Aνθρωποι και ..χωματερες. Ενα βραβευμενο και εξαιρετικο ντοκυμαντερ!

ʺEveryone, my friend, lives for something better to comeʺ (from Maxim Gorky’s play ‘The Lower Depths’)

To βραβευμενο ντοκιμαντέρ της Ηanna Polak, Something Better To Come, ακολουθεί επι 14 χρόνια τη ζωή της Γιούλα, που μεγάλωσε μαζι με αλλα ατομα, κυρως νέα παιδια, στον μεγαλυτερο ΧΥΤΑ  (Χώρο Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων) της Ευρωπης, κοντά στη Μόσχα. Το ντοκιμαντέρ ελαβε το 2012 το East Doc Platform Award, ενα βραβείο που δίνεται στη καλύτερη παρουσίαση στο Ανατολικο Ευρωπαϊκό Φόρουμ 2012. Είναι μια ταινία για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την ανθεκτικότητα.

Είναι μια ζωντανή ιστορία, που θυμιζει..Ντικενς και ενσταλάζει μια μοναδική προοπτική στον θεατή που απεικονίζεται με ένα απόσπασμα από το έργο του Μαξίμ Γκόρκι: «Τα χαμηλότερα βάθη»: "Ο καθένας, φίλε μου, ζει για κάτι καλύτερο που θα έρθει." Είναι ένα εξαιρετικό, 14χρονο προσωπικό Ταξίδι για μία από τις πιο μελαγχολικές αστικές περιοχές στον κόσμο: Ενα μεγάλο «ΧΥΤΑ» έξω από τη Μόσχα, στη Ρωσια του Πουτιν. Ειναι στη μεγαλύτερη χωματερή στην Ευρώπη, εκει όπου η ιστορία μας διαδραματιζεται. Είναι ένας περιφραγμένος χώρος όπου σε κανεναν δεν επιτρεπεται η είσοδος, εκτός από τα απορριμματοφόρα που έρχονται και παρέρχονται με μια ..ρομποτικα κρυα κανονικότητα. Και όμως, εκει άνθρωποι καταφέρνουν να ζήσουν, συμπεριλαμβανομένων και της 10χρονης Γιούλα, που ειναι η ..πρωταγωνιστρια μας. 

Η Γιούλα μεγαλώνει σε αυτη την απαγορευμένη γη, και ακόμα γελάει, ερωτεύεται, και βαζει μακιγιάζ για να είναι δελεαστική. Τολμά να ονειρεύεται να φυγει απο εκει μία ημέρα ... Η χωματερη είναι τεράστια και αχανης. Οι νεοφερμένοι της ψαχνουν για μια κανονικοτητα-για τρόφιμα, για καταφύγιο, για την επιβίωση χωρίς επίγνωση για τη σκοτεινή πλευρά του τόπου αυτου.

Ωστόσο, όταν κάποιος μπαίνει στο έδαφός του αναρροφάται από την κινούμενη άμμο του και γίνεται ένας σκλάβος που απασχολειται από μια τοπική μαφία που κανονιζει τα παράνομα κέντρα ανακύκλωσης της χωματερής: Το μόνο παιχνίδι στην πόλη.

Η Γιούλα, ζει στη χωματερη, πίσω από φράχτες και μπετον. Σ αυτή την παράξενη ʺχώραʺ ένα μπουκάλι βότκα με πάγο χρησιμοποιειται ως νόμισμα, ενω η διεφθαρμένη αστυνομία κρατα τους ανεπιθύμητους πχ. δημοσιογράφους εξω, ώστε οι εγκληματικές δραστηριότητες της χωματερης να συνεχίζονται ανεξέλεγκτα. Η Ρωσικη χωματερη ειναι περίεργη και απομακρη,  σχεδόν σαν ενας ένας άλλος πλανήτης.

Η ζωή εκει είναι ζοφερή και διεφθαρμένη, αλλά συχνα αναδεικνυει και τις καλύτερες πλευρες στους ανθρώπους, που μοιράζονται το τελευταιο κομματι ψωμί και ανοίγουν τις πόρτες των μικρών καλυβιων τους που τα ονομαζουν «σπίτι», ακόμα-ή-ειδικά τις κρύες νύχτες του ρωσικου χειμώνα. 
Είναι ένα μέρος όπου Γιούλα και οι φίλοι της έχουν την ίδια μοίρα, μια αρχέγονη πάλη για την επιβίωση, όπου το μόνο που απομένει είναι η διαρκής ανθρώπινη επαφη. Η όμορφη και αστραφτερη πόλη της Μόσχας γνέφει από μακριά με τα φώτα και το μεγαλείο της, από την άλλη πλευρά του φράχτη, κλείνοντας το μάτι κι επειδεικνυοντας με αναιδεια τη χλιδή της στους διεφθαρμένoυς κατοίκους της χωματερης. Αυτός είναι ένας κόσμος που η Γιούλα μπορει μόνο να ονειρεύεται και να ρίχνει μια ματιά από μακριά, από την τεράστια πόλη των σκουπιδιών που είναι το σπίτι της.

Μέσα από τους ανθρώπους που φιλοσοφουν πίνοντας τσάι ή / και βότκα στις ετοιμορροπες χαρτινες καλύβες τους ανάμεσα σε βουνά από σκουπίδια, μέσα από στιγμές αυξημένης συγκίνησης, συμπεριλαμβανομένης της αγάπης, όπου βιωνουμε σε μια περίοδο ετών, εμείς πάμε πολύ κοντά στη Γιούλα και τους φίλους της: Καταπληκτικοι, ζεστοι, αστείοι χαρακτήρες. Μέσα από το δεκατετραχρονο ταξίδι κοντα στη Γιούλα, είμαστε μάρτυρες του αγώνα της για να εκπληρώσει το όνειρό της να έχει μια ζωή έξω από τα τείχη της χωματερης. Εχει η Γιούλα αραγε ό, τι χρειάζεται για να επιβιώσει στη χωματερη;  Και έχει 
ό, τι χρειάζεται για να βγει απ αυτην;

Σημ. H σκηνοθετης του ντοκυμαντερ, Ηanna Polak, ζητα απο το κοινο να τη βοήθησει προωθωντας ή και ενισχυοντας τη ταινια της ωστε να φθάσει στα Όσκαρ αν και παραδεχεται οτι ειναι πολύ τολμηρό να σκεφτεται κανεις τα OSCAR, αλλά λεει ότι πρέπει να το κάνουμε μονο και μονο για να αυξηθεί η ευαισθητοποίηση για την κατάσταση των πολλών αναξιοπαθούντων παιδιων που ζουν στη χωματερη!