22.2.11

Ενα απόγευμα στο Οslo


Οπως και αλλοι, μετα το μαθημα, ειπαν να πανε σ ενα café κοντα στο Πανεπιστημιο. Μολις ειχε ανοιξει, για τις απογευματινες ωρες, κι ετσι, κατ εκεινη, πετυχαν "τη καλυτερη θεση", κοντα στο παραθυρο που ειχε τη χαρακτηριστικη προεξοχη στο τοιχο και που οι Νορβηγοι την ελεγαν karnapp, ενω οι Αγγλοι ''Bay window''.
Πολλες φορες ηθελε να καθησει στο παραθυρο ''με τη προεξοχη,'' αλλα τυχαινε να ειναι παντα πιασμενη η θεση αυτη λογω της θέας. Οχι ομως αυτη τη φορα!  Ηταν ενα ακομη χιονισμενο "μπλε απογευμα", απ αυτα που μονο στo Boρρα βλεπει κανεις...

Επιασαν κουβεντα αμεσως μολις καθησαν. Ο Mateo μιλησε για την εργασια του, τα τραγουδια fados που αγαπουσε και τον πατερα που ειχε προσφατα χασει, αλλα αυτο που τη παραξενεψε ηταν οτι αναμεσα στα αλλα αναφερθηκε και στο προβλημα που ειχε με το αλκοολ, ειπε μαλιστα οτι το τελευταιο καιρο τα πηγαινε πολυ καλυτερα....
Ηξερε οτι ο Mateo δεν επινε αλκοολ, επειδη ενα βραδυ αρκετοι συμφοιτητες και εκεινη μαζι ειχαν βγει για μια μπυρα στο κεντρο του Οslo, αλλα τοτε δεν ειχε δωσει σημασια.

Μια κοπελλα ηρθε προς το μερος τους χαμογελωντας να παρει τη παραγγελια και αναψε επισης και το κερι που βρισκοταν σε ενα μικρο κηροπηγειο στο τραπεζι τους.

''Τakk så mye, Αnne'', ειπε ο Μateo, στη κοπελλα που πηγαινε προς το ταμειο.

''Ερχομαι συχνα εδω και οταν εχει ησυχια καθομαι περισσοτερο, διαβαζω και γραφω'', ειπε ο συμφοιτητης της. Εκεινη εγνεψε καταφατικα και κοιταζοντας απο το παραθυρο σκεφτηκε οτι δεν ειχε ξαναδει τοσο ομορφο χρωμα στον ουρανο..
Με το που αναψε η Anne και τα υπολοιπα κερια στο μικρο café η ατμοσφαιρα εγινε μαγευτικη, οι σκιες τρεμοπαιζαν και το σκηνικο της θυμιζε παλια ταινια.

Μπηκε τοτε μεσα μια παρεα που αστειευοντουσαν μεταξυ τους και αφηνοντας με θορυβο βιβλια και ντοσιε πανω στο μικρο τραπεζακι καθησαν κοντα και διαβαζαν δυνατα τον καταλογο με τους καφεδες και τα γλυκα που εδειχαν υπεροχα, αλλα που εκεινη δεν ειχε δοκιμασει και παλι....
Γυρισε προς το μερος τους απο περιεργεια επειδη ακουσε καποιους να μιλουν Αγγλικα, αλλα σε λιγο ακουσε τον Μateo να λεει οτι οι συζητησεις που μερικες φορες ειχαν μετα τις παραδοσεις τον βοηθουσαν πολυ και οτι εκτιμουσε τη γνωμη, τη φιλια της και φυσικα τη παρεα της.

''Οσο για μουσικη πρεπει να σε πεισω να ερθεις μια φορα σε συναυλια thrash'' της ειπε και μη περιμενοντας απαντηση προσθεσε οτι δεν υπαρχει προβλημα αν δεν της αρεσε η ιδεα.

