Ο "Διαφορετικά κανονικός" και ο "μεσος ανθρωπος"!

Με αφορμη το θεμα αναρτησης ενος καλου φιλου που συζητα τις επιλογες στη ζωη και κατα ποσο το περιβαλλον και οι φιλοι επηρεαζουν, (ή και σε ορισμενες περιπτωσεις κατακρινουν) τις επιλογες μας, σκεφτηκα το κειμενο που εγραψε μια φιλη blogger, η Mirthe, απο την Ολλανδια, (το παραθετω, πιο κατω, με την αδεια της).

Πριν διαβασετε το κειμενο της να πω οτι τον ορο "Differently normal" τον ακουσαμε και η Μirthe και εγω, κατα τυχη, για πρωτη φορα στο ιδιο Αγγλικο σηριαλ. (Lewis).

Ετσι οταν μερικες εβδομαδες πριν "γκουγκλαρισα" τον ορο, ανακαλυψα εκπληκτη το κειμενο της Μirthe (και την ιδια!) που ειχε κι αυτη την ιδια απορια για το πού ειχα ακουσει κι εγω τον ορο "differently normal" ! :)

Η ζωη σε κανει να χαμογελας καθημερινα, ειδικα, οταν σε φερνει σε επαφη με αγνωστους, αλλα ενδιαφεροντες ανθρωπους, μεσα απο παραξενες συμπτωσεις!  :-)

Σημ. Στην Ολλανδια, το σηριαλ ειχε προβληθει μηνες νωριτερα και ετσι με προλαβε και εγραψε..πρωτη ενα κειμενο πανω στον ορο differently normal, και την διαφορετικοτητα, ενα θεμα που ενδιαφερει και τις δυο μας...

Να σαι καλα, Μirthe :)

"Differently normal"

"Όλοι αισθάνονται "διαφορετικοι" μερικές φορές, σ αυτό μοιαζουμε ολοι. Πολύ συχνά, δεν μας ενδιαφερει πραγματικά γιατί αισθανομαστε ετσι, επειδή η επιθυμία να είμαστε "νορμαλ" είναι μεγάλη - να εξασφαλίσουμε δλδ. την αποδοχή από την κοινωνία στο σύνολό της.

Το αστείο είναι, ότι οι άνθρωποι γενικά θέλουν να είναι "ξεχωριστοι" κατά κάποιο τρόπο, αλλά αυτό εχει να κανει συνήθως περισσότερο με το τι μπορούμε να επιτύχουμε.

Και φυσικά με το να καταφερουμε κατι είμαστε υποτίθεται ιδιαιτερα καλοι κατα καποιο τρόπο. Ή "καλύτεροι" από άλλους, γιατι κανείς δεν θέλει να είναι "λιγότερο" καλος απο αλλους!

Ωστόσο, όταν "ξεχωριζει" κανεις σ ένα πιο προσωπικό επίπεδο, (αν π.χ χρησιμοποιει περισσοτερο make up) πολλοί έχουν την τάση να απορρίπτουν αυτό το ατομο σαν "χειροτερο", καθώς βιαζονται να καταδικάσουν όσους δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες τους σχετικα με τη σκέψη, αίσθηση, ή οταν καποιοι αλλοι δεν λειτουργουν με τον ίδιο τρόπο οπως αυτοι...

Οι διαφορες στη γεύση, τα ενδιαφέροντα, την αίσθηση του χιούμορ, τον πολιτισμό, την αντίληψη για τη ζωή, ολα αυτα μπορουν να μας δωσουν μια αίσθηση "διαφορετικοτητας". Τι γίνεται όμως, με εκείνες τις περιπτώσεις όπου κάποιος λειτουργεί με διαφορετικό τρόπο από τους περισσότερους ανθρώπους, όπως π.χ με υπερευαισθησία, πνευματικο χαρισμα, αυτισμό, μια ασθένεια, ή ένα μειονέκτημα;

Ξεκιναμε απο τις σχετικα κοινες διαφορές μεχρι αυτες που πραγματικά πιανει το μάτι. Απλα οι δευτερες, οι αρνητικές αντιδράσεις από το περιβάλλον εμφανίζονται πιο συχνά, και αυτό μπορεί να περιπλεξει τα πραγματα.

