''Βeware the Average Man''-Charles Bukowski

"These Words I Write Keep Me From Total Madness"

Χαρακτηρισθηκε σαν ”ο μεγαλύτερος ποιητής της Αμερικανικης χαμοζωης”.
Ο Charles Bukowski (1920-1994) ηταν συγγραφεας και ποιητης που έγινε δημοφιλής για τις απόψεις του, το κυνικο του στυλ, τον μηδενισμό του, τις γυναίκες, την αμεσότητα στη σκέψη και στα γραπτά του, αλλά και την αγάπη του για τη μποέμ ζωή και το αλκοολ. Η εγκατάλειψη, ο πόνος, η φτώχεια, η απελπισία, εκφράζονται όλα μέσω των έργων του Bukowski. Οι άνθρωποι που καταστράφηκαν επειδή δεν τους δόθηκε μια ευκαιρία, ή επειδή απλά δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι καλύτερο στις ζωές τους.
Αλκοολικοί, άστεγοι, πόρνες, άνθρωποι που ζουν την κάθε στιγμή, χωρίς να περιμένουν τίποτα από το αύριο. Ο Bukowski κατάφερε να διεισδύσει στις ψυχές αυτών των ανθρώπων, και να παρουσιάσει τα ταλέντα τους, τις προσωπικότητές τους, την ανθρωπιά τους. Με τρόπο λυρικό και όχι επιθετικό, κατακρίνει τους πολιτικούς, τους στρατιωτικούς και τον πόλεμο, το αμερικάνικο όνειρο και ολόκληρη την κοινωνία.

Η ζωή του
Ο Bukowski γεννήθηκε στο Andernach, της Γερμανίας το 1920, μεγάλωσε όμως στο Los Angeles όπου εγκαταστάθηκαν οι γονείς του όταν ήταν ακόμη δυο ετών. Άρχισε να γράφει πολύ νωρίς, δημοσίευσε τα πρώτα του ποιήματα σε ηλικία 35 ετών και από τότε έχει εκδώσει περισσότερα από 15 βιβλία με ποιήματα και πεζά.
Το πραγματικό του όνομα ήταν Heinrich Karl Bukowski, αλλά οι γονείς του τον φώναζαν Henry (εξ ου και ο ήρωάς του, Henry Chinaski) για να ακούγεται πιο Aμερικάνικο. Κατά τη διάρκεια της παιδικής του ηλικίας, ο πατέρας του ήταν συχνά άνεργος και, σύμφωνα με τον Βukowski , έβριζε και χτυπούσε τη γυναίκα του και τον ίδιο (όπως περιγράφει στο Ηam on Rye, Τοστ Ζαμπόν). Τα έργα του είναι στην πλειοψηφία τους αυτοβιογραφικά, αν και ακόμη κι αυτά, περιέχουν αρκετά φανταστικά στοιχεία.
Η φιγούρα του πατέρα του τον καταδιωκε συνεχώς, αποτυπώνοντας άλλοτε μίσος και αηδία προς το πρόσωπό του, κι άλλοτε μια ανθρώπινη κατανόηση, αναγνωρίζοντας τις συνθήκες που δημιούργησαν την προσωπικότητα του πατέρα του.

Στην εφηβεία του, ο Bukowski είχε σοβαρά προβλήματα ακμής και ντρεπόταν να μιλήσει στις γυναίκες. Σύμφωνα με τα όσα λέει στο Born into This, στην ηλικία των 24 έχασε την παρθενιά του από μια πόρνη που ζύγιζε 150 κιλά, ενώ το κρεβάτι ...εσπασε κατά τη διάρκεια της συνεύρεσης.
Στα 24, ο Bukowski άρχισε να γράφει ποιήματα και διηγήματα, χωρίς ωστόσο να τυχαίνουν ευρείας αποδοχής. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε δυο χρόνια, ένα μόλις μικρό διήγημα δημοσιεύθηκε στο Story Magazine.