Kι εκεινη τον εκτιμουσε και τον ξεχωριζε επειδη απ ολο το γκρουπ των συμφοιτητων στη ταξη ο Μateo ηταν ο πιο ζωντανος, ο πιο πολιτικοποιημενος, ειχε χιουμορ και γνωμη για ολα! Αυτο της αρεσε, δεν αντεχε τα σοβαροφανη, πειθαρχημενα ατομα, σαν τον Αrne, την Emma και τον Thomas,  που πιστευαν οτι με το τελος του διδακτορικου θα τους δινοταν ...''τιμης ενεκεν'', ισως, μια θεση στην....ΕΕ, ή σε καποιο αλλο  ''σπουδαιο'' οργανισμο επειδη ΑΥΤΟΙ σκεφτοντουσαν ''σωστα'', ενω οι αλλοι συμφοιτητες  τους που αριστεριζαν ηταν ανοητοι ρομαντικοι και...εντελως ''οut'' απο το σκηνικο της νεοφιλελευθερης  Ευρωπης!

Αρκετα χρονια μετα σκεφτοταν οτι το απογευμα εκεινο ηταν που αρχισε να της φαινεται διαφορετικος ο Μateo. Δε θυμονταν αν ηταν η λυπημενη εκφραση στα ματια του, ή ο τροπος που κοιταζε τους αλλους οταν τους μιλουσε, αλλα μετα απο αυτο το απογευμα προσπαθησε να  βαλει τα συναισθηματα στην ακρη και με τη λογικη και μονο να τον βλεπει σαν αυτο που πραγματικα ηταν, «ενα καλο συναδελφο» και τιποτα αλλο. Ειχε πεισει τον εαυτο της οτι δεν χρειαζονταν αλλα προβληματα. Ειχε ηδη αρκετα στις κατα καιρους σχεσεις  της που δεν εβγαιναν πουθενα και δεν ειχε ξεκαθαρισει τι ηθελε να κανει στη ζωη της.....
Της πηρε πολλα χρονια να καταλαβει, ουτε και ηξερε αν αξιζε τον κοπο να αναρρωτιεται κανεις. 
Δεν ειχε απαντηση σε κανενα ερωτημα, ισως αυτο να ειναι τελικα ζωη, ειπε και εσβησε το φως. Ισως ομως και οχι......

14 σχόλια:

  1. Τι ωραιο ποστ και καλογραμμενο.
    Φανταζομαι οτι πολλοι δεν εχουμε απαντήσεις αλλά τις αναζητούμε. Και αυτο ζωή ειναι θα ελεγα

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Προσεκτικά διατυπωμένο το ερώτημα:"ίσως αυτό να είναι ζωή".Σίγουρα,πάντως,δεν είναι Η ζωή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ισως και όχι.. Ποσες φορές την ώρα που "μιλάμε" με τον εαυτό μας, την ώρα που τον στήνουμε στον τοίχο, που απλά ανασυντάσουμε τις σκέψεις μας,ή που αναμοχλεύουμε το παρελθόν έχουμε χρησιμοποιήσει αυτή τη φράση.
    Τι"καθαρό" και όμορφο πόστ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μέτρησε καθόλου στον τρόπο που τον έβλεπε το πρόβλημά του με τον αλκοολισμό;
    Στην Ελλάδα θα μετρούσε σίγουρα. Γι'αυτό κι οι περισσότεροι δεν το ομολογούν.
    Όμορφο κείμενο, όμορφη φωτογραφία!
    Καλή σου νύχτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Kαλή σου ημέρα Elva.
    Σήμερα νομίζω κι εγώ ότι δεν είναι αυτή η ζωή. Ο φόβος κατηύθυνε νομίζω την επιλογή-όχι άλλα προβλήματα-.Μπορεί και να τα είχε, τίποτα δεν αποκλείεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αμφισβητηση...ερωτα με τον ανθρωπο..
    Μη επαρκης χωροθετηση των "θελω και πρεπει"...
    Ναι...
    Αυτο ειναι η ζωη...

