3.7.09

Aπο το Walkman στο iPod

Μετα απο 30 χρονια, το βασισμενο σε κασετα Walkman ξεπεραστηκε απο τη ψηφιακη τεχνολογια, αλλά αυτο δε σημαινει οτι δεν ηταν "ελκυστικα″ στις μερες τους.
Το BBC ζητησε απο εναν 13χρονο να δοκιμασει ενα Walkman cassette tape player, αντι για το iPod του, με προφανη αποτελεσματα. Αλλοι πιστευουν, ομως, οτι δεν μπορει να γινει συγκριση, σωστα; Αλλά δεν ηταν παντα τοσο απλά. Απο τη μια υπηρχαν παντα που καλυτερα φορητα κασσετοφωνα απο αυτο που χρησιμοποιησε το ΒΒC, μικροτερα και ελαφρυτερα με καλυτερη αντοχη, οσον αφορα τις μπαταριες, και με ενσωματωμενα FM ραδιοφωνα. Απο την αλλη, τα πρωτα MP3 players δεν ηταν τοσο μικρα, οσο ειναι σημερα και ειχαν πολυ μικροτερη δυνατοτητα αποθηκευσης.

Για παραδειγμα, στα 1999, το
Diamond Rio PMP-300 που ενεπνευσε την Apple στο να κατασκευασει το iPod ηταν "περιπου στο μεγεθος μιας τραπουλας" και ειχε μονο 32MB χωρητικοτητα. Συμφωνα με διαφημιση του στο Amazon.com, θα μπορουσε να "αποθηκευσει μεχρι μιας ωρας μουσικα files κωδικοποιημενα σε 64 Kbps, ή μισης ωρας files σε 128 Kbps".

Εκεινη την εποχη, πολλοι ειχαν, ηδη, προχωρησει απο τις κασετες στα φορητα CD players και στα Sony MiniDisc players. Και τα δυο προσεφεραν καλυτερο ηχο και προσβαση σε μεγαλες δυνατοτητες μουσικης σε κινηση. Το πλεονεκτημα των ψηφιακων players ηταν οτι μπορουσε κανεις να τα χρησιμοποιησει ενω εκανε jogging, επειδη δεν "προσπερναγαν" τραγουδια, ή δεν "ετρεχαν" (απο μονα τους) στο επομενο!

Aυτο δε σημαινει, βεβαια, οτι η ιστορια θα μπορουσε, ή θα επρεπε να ειχε εξελιχθει διαφορετικα. Αυτο που το Diamond Rio ειχε στα υπερ του ηταν ο "νομος του Moore", δλδ. η παρατηρηση οτι η πυκνοτητα των transistor στα chips, χονδρικα διπλασιαζεται καθε 18 μηνες και φθανει στα 2 χρονια. Αυτο ειναι που μας οδηγησε απο τα πρωτα PC me 4K μνημης, ή λιγοτερο, στα 4MB,...στα 4Gb μνημης, ενω παραλληλα ελλατωθηκε το κοστος. Χρησιμοποιωντας τον "νομο του Moore" ηταν σχετικα ευκολο να προβλεψει κανεις πότε τα φορητα ψηφιακα players, οπως το Rio θα ειχε αρκετη χωρητικοτητα σε μια τιμη που θα το εκανε ελκυστικο στην αγορά.

Αλλα ο ισχυρισμος, στο αρθρο του BBC, οτι ενα Walkman ισως να μην υπηρξε "ενα αξιοπιστο κομματι τεχνολογιας" ειναι απλα βλακωδης. Στις μερες τους οι κασετες ειχαν τα ιδια πλεονεκτηματα πανω απ ολα τα αλλα εναλλακτικα (portable vinyl LP players? Cartridge-based cassettes?) οπως ειναι τα ψηφιακα music players σημερα. Και εκατομμυρια κοσμος διασκεδαζε με το να ακουει μουσικη ετσι
.

Εγω παντως, θυμαμαι ακομη οτι ειχα..."κλαψει" πολλες κασετες με αγαπημενα τραγουδια και ειδικα μια με τους Police και το
Can’t stand losing you. Το καταραμενο Walkman λες και ηξερε ποιες μου αρεσαν περισσοτερο και αυτες ακριβως..."μασούσε"!!

Τhe Guardian
BBC

14 σχόλια:

  1. γενικά η ψηφιακή τεχνολογία μας απάλλαξε από πολλά δυσάρεστα και προβληματικά, γρατζουνιές σε βινύλια, χώρους αποθήκευσης, μασήματα κασσετών, αντιγραφές, κλπ.

    Λένε βέβαια ότι ο ήχος δεν είναι όσο καλός όσο ο αναλογικός, αλλά εγω δεν βρίσκω διαφορά. Αντιθέτως τα βινύλια μου ακούγονται πιο υποτονικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γεια χαρα Τyler

