Ενα απόγευμα στο Οslo

Οπως και αλλοι, μετα το μαθημα, ειπαν να πανε σ ενα café κοντα στο Πανεπιστημιο. Μολις ειχε ανοιξει, για τις απογευματινες ωρες, κι ετσι, κατ εκεινη, πετυχαν "τη καλυτερη θεση", κοντα στο παραθυρο που ειχε τη χαρακτηριστικη προεξοχη στο τοιχο και που οι Νορβηγοι την ελεγαν karnapp, ενω οι Αγγλοι ''Bay window''.
Πολλες φορες ηθελε να καθησει στο παραθυρο ''με τη προεξοχη,'' αλλα τυχαινε να ειναι παντα πιασμενη η θεση αυτη λογω της θέας. Οχι ομως αυτη τη φορα!  Ηταν ενα ακομη χιονισμενο "μπλε απογευμα", απ αυτα που μονο στo Boρρα βλεπει κανεις...

Επιασαν κουβεντα αμεσως μολις καθησαν. Ο Mateo μιλησε για την εργασια του, τα τραγουδια fados που αγαπουσε και τον πατερα που ειχε προσφατα χασει, αλλα αυτο που τη παραξενεψε ηταν οτι αναμεσα στα αλλα αναφερθηκε και στο προβλημα που ειχε με το αλκοολ, ειπε μαλιστα οτι το τελευταιο καιρο τα πηγαινε πολυ καλυτερα....

Ηξερε οτι ο Mateo δεν επινε αλκοολ, επειδη ενα βραδυ αρκετοι συμφοιτητες και εκεινη μαζι ειχαν βγει για μια μπυρα στο κεντρο του Οslo, αλλα τοτε δεν ειχε δωσει σημασια.

Μια κοπελλα ηρθε προς το μερος τους χαμογελωντας να παρει τη παραγγελια και αναψε επισης και το κερι που βρισκοταν σε ενα μικρο κηροπηγειο στο τραπεζι τους.

''Τakk så mye, Αnne'', ειπε ο Μateo, στη κοπελλα που πηγαινε προς το ταμειο.

''Ερχομαι συχνα εδω και οταν εχει ησυχια καθομαι περισσοτερο, διαβαζω και γραφω'', ειπε ο συμφοιτητης της. Εκεινη εγνεψε καταφατικα και κοιταζοντας απο το παραθυρο σκεφτηκε οτι δεν ειχε ξαναδει τοσο ομορφο χρωμα στον ουρανο..
Με το που αναψε η Anne και τα υπολοιπα κερια στο μικρο café η ατμοσφαιρα εγινε μαγευτικη, οι σκιες τρεμοπαιζαν και το σκηνικο της θυμιζε παλια ταινια.

Μπηκε τοτε μεσα μια παρεα που αστειευοντουσαν μεταξυ τους και αφηνοντας με θορυβο βιβλια και ντοσιε πανω στο μικρο τραπεζακι καθησαν κοντα και διαβαζαν δυνατα τον καταλογο με τους καφεδες και τα γλυκα που εδειχαν υπεροχα, αλλα που εκεινη δεν ειχε δοκιμασει και παλι....

Γυρισε προς το μερος τους απο περιεργεια επειδη ακουσε καποιους να μιλουν Αγγλικα, αλλα σε λιγο ακουσε τον Μateo να λεει οτι οι συζητησεις που μερικες φορες ειχαν μετα τις παραδοσεις τον βοηθουσαν πολυ και οτι εκτιμουσε τη γνωμη, τη φιλια της και φυσικα τη παρεα της.

''Οσο για μουσικη πρεπει να σε πεισω να ερθεις μια φορα σε συναυλια thrash'' της ειπε και μη περιμενοντας απαντηση προσθεσε οτι δεν υπαρχει προβλημα αν δεν της αρεσε η ιδεα.

Kι εκεινη τον εκτιμουσε και τον ξεχωριζε επειδη απ ολο το γκρουπ των συμφοιτητων στη ταξη ο Μateo ηταν ο πιο ζωντανος, ο πιο πολιτικοποιημενος, ειχε χιουμορ και γνωμη για ολα! Αυτο της αρεσε, δεν αντεχε τα σοβαροφανη, πειθαρχημενα ατομα, σαν τον Αrne, την Emma και τον Thomas,  που πιστευαν οτι με το τελος του διδακτορικου θα τους δινοταν ...''τιμης ενεκεν'', ισως, μια θεση στην....ΕΕ, ή σε καποιο αλλο  ''σπουδαιο'' οργανισμο επειδη ΑΥΤΟΙ σκεφτοντουσαν ''σωστα'', ενω οι αλλοι συμφοιτητες  τους που αριστεριζαν ηταν ανοητοι ρομαντικοι και...εντελως ''οut'' απο το σκηνικο της νεοφιλελευθερης  Ευρωπης!

Αρκετα χρονια μετα σκεφτοταν οτι το απογευμα εκεινο ηταν που αρχισε να της φαινεται διαφορετικος ο Μateo. Δε θυμονταν αν ηταν η λυπημενη εκφραση στα ματια του, ή ο τροπος που κοιταζε τους αλλους οταν τους μιλουσε, αλλα μετα απο αυτο το απογευμα προσπαθησε να  βαλει τα συναισθηματα στην ακρη και με τη λογικη και μονο να τον βλεπει σαν αυτο που πραγματικα ηταν, «ενα καλο συναδελφο» και τιποτα αλλο. Ειχε πεισει τον εαυτο της οτι δεν χρειαζονταν αλλα προβληματα. Ειχε ηδη αρκετα στις κατα καιρους σχεσεις  της που δεν εβγαιναν πουθενα και δεν ειχε ξεκαθαρισει τι ηθελε να κανει στη ζωη της.....

Της πηρε πολλα χρονια να καταλαβει, ουτε και ηξερε αν αξιζε τον κοπο να αναρρωτιεται κανεις. 
Δεν ειχε απαντηση σε κανενα ερωτημα, ισως αυτο να ειναι τελικα ζωη, ειπε και εσβησε το φως. Ισως ομως και οχι......