Η αρχη της αδράνειας, ο Pessoa κλπ.

Προς θεου, δεν σκοπευω ν αναφερθω στην αρχή της αδράνειας, στη Φυσικη, οπως αυτη διατυπώθηκε αρχικα από τον Γαλιλαίο, που ισως θυμομαστε, ή οχι απο το μαθημα της φυσικης, [ενα απο τα πιο ψυχοφθόρα-για εμενα-μαθηματα] στο σχολειο..Οχι, σε μια αλλη αδρανεια θελω να αναφερθω, που το εναρκτήριο λάκτισμα της ειναι διαφορετικο για τον καθενα και η πορεια της...αγνωστου διαρκειας.

Τη περασμενη εβδομαδα ακουσαμε και διαβασαμε για 9 νεκρους Τουρκους, με την επίθεση των Ισραηλινών στην αποστολή της ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα....

Σημερα διαβαζουμε για τέσσερις ακομη νεκρους, αυτη τη φορα Παλαιστίνιους από πυρά Ισραηλινών κατά του πλοιαρίου τους ανοιχτά της Γάζας. Ποσες προσπαθειες ακομη πρεπει να γινουν για να αποδειχθει το αυτονοητο;

Φθασαμε να διαβαζουμε, πια, ειδησεις που αντι να μας κανουν ...εξω φρενων τις δεχομαστε πλεον παθητικα και ετσι συνηθιζουμε στην αποκρουστικη οψη του τερατος και οσων ακομα ...τερατων (μικρων και μεγαλων) εξυπηρετουν τον ιδιο σκοπο..

Tη διαιωνιση της αδικιας, που μεσω του ιμπεριαλισμου και ενος κακως κυβερνωμενου κρατους δε καταλαβαινει τιποτα και εχει ξεπερασει  κατα πολυ καθε εννοια υβρης.  Το Ισραηλ λεει εψαχνε για [ανυπαρκτα] οπλα και τωρα ακομη, συμφωνα με την ειδηση, αυτο κανει.....και αυτο θα κανει...γιατι αυτο εχει μαθει να κανει, γιατι αυτο του επτρεπουν να κανει.........Εμεις ομως;

"Το να διαλεγω τροπους για να μη δρω υπηρξε ανεκαθεν η μεριμνα και η αποκλειστικη ενασχοληση της ζωης μου. Δεν υποτασσομαι ουτε στο κρατος ουτε στους ανθρωπους. Αντιστεκομαι αδρανως. Το κρατος μπορει μονο να με θελει για καποια δραση. Αν εγω αρνουμαι να δρασω δεν μπορει να επτυχει τιποτα απο μενα. Σημερα πια δεν σκοτωνουν και το μονο που μπορουν να μου κανουν ειναι να με ενοχλησουν. Αν αυτο συμβει θα πρεπει να θωρακισω κι αλλο το πνευμα μου και να ζησω πιο μακρια μεσα στα ονειρα μου. Αλλα αυτο δε συνεβει ποτε. Το κρατος δεν τα βαλε ποτε μαζι μου. Νομιζω πως η τυχη το φροντισε. "

Απο την "Αδρανεια"  του Barão de Teive, ενα ακομη ετερωνυμο του Pessoa, που στο βιβλιο "H αγωγή του στωϊκού" χρεωνει στον  (Bαρωνο) de Teive την ανικανοτητα για προσαρμογη στην καθημερινη ζωη και τις εικασιες του για μια βεβαιοτητα που μονο οι τρελλοι διαθετουν σε μεγαλυτερη αφθονια απ ολους τους αλλους....

Ο Pessoa  φερεται ακομα να λεει, μεσω του Βαρωνου ντε Τέïβε: 

"Συγκεντρώνω μέσα μου όλες τις προϋποθέσεις για να είμαι ευτυχισμένος, εκτός από την ίδια την ευτυχία. Οι εν λόγω προϋποθέσεις δεν συνδέονται καθόλου μεταξύ τους. "

"Ποτέ δεν κατάφερα να πιστέψω ότι θα μπορούσε κανείς, είτε εγώ ο ίδιος είτε οποιοσδήποτε άλλος, να έχει τη βεβαιότητα ότι θα φέρει κάποια ανακούφιση,

πραγματική ή βαθιά, στις δυστυχίες του ανθρώπου, κι ακόμα λιγότερο να τις γιατρέψει.....

"Κι έτσι, με την εξυπνάδα μου και την αποστασιοποίησή μου από τον κόσμο, έχασα την ευτυχία εξαιτίας κάποιων συνανθρώπων μου που περιφρονούσα".  Πράγματα που μού φαίνονταν χαμερπή και στα οποία απέφυγα να επιδοθώ, είδα να τα κάνουν άλλοι, διαπιστώνοντας έτσι ότι ήταν άκρως συνηθισμένα".

Όχι, ποτέ δεν ένιωσα λύπη για τίποτα. Δεν υπάρχει καμία περίοδος της ζωής μου την οποία να θυμάμαι χωρίς δυσαρέσκεια. Σ' όλη μου τη ζωή ήμουν ο ίδιος - αυτός που έχασε το παιχνίδι, ή δεν αξιώθηκε να γνωρίσει το ελάχιστο πράγμα που λέγεται νίκη. Σίγουρα γνώρισα ελπίδες, αφού τα πάντα είναι είτε ελπίδα, είτε θάνατος. (Barão de Teive,   Pessoa).

Τελος, παραθετω ενα αποσπασμα απο μια συνεντευξη της Μαρως Δουκα που αν και παλια, εγω τη διαβασα σχετικα προσφατα και συγκρατησα τα εξης:

"Ποια πράγματα της κοινωνίας μας σάς αποσυντονίζουν; Πώς ξορκίζετε το κακό;

Η υποκρισία της εξουσίας και η βλακεία του ανθρώπου γενικώς... Πώς τα ξορκίζω; Κατ’ αρχάς θυμώνοντας [....ποσο θα συμφωνησω]. Έπειτα, προσπαθώ να αναζητήσω τα βαθύτερα αίτια, ώσπου μέσα από αυτή την προσπάθεια ξαναβρίσκω τον ρυθμό μου.... "