Έτσι, σιχάθηκε τοσο τη βιομηχανία των εκδόσεων που σταμάτησε να γράφει για μια δεκαετία περίπου. Σε αυτή την περίοδο της ζωής του ζούσε σε διάφορες πόλεις των ΗΠΑ κάνοντας δουλειές του ”ποδαριου” και μένοντας σε φτηνα ξενοδοχεία. Στο διάστημα αυτό δούλεψε και σαν ταχυδρόμος για τρία χρόνια ενώ ποτέ δεν σταμάτησε να πίνει με μανία που άγγιζε την αυτοκαταστροφή. Το αλκοόλ τον οδήγησε σύντομα στο έλκος και το 1955 τη γλίτωσε παρά τρίχα. Ωστόσο, η εμπειρία του νοσοκομείου αποδείχθηκε λυτρωτική, καθώς τον οδήγησε ξανά στο γράψιμο.
Έως το 1960, είχε ήδη παντρευτεί και χωρίσει και είχε επιστρέψει στο ταχυδρομείο στο Λος Άντζελες όπου εργάστηκε ως κλητήρας για μια δεκαετία. Δημοσίευε συχνά ποιήματα σε διάφορα περιοδικά τέχνης, αλλά η φήμη του ως συγγραφέας απογειώθηκε το 1967, με τη στήλη ”Σημειώσεις ενός πορνόγερου” στην εφημερίδα Open City, η οποία αργότερα έγινε βιβλίο.

Το 1969, ο εκδοτικός οίκος Black Sparrow του υποσχέθηκε μηνιαίο εισόδημα 100 δολαρίων ”εφ’ όρου ζωής” και τότε αποφάσισε να εγκαταλείψει το ταχυδρομείο, στην ηλικία των 49, για να ασχοληθεί αποκλειστικά με το γράψιμο. Όπως είπε τότε, ”είχα δυο επιλογές: Να μείνω στο ταχυδρομείο και να τρελλαθώ, ή να μείνω ελεύθερος και να πεινάσω. Αποφάσισα να πεινάσω”. Σε λιγότερο από ένα μήνα είχε ήδη γράψει το πρώτο του μυθιστόρημα, το Post Office (Ταχυδρομείο) ενώ σαν ένδειξη σεβασμού για τον οίκο που προσέφερε οικονομική στήριξη σε έναν άγνωστο συγγραφέα, εξέδωσε τα περισσότερα από τα έργα του με τον Black Sparrow.
Ο Bukowski πέθανε από λευχαιμία στις 9 Μαρτίου του 1994 στην ηλικία των 73, λίγο μετά την ολοκλήρωση της τελευταίας του νουβέλας, του ”Pulp”.

Ειπε
Ποτέ δεν γράφω μέρα. Είναι σαν να τρέχεις γυμνός στην αγορά. Όλοι μπορούν να σε δουν. Τη νύχτα όμως… τότε είναι που χρησιμοποιείς όλα σου τα κόλπα…σκέτη μαγεία.
Για την ομορφια. Δεν υπάρχει αυτό που λένε ομορφιά στο ανθρώπινο πρόσωπο. Είναι μια μορφή αυταπάτης. Οι άνθρωποι βρίσκουν ορισμένα πρόσωπα όμορφα, αλλά σε τελική ανάλυση δεν είναι. Είναι η μαθηματική εξίσωση του μηδέν. Η αληθινή ομορφιά είναι φυσικά θέμα χαρακτήρα, προσωπικότητας. Όχι πόσο αψιδωτά είναι τα φρύδια. Είχα ακούσει για ένα σωρό γυναίκες ότι είναι όμορφες. Ε, όταν τις είδα, ήταν σαν να κοίταζα μέσα σε ένα πιάτο σούπα.......

Ενα απο τα πολλα ποιηματα που εγραψε
Throwing away the alarm clock
(Πετώντας το ξυπνητήρι)

Ο πατέρας μου έλεγε πάντα: «νωρίς στο κρεβάτι και
νωρίς στο πόδι, ο άντρας γίνεται υγιής, πλούσιος
και σοφός».
Tα φώτα στο σπίτι μας έσβηναν στις οχτώ
σηκωνόμασταν χαράματα απ' τη μυρωδιά του
καφέ, του τηγανιτού μπέικον και των χτυπητών
αυγών.
Σ' όλη του τη ζωή, ο πατέρας μου έμεινε πιστός στο
πρόγραμμα
Αυτό.
πέθανε νέος, απένταρος,
κι όχι ιδιαίτερα
σοφός, νομίζω.
Μετά απ' αυτή τη διαπίστωση, απέρριψα τις συμβουλές του
κι έτσι
αργά έπεφτα στο κρεβάτι κι αργά ξυπνούσα: το μεσημέρι.
δεν ισχυρίζομαι ότι κατέκτησα
τον κόσμο αλλ' απέφυγα τουλάχιστον
τα πρωινά μποτιλιαρίσματα, γλίτωσα από κάμποσες παγίδες
γνώρισα παράξενους, υπέροχους
ανθρώπους
ένας απ' τους οποίους
ήταν
ο εαυτός μου - κάποιος που ο πατέρας μου
δεν γνώρισε ποτέ.

(from: Last Night on Earth Poems, 1992)
Πηγη: In 2 life