Κaurismäki, Χάβρη, ανθρωπιά και μετανάστευση!

 

Χθες βρηκα, στη βιβλιοθηκη, μια πολυ ζεστη και αισιοδοξη ταινια  του Φινλανδου  Aki Kaurismäki τις ταινιες του οποιου εχω σε πολυ εκτιμηση. Η ταινια αναφεροταν στη μοίρα των Αφρικανων προσφυγων.

Ο μικρος  Idrissa τυχαια βρεθηκε στο δρομο του Μαρσέλ Μαρξ, ενος ευγενικου ηλικωμενου μποέμ λουστρου, στο γαλλικό λιμάνι της πόλης Χάβρης και ζει σε ενα φτωχικο σπιτι με τη γυναικα του και το σκυλi τους τη Laika,  ενω  επισκεπτεται συχνα το αγαπημένο του μπαρ και στη συνεχεια τον βλεπουμε να φροντίζει την Αρλετί, τη βαριά άρρωστη γυναικα του, η οποια εχει ελάχιστες ελπίδες επιβίωσης.

Με την εμφυτη αισιοδοξία του ομως και την υποστήριξη της σφιχτοδεμένη κοινότητας του,  ο Marcel υψωνει το αναστημα του εναντια στους αστυνομικους που σχεδον καθημερινα καταδιώκουν το μικρο αγορι, τον Idrissa, για να το απέλασουν. 

Ειναι ενα πολιτικό παραμύθι που υπάρχει κάπου ανάμεσα στην πραγματικότητα της σύγχρονης Γαλλίας και τον κλασικό γαλλικό κινηματογράφο του παρελθόντος. 
Η Χάβρη είναι μια γοητευτικη τανια, γυρισμενη μεσα σε ενα νοσταλγικο 50´s rock n´ roll κλιμα και θεωρειται μία από τις καλύτερες ταινίες του φινλανδου σκηνοθέτη

Aρκετος κοινωνικοπολιτικός προβληματισμός λοιπον, γιατι εκτός από το βασικό θέμα της μετανάστευσης, συναντάμε και πολλα σχόλια για τη σημερινή κοινωνία και το πολιτικό σύστημα.  
Ο Καουρισμάκι μιλα για τη καλή φύση του ανθρώπου, τον αλτρουισμο, την ανθρωπια και την αλληλεγγυη μεσα στη κοινωνια και το πώς αυτή μπορεί ακόμη και να προκαλέσει μικρά θαύματα. 

Η καλη πρόθεση του πρωταγωνιστή να βοηθήσει το άγνωστο παιδι απο την Αφρικη επιβραβεύεται από το περιβάλλον του που τον στηρίζει διαρκώς. Για το μότο της Γαλλίας «Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη» ο ίδιος ο Καουρισμάκι, ειχε δηλωσει «Η αλήθεια είναι πως τα άλλα δύο πάντοτε μου έμοιαζαν υπερβολικά αισιόδοξα ως έννοιες. Την αδελφοσύνη, ωστόσο, μπορείς να τη συναντήσεις παντού – ακόμη και στη Γαλλία!»

Καμμια φορα αναρρωτιεμαι για το κατα ποσο ο Ελληνικος κινηματογραφος ειναι ικανος να φτιαξει τετοιες απλες, ομορφες ταινιες που αναφερονται ομως σε κοινωνικα ζητηματα οπως ''η Χαβρη'' του Κaurismäki, που πραγματικα τη συστηνω ανεπιφυλακτα.