"Διαφορετικος" συνεπάγεται μια σύγκριση. Διαφορετικός απο τι, από ποιον; Από την πλειοψηφία, γιατι η πλειοψηφία ειναι που θέτει τα πρότυπα. Αλλά μηπως δεν υπάρχει μεγάλη ποικιλία και σ αυτη τη πλειοψηφία; Δεν είναι όλοι μοναδικοι, διαφορετικοι από όλους τους άλλους; Όλους τους άλλους – αυτο τα λέει όλα! Έτσι είναι πραγματικά απολύτως φυσιολογικό να είναι κανεις διαφορετικος! Και όμως, είμαστε όλοι ίδιοι στο βάθος. Η "βαση" είναι η ίδια, η έκφραση διαφερει.

Αυτο που θεωρειται ότι είναι "κανονικο" ποικίλει ανά ομάδα. Είναι όλα σχετικά με το σε τι ειδους κυκλο θελει να ανηκει κανεις. Όταν είναι κανεις "διαφορετικά κανονικος" από τους ανθρώπους γύρω του, ισως το να βρει κανεις..."ομοϊδεάτες" να ειναι το μονο λογικο!

Μεσα στο "κυκλο" αυτο, δεν θα αισθάνεται κανεις "διαφορετικός" και η αίσθηση της αναγνώρισης και μονο συχνά αναπληρωνει πολλα αλλα. Επιπλέον μπορεί να είναι ανακουφιστικο να ξέρεις οτι δεν είσαι μόνος, ότι υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι σαν κι εσένα. Δε παρατηρουμε συχνα οτι θελουμε να ειμαστε στο ίδιο μήκος κύματος με μερικους άλλους (λίγους) ανθρώπους; Αυτο μας δινει κι ένα συναίσθημα αρμονίας.

Είναι σημαντικό, ωστόσο, να ασχολειται κανεις και με άλλους κυκλους. Το να σχηματιζει κανεις "κλίκες" δεν είναι ακριβώς ενας τρόπος για να κερδίσει κανεις αμοιβαία κατανόηση, αποδοχή και σεβασμό. Αλλά πως τα βγαζει κανεις περα, όντας το ..αουτσάιντερ; Δεν νομίζω ότι η λύση βρίσκεται στο να προσποιειται κανεις ότι είναι σαν όλους τους άλλους. Με αυτόν τον τρόπο, αφηνουμε ένα σημαντικό μέρος του ποιοι ειμαστε να καταπιεστει, πραγμα που δεν είναι καλο για εμας.

Μια άλλη κοινή προσέγγιση ειναι να αντιμετωπισει κανεις αλλους, με ή χωρις αλαζονική στάση και/ειτε με ασχημη γλώσσα. Αλλά αυτό δεν προκειται να συμβάλλει καθολου θετικά. Δεν πιστεύω ότι έτσι κι αλλιώς είναι απαραίτητο, ή ακόμη να δικαιολογειται, να μειώνει κανεις ή να προσβάλλει άλλους. Αν επιζητειτε το σεβασμό της μοναδικότητας σας, εννοειται οτι και εσεις σεβεστε τα άτομα που είναι διαφορετικοί από εσάς. Διαφορετικά είστε ακριβώς το ιδιο στενόμυαλοι και μισαλλοδοξοι όπως και αυτοί που σας κρίνουν.

Να είστε ο εαυτος σας, να είστε αυθεντικοι, ακόμη και αν αυτό είναι συνήθως πιο εύκολο στα λόγια παρά στην πράξη. Μην διστάσετε να εκφραστείτε, μέσα από λόγια, διαφορετικά ;-)) μεσα απο πραξεις, ρούχα, μουσική, εικαστικές τέχνες, ή ακόμη και μια εντελώς πρωτότυπη μορφή της έκφρασης (δηλαδή κάτι διαφορετικο!) Χρειαζόμαστε πολυμορφία στην κοινωνία μας, επειδη μονο ετσι θα μάθουμε!

Δεν είναι οι μεσος άνθρωπος που στέκεται στο πηδάλιο της προόδου! Οι ομοιότητες μας μπορεί να μας ενώνουν, αλλά είναι οι διαφορές μας που μας κανουν να ειμαστε σε συνεχη εξελιξη. Ας αγκαλιάσουμε την ανθρωποτητα σε όλες τις πτυχές της, γιατι αλλαγή σημαίνει ζωή, ενω στασιμότητα σημαίνει θάνατος.

Έτσι όπως διατυπωθηκε στη Loesje (κινημα ελευθεριας λογου): “Being weird is not so crazy after all!” "Το να ειναι κανεις "παραξενος" δεν είναι τόσο τρελλό, τελικά!"

''...We want freedom for ourselves
but we can´t give it to each other

We want peace between nations
yet we battle with our lovers
we´re blinded by billboards
and trying to get ahead
choking on ambition
and the words left unsaid...''