"Μy dear Τheo" (van Gogh)

Απο τις 874 Επιστολες που συνολικα εγραψε o Vincent van Gogh oι περισσοτερες ηταν προς τον αδελφο του, Theo και την οικογενεια του. Μεσα απο αυτες τις επιστολες καταλαβαινει κανεις περισσότερα για τη ζωή, τα συναισθηματα, τη νοοτροπία και τις ανασφαλειες του, άσημου ακομα τοτε, ζωγραφου.
Etten, 23 Νοεμβρίου 1881"...Πραγματικά δεν υπαρχουν πιο άπιστοι, πιο σκληροκαρδοι και πιο κοσμικοι ανθρωποι από τους κληρικούς και ιδίως τις συζυγους των κληρικων (ενας κανόνας με εξαιρέσεις φυσικα). Αλλά ακόμη και οι κληρικοί έχουν μερικές φορές ανθρώπινη καρδιά κατω απο τρία στρώματα μεταλλικης πανοπλιας.....".

Xαγη, 29 Δεκεμβρίου 1881 "Δεν θυμάμαι ποτέ να έχω οργιστει τοσο πολυ στη ζωή μου. Ειλικρινά είπα ότι σκέφτηκα το όλο σύστημα της φρικτής τους θρησκείας και ακριβώς επειδή είχα μπει πολύ βαθιά σ 'αυτά τα ερωτήματα κατά τη διάρκεια μιας αθλιας περιόδου στη ζωη μου, δεν ηθελα να τα σκεφτομαι πια και πρεπει να ξεκοψω απο αυτα τα ζητηματα, μια για παντα....".

Χαγη, 3 Ιουνίου 1883 "Στην πραγματικότητα οι κληρικοί είναι απο τα πλέον δύσπιστα ατομα της κοινωνίας και ειναι στυγνοι υλιστές. Ίσως δεν εμφανιζονται ετσι ακριβώς στον άμβωνα, αλλά σε προσωπικα ζητηματα....." .

Λονδινο, 31 Ιουλιου 1874 "...Δεν υπάρχουν μεγαλες γυναίκες. (Εξηγει: Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν ηλικιωμενες γυναικες, αλλα οτι η γυναίκα που αγαπά και την αγαπούν δεν γερναει.)......Οτι μια γυναίκα είναι ενα "εντελώς διαφορετικο πλασμα" από έναν άνδρα, και ένα πλασμα που ακομη δεν γνωρίζουμε καλα, ή στην καλύτερη περίπτωση μόνο επιφανειακά, όπως το θετεις, ναι, είμαι σίγουρος γι αυτο. Και ότι ένας άνδρας και μια γυναίκα μπορεί να γίνουν ενα δηλαδή, ένα "ολο" και οχι δυο "μισα", το πιστεύω και αυτο πάρα πολύ..... ".

Χάγη, 8 Φεβρουαρίου 1883"....Αν οι γυναίκες δεν επιδεικνυουν πάντα στη σκέψη τους την ενέργεια και την ελαστικότητα των ανδρών, οι οποιοι εχουν κλιση προς τον προβληματισμο και την ανάλυση, δεν μπορούμε να τις κατηγορήσουμε γι αυτο, τουλάχιστον κατά τη γνώμη μου, επειδη σε γενικές γραμμές θα πρέπει να σπαταλησουν πολύ περισσότερες δυναμεις από ό, τι εμείς στο να αντεχουν τον πόνο. Υποφέρουν περισσότερο και είναι πιο ευαίσθητες..... "

Χαγη 10 Οκτωβρη 1882 "....Αλλά ειναι καποιες ημέρες όπως αυτη που θα ήθελε κανεις να πάει και να δει κάποιο φίλο, ή θα ήθελε ένα φίλο να έρθει στο σπίτι του. Και ειναι ημέρες όπως αυτη που αισθανεται κανεις ένα κενό συναίσθημα όταν δεν μπορεί να πάει πουθενά και οταν δεν έρχεται κανείς. Αλλα τοτε είναι που αισθάνομαι πόσο η δουλεια μου εχει σημασια για μένα, πώς δίνει νοημα στη ζωή, εκτός από επιδοκιμασία ή αποδοκιμασία, και τις ημέρες που αλλιως θα ηταν κανεις μελαγχολικος βλεπει οτι εχει καλη διαθεση..... ".

Aρλ, 22 Ιουλιου 1888 "....Πεφτω με τα μουτρα στη δουλεια....Αν η θύελλα μεσα μου δυναμωνει πινω ένα ποτήρι πάρα πανω για να τη κανω να κοπασει....".

Nuenen, στα μεσα Ιουνιου 1885 "....Μερικες φορες με πιανει μελαγχολια που το αποτελεσμα ειναι παντα "απουλητο". Αλλα συνεχιζω και προσπαθω να το ξεπερασω.. "

Etten, 9-10 Nοεμβρη 1881 "....Ο πατέρας και η μητέρα είναι πολύ καλοι στην καρδιά, αλλά έχουν ελάχιστη κατανόηση των βαθύτερων συναισθήματων μας και ελάχιστη κατανόηση των πραγματικών δικων σου περιστάσεων, από τις δικες μου. Μας αγαπούν με όλη την καρδιά τους - ειδικά εσενα - και εμείς οι δυο τους αγαπαμε πάρα πολύ. Αλλά δυστυχώς, σε πολλές περιπτώσεις δεν μπορούν να μας δώσουν πρακτικές συμβουλές, και υπάρχουν στιγμές που, αν και εχουν τις καλύτερες προθέσεις, δεν μας καταλαβαίνουν. Δεν είναι λάθος τους, αλλά (φταιει) η διαφορά ηλικίας, η διαφορά γνώμης και περιστάσεων ... Αλλά ότι το σπίτι μας είναι και θα παραμείνει το σημειο αναφορας μας οτι και να συμβει και ότι πρέπει να εκτιμουμε το σεβασμό στο σπιτι μας, συμφωνώ απολύτως μαζί σου - αν και ισως να μη περίμενες μια τέτοια ειλικρινή δήλωση από εμένα.... "