήσαμε όλα τα ντοκουμέντα που αφορούν την άτυπη Σύνοδο της ΕΕ που θα προετοιμάσει και την επόμενη Σύνοδο του Ιουνίου. Πήραμε υπόψη πολύ σοβαρά ό,τι έχει ανακοινωθεί γύρω από τη Σύνοδο του G8 – δεν ξέρουμε αν υπάρχουν και άλλα κάτω από το τραπέζι που δεν έχουν γίνει γνωστά. Εκτιμάμε το εξής: Ότι αυτό που είπε ο Μπ. Ομπάμα – όχι μόνο λιτότητα, αλλά και ανάπτυξη – μεταφράζεται: Ανάπτυξη με λιτότητα. Και αυτό πρέπει να το πάρουν σοβαρά υπόψη οι λαοί της Ευρώπης και βεβαίως ο ελληνικός λαός.

Όλα τα στόματα λένε: «Εθνικές δεσμεύσεις». Πρέπει να τις τηρήσετε και μάλιστα λέει πρέπει να συστρατευτεί ο λαός και να συστοιχηθεί πίσω από όποια κυβέρνηση εκλεγεί γύρω από τις εθνικές δεσμεύσεις.
Σε αυτούς που προδικάζουν ότι ο κ. Ολάντ θα είναι ο μέγας φιλέλλην ξεκαθαρίζουμε το εξής: Ήδη «τα μασάει». Ήδη τροποποιεί τις θέσεις του, αλλά πρέπει να περιμένει κανείς να γίνουν και οι γαλλικές εκλογές γιατί αυτή τη στιγμή ενδιαφέρεται η γαλλική σοσιαλδημοκρατία να έχει μεγάλη πλειοψηφία στο κοινοβούλιο, να φτιαχτεί μία κυβέρνηση του απολύτου ελέγχου της και μετά θα δούμε στη Σύνοδο του Ιούνη αν θα πει τα ίδια, και βεβαίως δεν θα πει τα ίδια.

Ανάπτυξη με λιτότητα. Όσον αφορά το πρόγραμμα που επιφυλάσσεται για την Ελλάδα λέμε το εξής: Τα όποια νέα δάνεια συναφθούν – σημειώνουμε νέα δάνεια – και δοθούν στην Ελλάδα είτε με τη μορφή δανείων από την ΕΚΤ αν συμφωνήσει, είτε από την Τράπεζα Επενδύσεων είτε τα διαρθρωτικά είτε είτε, αυτά τα δάνεια θα δοθούν σε ομίλους μονοπωλιακούς.


Άλλωστε λένε ότι πρέπει να υπάρχει πλήρης απελευθέρωση της επιχειρηματικής δραστηριότητας και κυρίως να γίνουν επενδύσεις, χονδρικά, σε τρεις τομείς: Ο ένας τομέας είναι η ενέργεια με όρο βεβαίως την πλήρη αποκρατικοποίηση της ΔΕΗ. Ο άλλος τομέας είναι οι μεταφορές, αυτοκινητόδρομοι κλπ δηλαδή θα τα πάρουν οι εταιρίες που έχουν ξεκινήσει το έργο και δεν έχει ολοκληρωθεί. Τρίτον θα δοθούν γενικά για τους αγωγούς, όπως τους λένε, μεταφοράς και διανομής, προφανώς πρόκειται για τους αγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου, αν συμφωνηθεί μέσα στο μεγάλο ανταγωνισμό που γίνεται, ποιοι αγωγοί θα περάσουν μέσα από την Ελλάδα.