    Θεωρητικα τουλαχιστον ετσι ειναι για τα περισσοτερα απο τα προβληματα που αναφερεις. Οι γρατζουνιες ομως δυστυχως γινονται και στα CDs! Mετα εμενα μου αρεσαν τα αρτιστικα εσωφυλλα που ειχαν πολλοι δισκοι βινυλιου με πληροφοριες, φωτογραφιες μεχρι και ποστερς! :)
    Για τον ηχο,χωρις να ειμαι ειδικος εχω διαβασει οτι ο ηχος του βινυλιου ειναι πλουσιοτερος απο τον ηχο του CD, με τη προυποθεση βεβαια οτι εχει κανεις ενα πολυ καλο vinyl record player! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. γρατζουνιά σε cd σημαίνει και πέταμά του, μια και δεν ακούγεται καν το τραγούδι. Ωραία ήταν τα εξώφυλλα των βινυλίων, αλλά και τα σιντιά μπορεί να έχουν ολόκληρα βιβλιαράκια, διάφορα εξίσου ενδιαφέροντα τεχνουργήματα με τα εξώφυλλα και προπαντός χωρούν πολύ περισσότερα τραγούδια (μέγιστη διάρκεια 80 λεπτά έναντι του μέγιστου 60 λεπτών του βινυλίου, που χρειαζόταν να κοπεί μια μεγάλη σύνθεση για να περάσει στη δεύτερη πλευρά (Μια τέτοια που θυμάμαι Thick as a Brick από Jethro Tull)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πόσο μακρυά μοιάζει πια η εποχή που όλοι ακούγαμε μουσική με walkman? Όμορφα ήταν. Ακόμα έχω όλες μου τις κασσέτες, όχι μόνο με μουσική αλλά με διάφορες ηχογραφήσεις που έκανα από πολύ μικρή ηλικία.
    Πάντα το αναλογικό είναι καλύτερο, αφού το ψηφιακό απλά προσπαθεί να το πλησιάζει. Κι ο λόγος που κερδίζει το ψηφιακό είναι η ευκολία στη χρήση και το κόστος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Tyler

    Eυτυχως,που ο κοσμος μαθημενος απο τα εξωφυλλα και το υπολοιπο υλικο,φωτογρ. κλπ, στα βινυλια απαιτησε και τα Cds να συνοδευονται απο καποιο artwork,αλλιως oι εταιρειες, για να μειωσουν το κοστος, θα μας πεταγαν μονο ενα ...πλαστικο καλυμμα Cd στα μουτρα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Κameleon

    Nαι σωστα,σαν να ξεχασαμε πως ηταν...Παντως εχεις δικιο οτι λογω ευκολιας και μικρου κοστους κερδιζει το ψηφιακο.

    Υ.Γ Οταν λες οτι εκανες ηχογραφησεις,εννοεις, μηπως οτι επαιζες μουσικη; Για πες :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Και μουσική, αλλά κυρίως είχα την τρέλα να ηχογραφώ γενικότερα. Όταν μικρός π.χ. έπαιζα με φίλους μου, ή κάναμε σκετσάκια (είχαμε επινοήσει το εκπληκτικό Χαβούζα Radio θυμάμαι!). Έκανα διάφορες τέτοιες αηδίες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κameleon

    Δεν ησουν o μονος! :) Παντως καλυτερα να κανουν τετοια δημιουργικα πραγματα τα παιδια απο το να καθονται μπροστα στη τηλεοραση! :(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Οτιδήποτε δημιουργικό, ακόμα και στην παιδική ηλικία χρειάζεται προσπάθεια και φαντασία.
    Το να "αράξεις" στην τηλεόραση δεν χρειάζεται τίποτα. Αλλά το τίμημα είναι πολύ χειρότερο!
    Hejdo!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Και walkman είχα και φανατικός χρήστης του ipod έγινα.
    Μουσική να'χω όπου είμαι και δε με νοιάζει η πηγή. Βέβαια οι ψηφιακές ανέσεις σου δίνουν άλλες δυνατότητες, αλλά είχε και το walkman τη γοητεία του. Θυμάμαι να κάθομαι στο στερεοφωνικό του σπιτιού και να φτιάχνα κασέτες με μουσικές επιλογές. Όπως επίσης θυμάμαι την κασέτα ως ερωτικόν είδος! Με αφιερώσεις, στιχάκια, καρδούλες, αγαπημένα κομμάτια με υπονοούμενα κτλ. :)
    Σαν το ipod μου όμως βρε παιδιά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μανο μας

    Οι κασετες στα walkman/κασετοφωνα ηταν συχνα προβληματικες, αλλα βεβαια ειχαν και τα...καλα τους, με τις αφιερωσεις κλπ. που λες :)
    Τωρα δλδ πως...αφιερωνεις μαντιναδες, κλπ. φολκ ασματα στις νεες της Κρητης; Μέσω ipod; :PP

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. μισώ και νοσταλγώ ταυτόχρονα την εποχή της κασέτας. Οι κασέτες ήταν ρομαντικές και ανθεκτικές. Μπορούσες να τις πετάξεις στον τοίχο και να τις τσαλαπατήσεις στο πάτωμα, να τις βάλεις στην τσέπη σου. Μπορούσες να τις ζωγραφίσεις. Μπορούσες να ηχογραφήσεις απλούστατα και μπορούσες να σβήσεις και να ξαναγράψεις εκατοντάδες φορές.
    Είχαν όμως κακή ποιότητα ήχου και ήταν εκνευριστικές στο πάνε έλα των τραγουδιών.
    Τα cd είναι ψυχρά και μιγιάγκιχτα. Αλλά ακούγονται καλά τα άτιμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Zekia

    Η αληθεια ειναι οτι οι περισσοτεροι εχουμε mixed emotions για την εποχη της κασετας.Βεβαια τα CD ειναι μεγαλυτερη ευκολια, αλλα εξαρταται τι προτιμαει κανεις. Εξ αλλου ειναι δυσκολο να 'μεινει' κανεις πισω ακομη κι αν ειναι της...παλιας σχολης, αφου ολα εξελισσονται και αντε να βρεις σε λιγο καιρο....κασετοφωνο! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

"Tα ...πολλά λόγια δεν ειναι...φτώχεια! (Οι νεοφιλελευθερες,... ''σοσιαλδημοκρατικές'' και ..φασιστικές πολιτικες, ομως;)