Things we [should NOT] tolerate / Το παράλογο της εποχης & o Καμύ

Οι παραλογες καταστασεις που ζουμε με εσπρωξαν και σε διαβασματα των γραπτων του Kαμύ (Camus) και ειδικα σε καποια αποσπασματα που ειχα διαβασει χρονια πριν και δεν μου ειχαν κανει την ιδια εντυπωση, οσο τωρα που τα ξανακοιταζω...Γιατι αραγε οσο περναει ο καιρος ανακαλυπτουμε πραγματα που παλιοτερα δεν τους διναμε την ιδια σημασια; [κατι που φυσικα δεν ισχυει μονο για την λογοτεχνια...] 

Ο Kαμύ παντως στην προσπαθεια του να καταλαβει τη φυση μας χρησιμοποιει σε πολλα του εργα "δυϊσμούς" οπως: Ευτυχία και λύπη, σκοτάδι και φως, ζωή και θάνατο, κλπ. θελοντας να υπογραμμίσει το γεγονός ότι η ευτυχία είναι κατι το φευγαλέο και ότι η φυση του ανθρώπου είναι φθαρτη.

Στον Μυθο, ο δυϊσμός αυτός γίνεται ένα παράδοξο: Εκτιμούμε τη ζωή και την ύπαρξή μας τόσο πολύ, αλλά την ίδια στιγμή γνωρίζουμε ότι καποτε θα πεθάνουμε και τελικά οι προσπάθειές μας είναι χωρίς νόημα. Αν και μπορούμε να ζήσουμε με ενα τετοιο δυϊσμό (δλδ. μπορώ να δεχθώ τις περιόδους της δυστυχίας, επειδή ξέρω ότι θα γευθω και την ευτυχία που θα έρθει), δεν μπορούμε να ζήσουμε με το παράδοξο (νομίζω ότι η ζωή μου έχει μεγάλη σημασία, αλλά πιστεύω επίσης ότι είναι χωρίς νόημα). 

Πώς ομως αντιμετωπίζουμε το Παραλόγο και πώς ζούμε με αυτό; Η ζωή μας πρέπει να έχει νόημα για μας, για να την εκτιμήσουμε. Αν δεχτούμε ότι η ζωή δεν έχει κανένα νόημα και ως εκ τούτου δεν έχει αξία, τι πρεπει να κανουμε;

Στον "Ξενο" ο παράλογος ήρωας, Meursault, σκοτωνει έναν άνθρωπο και προκειται να εκτελεστεί, ενω στο "Καλιγούλας" ο ηρωας καταλήγει να παραδεχτει οτι η παραλογη λογική του ήταν λάθος και πεφτει θυμα μιας προμελετημενης δολοφονιας. Και ενω εννοιες όπως η συνεργασία, η κοινή προσπάθεια και η αλληλεγγύη είναι βασικες για τον Kαμύ που η συμβολή του στη κατανοηση του Παραλόγου ηταν σημαντικη, μεσα απο τα εργα του , αυτος παντα απερριπτε τον μηδενισμο σαν απαντηση.

"If nothing had any meaning, you would be right. But there is something that still has a meaning." Second Letter to a German Friend, (Δεκ. 1943)

Αυτο ομως που πραγματικα με εντυπωσιασε ψαχνοντας λιγο περισσοτερο τα κειμενα του ηταν ενα αποσπασμα-διαμαντι που βρηκα εδω (και το παραθετω πιο κατω) που δειχνει ενα διαφορετικο Kαμύ ,καθολου απαθη και σαρκαστικο οπως σε αλλα κειμενα του, αλλα ενα ανθρωπο με μεγαλες ευαισθησιες....

Υou said to me "The greatness of one's country is beyond price. Everything is good that contributes to its greatness, and in a world where everything has lost its meaning, those lucky few, who, like us young Germans, are fortunate enough to find a meaning in the destiny of our country, must sacrifice everything else to it." I loved you then, but at this point we diverged. "No," I told you, "Everything must not be subordinated to a single end. There are means which cannot be excused, and I should like to be able to love my country, and still love justice." You retorted "Well you don't love your country."

That was five years ago. We have been separated since then. And I can tell you that not a single day has passed during those long years without my remembering your remark "You don't love your country." No, I didn't love my country, if pointing out what is unjust about what one loves amounts to not loving. No, I didn't love my country, if insisting that what one loves measure up to the finest image you have of her amounts to not loving, then I do not love my country.

That was five years ago, and many men in France thought as I did. Some of them have already been stood up against the wall facing the twelve little black eyes of German "destiny", and those men, who in your opinion, did not love their country, did more for it than you can ever do, for their heroism was that they had first to conquer themselves. But I am speaking here of two kinds of greatness, and of a contradiction about which I must enlighten you... " Albert Camus, First Letter to a German Friend

Οι Μαnic Street Preachers, θαυμαστες του Kαμύ, τραγουδουν το "If You Tolerate This Your Children Will Be Next" και οι στιχοι τους δειχνουν οτι εχουν πολυ δικιο...