    Ομορφο ΕΛΒΑ...Καλημερα σου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος23.2.11

    ΔΕ μας εγγυάται κανείς, ούτε καν ο ίδιος μας ο εαυτός, ότι οι αποφάσεις που παίρνουμε είναι οι σωστές έστω κι αν φαίνονται ορθές τη δεδομένη στιγμή...
    σωστές ή λάθος κρίνονται στη πορεία και στο πέρασμα των χρόνων!

    (Τώρα φιλοσόφησα ε; Τσ τσ τσ!)

    καλημέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλημερα φιλη nefeli

    Το μονο σιγουρο ειναι οτι δεν υπαρχουν απαντησεις, η αναζητηση ειναι το ζητουμενο. Ειναι κριμα ομως ο φοβος να γινεται εμποδιο στην αναζητηση λυσεων στη πορεια μας στο φαινομενο που λεγεται ζωη που κανεις δεν ξερει τι ειναι επειδη ειναι μοναδικο για τον καθενα.

    (Σ ευχαριστω!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Σελιτσάνε

    Τι ομως ειναι "Η ζωή", παντα κατ εσας;

    Τι σας ρωτω κι εγω, ωρες ωρες; :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Γεια σου φιλε Αντίλογε

    Aκριβως, αναφερομαι στην ωρα που οπως λες κι εσυ ..στήνουμε τον εαυτο μας στον τοίχο και προσπαθουμε να δουμε που πηγαινουμε, αν τολμαμε να κανουμε κατι τετοιο φυσικα...
    Δεν ειναι ευκολο...και δεν το κανουν πολλοι, εχει κοστος....

    (Σ ευχαριστω!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Φιλε Λωτοφάγε

    Στο διηγημα αυτο που μέτρησε δεν ηταν το προβλημα με τον αλκοολισμό, αλλα η ανασφαλεια που ειχε η ηρωιδα στο να ακολουθησει κατι αλλο που δεν ηξερε που θα την εβγαζε...Ο φοβος του καινουργιου που για μενα ειναι πολυ τυπικο χαρακτηριστικο πολλων ανθρωπων.

    (Eυχαριστω για τα καλα λογια!:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Φιλη ippoliti_ippoliti

    Οχι φυσικα, αυτο δεν ειναι η ζωη, αλλα ομως πολλοι ετσι την ζουν! Αυτο ηθελα να δειξω στο διηγημα, οτι οπως λες ο φόβος κατηύθυνε την επιλογη της και για μενα ειναι ενα προβλημα, οπως και το να μη τολμουμε να ονειρευτουμε σημερα κατι αλλο, μιαν αλλη επιλογη, ειτε ειναι πολιτικη, ειτε επαγγελματικη, ειτε προσωπικη..

    Καλο απογευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Φιλε μουμαχαιρη

    Ναι, η αμφισβητηση και ο φοβος της αποτυχιας σε ολους τους τομεις ειναι λαθος. Τα "θελω και τα πρεπει" ειναι μερος της ζωης και των επιλογων μας και ρυθμιστες των αποφασεων μας.

    (Σ ευχαριστω!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Καλη μου me :)

    Ακριβως επειδη δεν υπαρχουν εγγυησεις, μονο ο εαυτος μας μπορει να αποφασισει για κατι που ελπιζουμε να ειναι η σωστη αποφαση, εκεινη τη στιγμη! Παντωςπιστευω οτι καλυτερα ειναι να τολμα κανεις κι ας κανει λαθη, τα οποια ισως και να μπορουν να διορθωθουν, απο το μενει πισω και να μετανοιωνει για κατι που δεν τολμησε, επειδη φοβοταν οτι ισως αποτυχει.... Αυτο σιγουρα δεν ειναι ζωη, ειναι σαν να ζει κανεις μονιμα σε ...δοκιμαστικο σωληνα! :)

    Φιλια! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

"Tα ...πολλά λόγια δεν ειναι...φτώχεια! (Οι νεοφιλελευθερες,... ''σοσιαλδημοκρατικές'' και ..φασιστικές πολιτικες, ομως;)