Αυτές οι επενδύσεις, δηλαδή δεν θα πάνε στη βιομηχανία, σε τομείς που έχουν σχέση με τη διατροφή, με την ένδυση. Βεβαίως και εκεί αν πήγαιναν θα πήγαιναν στους μεγάλους ομίλους, αλλά εν πάση περιπτώσει μιλάμε για μία ανάπτυξη η οποία θα μεγαλώσει τη στρέβλωση που υπάρχει και την ανισομετρία και δυσανάλογη ανάπτυξη μέσα στους κλάδους. Μάλιστα οι τομείς στους οποίους θα στραφούν οι επενδύσεις, είναι τομείς, όπως λέμε, χαμηλής έντασης εργασίας, δηλαδή θα δημιουργήσουν ή θα συγκρατήσουν πολύ λίγες θέσεις εργασίας σε σχέση με αυτές που θα χάνονται.

Το «εθνικές δεσμεύσεις» όμως σημαίνει ότι τα δύο μνημόνια, η δανειακή σύμβαση, οι εφαρμοστικοί νόμοι και η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών να τρέξουν ως έχουν και οι όποιες τροποποιήσεις γίνουν δεν θα αφορούν καθόλου την ανακούφιση της ζωής των εργαζομένων και πολύ περισσότερο δεν πρόκειται να υπάρχει βελτίωση της ζωής τους.

Τώρα, μπορεί να καταλάβει ο ελληνικός λαός γιατί το σύστημα και οι δύο πόλοι που διαμορφώνονται στην Ελλάδα, της κεντροδεξιάς και της νέας κεντροαριστεράς, της βγαλμένης από το πλυντήριο σοσιαλδημοκρατίας – αν μπορεί η σοσιαλδημοκρατία να ξεπλυθεί, βεβαίως με τίποτα δεν μπορεί να ξεπλυθεί ακόμα και αν προσλάβει καινούργιο δυναμικό από το χώρο του ΣΥΡΙΖΑ.

Εν πάση περιπτώσει αυτοί οι δύο πόλοι και οι επιχειρηματίες θα ήθελαν αναμφισβήτητα από τις εκλογές ένα εξαιρετικά αποδυναμωμένο ΚΚΕ, αν θέλετε ένα κόμμα που θα μετατραπεί στην 13η συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ μέσα από μια κυβέρνηση συνεργασίας.

Τους ενδιαφέρει ένα αποδυναμωμένο ΚΚΕ για να μην μπορεί να παίξει το ρόλο της αντικειμενικής ενημέρωσης του λαού, της προειδοποίησης και πάνω απ’ όλα της στήριξης της ελπίδας ότι μπορεί, παίρνοντας την υπόθεση στα χέρια του, να ματαιώσει τα χειρότερα, να κερδίσει κάτι και τελικά να νικήσει.

Καταλαβαίνουμε ότι ο στόχος της αποδυνάμωσης του ΚΚΕ, ορισμένοι μάλιστα ονειρεύονται να είναι και εκτός Βουλής σήμερα ή στην πορεία, είναι ένας στόχος γιατί θέλουν να μην ακούγεται δυνατά, έστω κι αν ακόμα τώρα ο λαός δεν έχει αποφασίσει να το κατακτήσει, γιατί το ΚΚΕ είναι διατεθειμένο, είναι υποχρεωμένο να σηκώσει βαριές ευθύνες στους ώμους, στα χέρια του, μέσα όμως σε μια διαφορετική κυβέρνηση, μέσα σε μια διακυβέρνηση που εκφράζει τα συμφέροντα της πλειοψηφίας του λαού, της λαϊκής εξουσίας. 

Εμείς θα το πούμε για μια ακόμα φορά δεν θα απεμπολήσουμε μια βασική μας θέση που λέει ότι λαός και μονοπώλια δεν μπορούν να συνεργαστούν. Η αντίθεση τους πρέπει να είναι ασυμφιλίωτη ανεξάρτητα του ύψους που παίρνει η λαϊκή πάλη και της δυνατότητας να αποσπάσει κάποιες κατακτήσεις. Και το παραμικρό να κατακτήσεις πρέπει να το δεις μέσα σε μια ασυμβίβαστη αντίθεση.

