ΝΟΕΜΒΡΗΣ/ Το τέλος των...ελαφοκυνηγών!

Ουτε που το καταλαβε, ηταν μεσα του Νοεμβρη. Ποσο γρηγορα περνα ετσι ο καιρος, σκεφτηκε...Τριαντα οχτω χρονια μετα, παλι «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία», φωναζει ο κοσμος! ''Πως μας πηγαν παλι πισω, ρε γμτ, σ αυτη τη χωρα'';

Ανακαλυψε κι αλλες ρυτιδες, στο καθρεφτη του μπανιου με τη γαμ....τη λαμπα, που ποτε της δεν εκανε καλη επαφη και τρεμοπαιζε, αλλα ποιος νοιαζεται, ηξερε οτι θα του το ´κοβαν το ρευμα. Δεν πληρωσε oυτε λογαριασμο, ουτε το χαρατσι. Που να τα βρει, χωρις δουλεια; 

Μηπως να προσπαθουσε να χτενισει τα μαλλια του απο την αλλη, ωστε να κρυψει τις αρχες φαλακρας, που εβλεπε και του την εδινε, καθε φορα; Μπα, χειροτερα ηταν ετσι, ασε που το μαλλι του, χτενισμενο αλλιως του θυμιζε γνωστο...ακροδεξιο μ@λ@κ@ που επρεπε να τον υποστει τωρα και ως...κυβερνηση! ΑΗΔΙΑ!......

Αλλα αφου η Κικη τον παρατησε, τι ανησυχουσε για το μαλλι; Εφυγε πριν λιγες μερες και πριν απ αυτο του ριξε κι ενα βρισιδι: ''Εισαι αχρηστος'', του ειπε, ''αφου δεν μπορεις να κρατησεις μια δουλεια ωστε να καταφερουμε, κάποτε, ν ανοιξουμε σπιτι, μαζι''....
Πότε ειναι το ..''κάποτε''; Τωρα, παντως, πηγε ακομη πιο μακρια....

Ειχε βαρεθει να νιωθει, το τελευταιο καιρο, σαν  κι εκεινο το ελαφι, στο ντοκυμαντερ που ειχε δει τις αλλες, στη τιβη, οταν  ο καθε χαμενος με ενα οπλο, ή μια ...''εξουσια'', στο χερι, το βαζαν στο σημαδι και το πυροβολουσαν αλυπητα, μεχρι να πεσει, ενω μετα του κοβαν το κεφαλι και το ´βαζαν τροπαιο σε σαλονι σπιτιου, ή σε καποιο μπαρ του κερατα, σαν αυτα που παει ο μεσος Αμερικανος επαρχιωτης και επειδη πινει μια Βud, νομιζει οτι η ζωη του αξιζει περισσοτερο απο τη ζωη αλλων στο κοσμο! 
Αντε να τον πεισεις οτι κι αυτος ειναι θυμα του ιδιου συστηματος που μας κρατα ολους δεσμιους με τον ενα, ή τον αλλο τροπο. Η βαρβαροτητα σ ολο της το μεγαλειο, σε ολα τα μηκη και πλατη.


Ειχε ξαναδει το ''εργο'' πολλες φορες, κατω απο άλλες συνθηκες, άλλες εποχες, προσωπα,  κυβερνησεις, αλλά το τελος ηταν παντα το ιδιο. 
Στο τελος σκοτωνοταν παντα το ...ελαφι, ποτέ ο  κυνηγος! ΑΔΙΚΙΑ!

Θα κατεβαινε στη πορεια και σ οσες ακομα χρειαζοταν και θα επαιρνε κι ολους τους απολυμενους φιλους του μαζι...Δε παει αλλο, ή εμεις, ή ο...κυνηγος...

Δε ξερεις, καμμια φορα, ελεγε, προσπαθωντας κι αυτος να πιστεψει, δεν ειχε αλλη διεξοδο. 

Αλλιως, μερικες φορες, τα υπολογιζουν, κι αλλιως τα φερνει η ζωη.....