Τις αλλες ετυχε να δω την πολυ καλη ταινια του Bερολινέζου σκηνοθέτη David Wnendt Kriegerin (H πολεμιστρια),(2011), οπου ο σκηνοθετης μιλαει για την Marisa, μια 20χρονη νεοναζίστρια που μισεί ξένους και Εβραίους, ενοχοποιωντας τους για την παρακμή της χώρας της.
Προκαλεί, πινει, τσακωνεται αγρια και το επόμενο τατουάζ της, θα είναι ένα πορτρέτο του Χίτλερ. Το μόνο μέρος που αισθάνεται κοντα της είναι η νεοναζιστική συμμορία που ανήκει, όπου το μίσος, η βία, και τα βιαια παρτυ είναι σε ημερήσια διαταξη.
Όταν η 14χρονη Svenja μπαινει στην ομάδα, βλεπει τη Marisa σαν ένα προτυπο γι αυτήν: Ταιριάζει στην ιδεα ενος μαχητικου κοριτσιου που αγωνίζεται για την ιδεολογία της ομάδας της.
Αλλά οι πεποιθήσεις της Marisa αλλαζουν σιγά-σιγά όταν συναντά τυχαία ενα νεαρο Αφγανο πρόσφυγα. Αντιμέτωποι με τον ίδιο, θα μάθει ότι οι αρχές που δρα η συμμορία της δεν είναι ο μόνος τρόπος. Θα μπορεσει αραγε η Marisa να βγει απ αυτή την ομάδα;
Αλλά οι πεποιθήσεις της Marisa αλλαζουν σιγά-σιγά όταν συναντά τυχαία ενα νεαρο Αφγανο πρόσφυγα. Αντιμέτωποι με τον ίδιο, θα μάθει ότι οι αρχές που δρα η συμμορία της δεν είναι ο μόνος τρόπος. Θα μπορεσει αραγε η Marisa να βγει απ αυτή την ομάδα;
Όταν βλέπω γυναίκες και μάλιστα νεαρές, να είναι ναζίστριες ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΆστο να πάει ...