Lars Von Trier, μητροτητα, σεξ και φοβιες

Η προσφατη ταινια του Lars von Trier "Antichrist" ακουγεται σαν ενα βαρυ θεμα, ακομα κι αν προερχεται απο ενα δημιουργο που συνηθως καταπιανεται με δυσκολα θεματα. Λιγοι την ειδαν και προβλεπεται οτι, ακομη κι αν προβληθει σε πολλες χωρες, μαλλον θα δουμε τη λογοκριμενη βερσιον, για να προστατεψουμε τις ...ευαισθησιες μας.
Με την ετικετα του "gothic horror φιλμ", το Antichrist ειναι η ιστορια ενος ζευγαριου (Charlotte Gainsbourg, Willem Dafoe), που μετα το θανατο του μικρου παιδιου τους απομονωνοναι στο εξοχικο τους σ ενα δασος, αλλα δεν τα καταφερνουν και το δάσος μετατρέπεται σ' ένα είδος χώρου, έρωτα, θανάτου και κόλασης μαζι, όπου το ζευγάρι καταφεύγει σε άγριες πράξεις βιας και γενετικούς ακρωτηριασμούς.

Μερικοι κριτικοι λενε οτι η ταινια ειναι μισογυνικη, επειδη η μητερα παιρνει επανω της ολες τις ενοχες για την απωλεια του παιδιου, ενω ο πατερας δεν φαινεται να επηρεαζεται. Εγω θα ελεγα οτι ειναι μισανδρικη, αλλα τι ξερω;

Η ταινια αυτη, αν και δεν την εχω δει ακομη, λεγεται οτι ειναι κατι σαν ενας "εφιαλτης" πολλων μητερων που ενω εχουν υγιη, ευτυχισμενα παιδια, πολλες φορες με ενοχή φανταζονται περιπτωσεις θανατου των παιδιων τους. Ποσες φορες, παρ ολο που ελεγχει κανεις παραθυρα, ή πορτες για αν δει αν ειναι ασφαλη για τα μικρα παιδια του, ή τα παιδια καποιου επισκεπτη στο σπιτι, δεν ερχεται στο μυαλο του η εικονα οτι πεφτουν απο το παραθυρο με αποτελεσμα να εχει κανεις φοβερους εφιαλτες και ενοχες;

Η μητερα μου ειχε τη δικη της εκδοχη αυτο-τιμωριας. Οταν ο πατερας μου δουλευε βραδινη βαρδια σηκωνοταν απο το κρεβατι για να δει αν το καλωδιο της τηλεορασης ηταν στη πριζα, ή οχι. Αλλες φορες εστελνε εμενα για να δω αν ειχε βγαλει τη πριζα. Καταλαβα χωρις να μου εχει πει ποτε η μητερα μου οτι φοβοταν να ειναι αιτια θανατου των αγαπημενων της παιδιων μεσα σε μια κολαση φωτιας.
Δεν νομιζω οτι ειμαι η μοναδικη γυναικα που πιστευει οτι η σχεση καποιου με το σεξ αλλαζει μετα τη γεννηση των παιδιων. Αντιθετα, τα παραπονα οτι τα μωρα καταστρεφουν τη σεξουαλικη ζωη του ζευγαριου επαναλαμβανονται συχνα.Ο ιδιος ο Lars Von Trier εγκατελειψε τη πρωτη του γυναικα οταν ηταν εγγυος στο δευτερο τους παιδι, για τη babysitter. Δεν ειναι δυσκολο να αναλυσει λοιπον κανεις τι θα μπορουσε να τον κανει να σκεφτει τετοια πραγματα.
Ουτε νομιζω οτι η μητερα μου και εγω ειμαστε οι μονες που υποφερουμε απο μανιες και παραλογες σκεψεις για την ικανοτητα μας να κρατησουμε τα παιδια μας ασφαλη. Η μητρικη ψυχη πολλες φορες μπορει να ειναι ευαισθητη.
Εκτιμω πολυ τα φιλμς του von Trier επειδη με κανουν να σκεφτομαι πραγματα που δεν θα ηθελα να σκεφτομαι, που λιγες φορες τους δινουμε αξία, πραγματικα και οταν το κανουμε θυμωνουμε, ή στεναχωριομαστε.
Η ταινια του "Breaking The Waves" , στην οποια η απλοική Bess McNeill (Emily Watson) οδηγειται στη τρελλα απο τις απαιτησεις του συζυγου της Jan (Stellan Skarsgård) που της ζηταει να κανει σεξ με αλλους ανδρες και μετα να περιγραφει σ αυτον τις συναντησεις, ηταν απο τις καλυτερες, αλλα ταυτοχρονα πιο απαισιες, σαν θεμα, ταινιες που εχω δει.
Ενας γνωστος κριτικος ταινιων μια φορα μου εκμυστηρευτηκε οτι την ειχε μισησει, αλλα πηρε μαζι του τη γυναικα του για να τη δει και δεν της αρεσε και εκεινης. Αν τυχαινε ομως να της ειχε αρεσει – και επρεπε να το ξερει– ειπε οτι δεν θα μ π ο ρ ο υ σ ε να αντεξει ολα οσα θα σημαινε κατι τετοιο γι αυτην! Ανδρες και γυναικες χωριζονται κατα τον ιδιο βαθμο απο τις ταινιες του Τrier.
O σκηνοθετης αρνειται οτι ειναι μισογυνης, παρολο που παραδεχεται οτι βρισκει τη γυναικεια σεξουαλικοτητα "τρομαχτικη". Οπως οι περισοτεροι ανδρες που βρισκουν τη γυναικεια σεξουαλικοτητα τρομαχτικη του αρεσει η πορνογραφια. Αλλά ενδιαφερεται επισης για το πως επιδρα στις γυναικες, οταν η σεξουαλικοτητα τους δοκιμαζεται απο την μητροτητα, ή η ζωη τους γινεται μια "ασκηση" στο να ικανοποιησουν τις σεξουαλικες φαντασιες του παραλυτου συζυγου τους. Ενδιαφερεται επισης στο τι γινεται στο μυαλο των γυναικων, οταν εχουν αγχος. Αν ο Τrier ειναι μισογυνης, τοτε ειναι ενας περιεργος μισογυνης και οχι το συνηθισμενο βαρετο στυλ, ειτε το απολυτα μηδενιστικο.
Ισως η κουλτουρα μας αρεσκεται να κατηγορει τον "αγγελιοφορο" του μηνυματος.

Νομιζω οτι η μισογυνια, ειτε ειναι σκοπιμη, ειτε μη σκοπιμη, ειτε απο γυναικες, ειτε απο ανδρες ειναι απλα το αγαπημενο θεμα του von Trier. Το θεμα δεν πολυαναφερεται και αποκρυβεται συχνα για το καλο της κοινωνιας. Γι αυτο θα παω να δω την ταινια Antichrist με τη πρωτη ευκαιρια ελπιζοντας οτι θα παρει τη σοβαρη κριτικη που της αξιζει.

Ιndependent