Ό,τι κι αν προσφέρουν οι εκλογές τώρα, όποιος πόλος κι αν αναδειχτεί το πρώτο που θα πει είναι «σεβόμαστε τις δεσμεύσεις» – θα το πει μετεκλογικά, προεκλογικά θα λέει όχι – και ότι πρέπει να το λύσουμε όλοι μαζί, λαός, μονοπώλια, κυβέρνηση. Προκαλούμε λοιπόν. Η σημερινή τοποθέτηση με βάση αυτά που λένε οι διάφοροι κύριοι απέξω πρέπει να είναι δεν δεσμευόμαστε από τις δεσμεύσεις που υπάρχουν μέχρι τώρα. Δεν τις σεβόμαστε αυτές τις δεσμεύσεις. Δεν θέλουμε να τις τηρήσουμε. Αυτό πρέπει να ειπωθεί. Όχι τροποποιώ ή όχι το μνημόνιο. Μιλάμε για ένα σύνολο δεσμεύσεων που εκφεύγουν αν θέλετε και απ’ το συγκεκριμένο μνημόνιο Ι και μνημόνιο ΙΙ.

Αν πας με τη λογική δέχομαι τις δεσμεύσεις και παλεύω να βελτιωθούν αυτές οι δεσμεύσεις τα επόμενα χρόνια μέχρι το 2020 που λήγει το στρατηγικό πρόγραμμα της ΕΕ, τα πράγματα θα είναι σκούρα.

Εμείς θεωρούμε ότι στα πλαίσια της ΕΕ υπάρχουν δύο εκδοχές για τις εξελίξεις στην Ελλάδα, αντικειμενικά. Εμείς δεν τις θέλουμε αυτές τις εκδοχές, αλλά αυτές δεν καθορίζονται ούτε απ’ την κυβέρνηση, ούτε απ’ την κεντροδεξιά, ούτε από την κυβέρνηση συνεργασίας, με όποιες συνιστώσες και να έχει.

Η πρώτη εκδοχή είναι να δημιουργηθεί πιστωτικό γεγονός, όχι κατ’ ανάγκη με ευθύνη των ελληνικών κυβερνήσεων, αλλά αντικειμενικά. 

Να υπάρξει αυτό που λέμε πιστωτικό γεγονός και η Ελλάδα να διωχθεί από την ευρωζώνη, ή να γίνουμε ευρωζώνη σε ταχύτητα Βαλκανίων με ένα ευρώ άλλης αξίας στο εσωτερικό και άλλης αξίας στις διεθνείς σχέσεις. Και δεύτερο ένα νέο κούρεμα του 85 ή 90% το οποίο μπορεί να εμφανιστεί ότι μας χαρίζουν ένα μέρος του χρέους, αλλά οι δεσμεύσεις για το λαό θα είναι καταλυτικές. 

Δεν πρόκειται να χάσουν οι πιστωτές ένα μέρος των αναμενόμενων χρημάτων τους χωρίς να βάλουν όρους υπερκερδοφορίας, που σημαίνει ακόμα χειρότερα οι εργασιακές σχέσεις, οι μισθοί, τα μεροκάματα κλπ.

Εμείς καλούμε τον ελληνικό λαό να σκεφτεί πάρα πολύ σοβαρά τι θα συμβεί από τις 18 Ιουνίου και μετά, αλλά να μην εγκλωβιστεί στις 18 Ιουνίου. Πρέπει να κοιτάξει λίγο πιο μπροστά. Και το λίγο πιο μπροστά σημαίνει χειραφετημένος λαός, αποφασισμένος να παλέψει. 

Από τον καναπέ δεν λύνονται τα προβλήματα με κανένα σωτήρα, εμείς δεν είμαστε οι αποκλειστικοί σωτήρες του λαού, ένα δυνατό ΚΚΕ σημαίνει ότι διατηρεί ο λαός το δικαίωμα να πληροφορείται, να γνωρίζει, να μαθαίνει, να αποφασίζει και εν πάση περιπτώσει όσοι του λένε ότι δεν μπορεί ποτέ να νικήσει, θέλουν να τον νικήσουν σήμερα».

ΑΘΗΝΑ 21/05/2012

πηγη: ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