Περί...δολοφόνων / "Armadillo"

1. Ενω χθες  διαβαζα οτι ο διοικητής των δυνάμεων των ΗΠΑ & του ΝΑΤΟ, στο Αφγανιστάν, ζητησε ...συγγνώμη (!) για την αεροπορική επιδρομή οπου εννέα αμαχοι εχασαν τη ζωη τους διαβασα σχεδον ταυτοχρονα και τη περιπτωση της ...ΔΕΗ, που έκοψε το ρεύμα στο σπίτι ενος...90χρονου γέροντα, στην Αθηνα, διακόπτοντας τη λειτουργία της συσκευής οξυγόνου που είναι απαραίτητη για την υγεία του!!

Δολοφονοι οι μεν, (το.."συγγνωμη" ελειπε!), αλήτες, οι δε (και λιγα λεω)! Δεν ξερω τι εγινε τελικα με το θεμα του αρρωστου γεροντα, ελπιζω να βρεθηκε μια λυση....αν μπορει κανεις να ελπιζει στην Ελλαδα για λυσεις πια...Βλεπουμε τι γινεται και με τους 300 μεταναστες....

Exει φτηνηνει τοσο πολυ η ζωη που δεν εχει πια καμμια αξια ουτε στην Ελλαδα, ουτε στο Αφγανισταν, ουτε πουθενα. Βεβαια μιλαμε για απλους ανθρωπους επειδη δεν ισχυουν, τα ιδια κριτηρια για ηγετες και πολιτικους που γι αυτους δεν υπαρχει περιπτωση να κοπει το ρευμα με κινδυνο της ζωης τους! Αλλωστε τι θα καναμε χωρις αυτους; Ποιος θα μας εσωζε απο τους ......σωτηρες;

Η ζωη μας δεν εχει την ιδια αξια, το συνειδητοποιουμε καθημερινα πια και το πολυ πολυ να αγανακτουμε ριχνοντας..δεκα φασκελα στη TV, ή την οθονη του PC και μετα παμε για ...υπνο, ελπιζοντας να ...ονειρευτουμε, εκει, πια, τι ειναι ΖΩΗ, αφου στο ξυπνιο μας ειναι συχνα απανθρωπη και εφιαλτικη, σε σημειο που δε ξερουμε αν ειναι καλυτερα να διαβαζουμε, ή να μη διαβαζουμε πια το τι γινεται και στην χωρα μας σε πολιτικο επιπεδο, αλλα και αλλου, οπου οι ανθρωποι βιωνουν τη δυστυχια μακροχρονιων πολεμων π.χ Αφγανισταν στελνοντας τη χωρα δεκαετιες πισω χωρις ελπιδα για το μελλον.

2. Συμπτωματικα προχθες ειδα απο κρατικο καναλι, (τα μη κρατικα δεν ...βλεπονται!) ενα εξαιρετικο, βραβευμενο και στις Καννες, (Grand Prix de la Semaine de la Critique), ντοκυμαντερ, το  ''Armadillo'' (2010) Δανεζικης και Σουηδικης παραγωγης, που ακολουθει τη ζωη μιας ομαδας νεαρων στρατιωτων απο τη Δανια, μεχρι τη βαση τους στο Camp Armadillo, στο Helmand, επαρχια του Aφγανισταν.

Τον Φεβρουαριο του 2009 ο σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ Janus Metz έφτασε στη βαση Armadillo και μαζι με τον οπερατέρ Lars Skree περάσαν 6 μήνες ακολουθωντας τη ζωή νεαρών στρατιωτών που βρισκοντουσαν λιγότερο από ένα χιλιόμετρο μακριά από τις θεσεις των Ταλιμπάν. 

Η ταινία ειναι ένα πραγματικο ταξίδι στην ψυχολογια του...πολεμου! Συχνα αναρρωτιεται κανεις πώς μεσω της πολιτικης προπαγανδας φθανει κανεις στην ωμη πραγματικοτητα και τι συμβαινει οταν οι δικαιολογιες "εκδημοκρατισμου και ανάπτυξης" συγκρούονται με το τρομακτικό πρόσωπο του πολέμου στο πολύπλοκο και επικινδυνο Αφγανιστάν.

Βλεπουμε τους νεαρους στρατιωτες, στον ελεύθερο τους χρόνο, να συντηρουν τον εξοπλισμο τους, να γυμναζονται, να τηλεφωνουν στους δικους τους, να παίζουν...πολεμικα παιχνίδια "shooter" στον υπολογιστή και να βλέπουν πορνογραφικά videos, μεταξύ άλλων.

Στις στρατιωτικες επιχειρησεις, ομως, που πηραν μερος, εκει, καταγραφεται η ψυχολογία των νεαρών στρατιωτων στη μέση ενος παράλογου πολέμου του οποίου τα θύματα είναι κυρίως οι κατοικοι στα χωρια και οχι οι ..Ταλιμπαν!

Οταν μαθαινουν οτι απο δικα τους πυρα σκοτωθηκε ενα κοριτσακι ορισμενοι αντιδρουν ανθρωπινα, αλλοι οχι.

"Ι came here with the attitude that war includes civilian losses, when it happened to me it was something totally different" λεει ενας στρατιωτης φανερα σοκαρισμενος απο το γεγονος.

"If you can live in a closed world where you watch the news with thousands of people who die all the time it doesn’t bother me if a girl dies! " λεει κυνικα ενας αλλος.

Η ταινια προκάλεσε πολλες συζητησεις, στη Δανία, σχετικά με την αμφιλεγόμενη συμπεριφορά ορισμένων Δανων στρατιωτων κατά τη διάρκεια ανταλλαγής πυροβολισμών με τους Ταλιμπάν. 

Οι κινηματογραφιστές πολλες φορες διακινδύνευσαν τη ζωή τους στα γυρίσματα αυτής της ταινιας και υπαρχουν σκηνες στις οποίες οι σφαιρες των Ταλιμπάν σφυρίζουν γυρω απο τις καμερες, αλλα αυτο που ειναι πιο συγκλονιστικο ειναι τα πλάνα των νεαρων στρατιωτών, όπου ο καθενας προσπαθεί, με τον τρόπο του, να συμφιλιωθεί με την ιδεα οτι ρισκαροντας τη ζωή του, συνεχώς σε ενα τετοιο πολεμο ειναι  "το σωστο". 

Ειναι ομως πραγματι ετσι και μεχρι που μπορει να φτασει κανεις σε τετοιους βρωμικους πολεμους οπου μισθοφοροι στρατιωτες σκοτωνουν αμάχους και συχνα σκοτωνονται και οι ιδιοι, στο Αφγανισταν και οπου αλλου τους στελνει το κεφαλαιο.