Kαλό ταξίδι σύντροφε, ad_placitum!

Σημερα ξημερωσε μια πολυ ασχημη μερα. Ακομη δεν μπορω να το πιστεψω....

Εχασα ενα καλο φιλο και συντροφο, που δεν θα μπορεσω ποτε να αντικαταστησω. Τον συντροφο, ad_placitum, τον αγωνιστη Κωστα, με τη μεγαλη καρδια, που τελικα ομως τον προδωσε, μετα απο τις περιπετειες υγειας που ειχε, εδω και αρκετα χρονια, χωρις ομως ποτε να το βαζει κατω. 

Θα θυμαμαι για παντα τη προθυμια του να βοηθησει οσους χρειαζονταν τη βοηθεια του και οσες φορες το ειχα κανει κι εγω, αλλα και αλλοι ειχε παντα ανταποκριθει, κι ας ειχε τα δικα του προβληματα και εγνοιες. 

Ο Κωστας με το παραδειγμα της ζωης του μου εδωσε να καταλαβω περισσοτερο απ ολους τι σημαινει να εισαι κομμουνιστης! Ηταν σταση ζωης για κεινον η αλληλεγγυη προς τον αλλο οπως και αυτονοητος ο αγωνας για το δικαιο και την ειρηνη.

Ηταν σεμνος πανω απ ολα, με πολυ καλη αισθηση του χιουμορ, δεν του αρεσε ποτε να περιαυτολογει, δεν επιζητουσε κομπλιμεντα και επαινους...Απλος και τιμιος, ετσι ηταν και ετσι θα τον θυμαμαι. Θα μου λειψει ο φιλος μου, ο Κωστας.

ʺΚαλο σου ταξιδιʺ, συντροφε.



''Σκέψου η ζωή να τραβάει το δρόμο της
και συ να λείπεις.
Να `ρχονται οι άνοιξες με πολλά διάπλατα παράθυρα
και συ να λείπεις.
Να `ρχονται τα κορίτσια στο παγκάκι του κήπου
με χρωματιστά φορέματα
και συ να λείπεις.

Ένα ανθισμένο δέντρο να σκύβει στο νερό,
πολλές σημαίες να ανεμίζουν στα μπαλκόνια
να λένε δυνατά τη λέξη "σύντροφος"
και συ να λείπεις.
Σκέψου δυο χέρια να σφίγγονται
και σένα να σου λείπουν τα χέρια.

Δυο κορμιά να παίρνουνται και συ να κοιμάσαι
κάτω από το χώμα.

Και τα κουμπιά του σακακιού σου
να αντέχουν πιότερο από σένα κάτω απ’ το χώμα
κι η σφαίρα η σφηνωμένη στην καρδιά σου να μη λιώνει,
όταν η καρδιά σου που τόσο αγάπησε τον κόσμο θα `χει λιώσει''.


Ποίηση: Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Από το δίσκο "Οι γειτονιές του κόσμου"
Ερμηνεία: Μαρία Φαραντούρη