«Το ..μπακούρι σας καλεί σε γεύμα!»

Για πότε εφτασαν και φετος «oι γιορτές», δεν το καταλαβε. Ενιωθε οτι περασαν πια ανεπιστρεπτι τα χρονια οπου θα μπορουσε να συνεχισει να ξεγελα τον εαυτο του, οπως εκανε νεοτερος, αλλα καθε χρονο χαιροταν κρυφα, που αντιθετα απ τους φιλους του, αυτος «ποτέ δεν εκανε το..λαθος» να παντρευτει! Ειχε βεβαια κι αυτος καποιες σχεσεις, ανα τα χρονια, αλλα επειδη δεν προχωρησαν οπως ηθελε, δεν τις συνεχισε και δεν μετανιωσε ποτέ γι αυτο. 

Εκεινο ομως που τον στεναχωρουσε περισσοτερο, ηταν η συναισθηματικη ...τσιγγουνια φιλων, που ενω γνωριζονταν ηδη απ τον στρατο και τυχαινε να συναντηθουν συχνα, για να πιουν ενα ποτηρι, ειχε καταλαβει οτι οταν εκεινος τους χρειαζοταν, σαν ανθρωπος, διαπιστωνε την..αναπηρια της ψυχης τους! 

Ποτέ δεν εκμυστηρευτηκε τιποτα στους φιλους, που εμοιαζαν ολα αυτα τα χρονια να ειναι  μονιμα απασχολημενοι με τη ζωη τους και τις δουλειες τους. Το οτι ο Κωστας, «το μπακουρι», οπως τον ελεγαν οταν δεν ηταν εκει (και νομιζαν οτι δεν το ηξερε!), τυχαινε να πιει μερικα τσιπουρα μαζι τους, οταν εβγαιναν εξω, ηταν μαλλον αποδειξη γι αυτους οτι ο φιλος τους «ηταν καλα». Δεν προσεχαν λεπτομερειες, δεν ρωτουσαν πολλα. Αλλωστε «οι πολλες κουβεντες ειναι φτωχεια» και τις αφηναν «για τα γυναικακια»...

Αν κι ενοιωθε οτι απομακρυνοταν ολο και πιο πολυ απ αυτους, δεν ηξερε πως να το δειξει. Αυτο που τον πειραζε περισσοτερο, ηταν η αδιαφορια τους, ο εγωκεντρισμος τους, πραγματα που ανακαλυπτε στους...φιλους του, τα τελευταια χρονια. 

Οι φιλοι δεν ηταν...μπακουρια, οπως αυτος. Αυτοι ειχαν σχεσεις, ενας μαλιστα ειχε για δεκα χρονια την ιδια γκομενα, (πως αντεχε τετοιο μαλακα;) ενω οι αλλοι δυο απ αυτους ηταν παντρεμενοι μ εκεινο τον τυπο των γυναικων που δεχονται τα παντα και υπεθετε οτι ετσι τις εμαθαν οι μαναδες τους απ το σπιτι. 

Ο Κωστας ακουγε πως μιλουσαν για τις γυναικες και ενω στην αρχη εκανε κι αυτος πλακα, μετα απο καποια χρονια αρχισε να εκνευριζεται, γιατι καταλαβαινε οτι δεν ηταν κακες οι γυναικες, απλα ηταν άτυχες στο οτι γνωρισαν τους τυπους αυτους, ενω τωρα με τη κριση καταλαβαινε οτι και λογω οικονομικων δεν υπηρχε περιπτωση να χωριζαν!

«Αντε να περασουν και οι γιορτες, γιατι οι γυναικες ολο τις βιτρινες εχουν στο μυαλο τους και στο μεταξυ δεν υπαρχει μια», ελεγαν, σε μια ταβερνα οι παντρεμενοι φιλοι, που μερικες φορες σκεφτοταν οτι ποτέ δεν τον καλεσαν στο σπιτι τους, ισως γιατι φανταζονταν οτι δεν θα μπορουσε να τους το ανταποδωσει. 
Δεν ειχε γυναικα, οποτε υπεθεταν οτι εκεινος δεν θα τους εκανε το τραπεζι ποτέ! Κατι τετοιοι..υπολογισμοι τον αηδιαζαν. Ηταν τυποι που εξωτερικα εδειχναν να εχουν αυτοπεποιθηση, δηθεν αριστεροι, ενω ηταν ενα ματσο κομπλεξικοι μαλακες, πιο συντηρητικοι ακομη κι απο τους ..δεξιους που ελεγαν οτι μισουσαν! Η εμφανιση τους με jeans και Τ-shirts ηταν οσο απατηλη, οσο και ο εσωτερικος τους κοσμος, που αλλιως εδειχνε στον περιγυρο και αλλιως πραγματικα ηταν.

Μεσα στις γιορτες ειχε αποφασισει να τους πει τη γνωμη που πραγματικα ειχε γι αυτους, και σκοπευε να καλεσει και τους τρεις στο σπιτι του, (μαζι με τις γυναικες τους!) και να τους πει ξεκαθαρα τη γνωμη που ειχε γι αυτους! Δεν τον ενοιαζαν καν οι συνεπειες!

Θα τους εστελνε ενα e-mail με τιτλο «Το μπακούρι, σας καλει σε γεύμα!», επειδη, φετος, ενοιωθε οτι, πανω απ ολα, χρωστουσε, να ειναι ειλικρινης, τουλαχιστον με τον εαυτο του!