16.3.12

Ενα γράμμα


    

''Εχω απογοητευτει, γι αυτο ''χαθηκα'' λιγο. 

Αν και δεν ειναι ευκολο, θα προσπαθησω να σου εξηγησω πως αισθανομαι. Καθε μερα που περναει νιωθω οτι χανω ολο και πιο μεγαλα κομματια της εμπιστοσυνης και της ελπιδας μου για ενα "καλυτερο αυριο", ειτε μενω εδω, ειτε μακρια, οπως εσυ. Η καμπανα του εκφασισμου της ζωης χτυπα για ολους μας, μην εχεις αυταπατες. 

Οι ειδησεις στα καναλια και τις εφημεριδες με βομβαρδιζουν μ ενα τροπο που πολλες φορες δισταζω να τις διαβασω. Εχεις παρατηρησει τελευταια τον καταιγισμο σεξ και βιας; Ο φασισμος της εικονας τους ειναι απολυτος.

Ετσι μας κρατανε, πιστεψε με.

Συναισθηματικα δεν εχω πολλους ν ακουμπησω. Εκτος απο σενα, εχω δυο τρεις φιλους που τους χανω κι αυτους, σιγα σιγα (το καταλαβαινω). Το συστημα μας επιτιθεται τοσο σφοδρα, που ο καθένας μας- το βλεπεις κι εσυ- κλείνεται ολο και πιο πολυ στον εαυτο του, μεσα στο πρόβλημά του.

''Αιμορραγω'' πισω απο μια οθονη και κανεις τους δεν το ''βλεπει'', δεν το ξερει, γιατι κι αυτοι περνουν ενα αναλογο, ισως και χειροτερο, απο μενα, δραμα, που δεν θα το μαθω ποτε, αφου δεν εχουμε πια επαφη. Ειμαστε ενηλικες, ξερουμε καλυτερα να κρυβουμε τις πληγες μας. Σε ποιον αρεσει να εξευτελιζεται και να λεει οτι δε ''βγαινει'';

Ολα κομμένα και ραμμένα στα μέτρα της εξουσίας και των συμφερόντων τους, οπως καταλαβαινεις. Απο τα χρονια του σχολειου, η παιδεια που πηραμε ηταν εναρμονισμένη να παράγει τους πολίτες που χρειαζεται το συστημα. Ακουγες εσυ στο σχολειο για ..κριτικο πνευμα, για πραγματικη γνώση που οδηγει στην Ελευθερία;
  
Ελευθερία, ομως, φιλε μου, ειναι η γνώση της αναγκαιότητας. Αν τα παιδια πάρουν τις γνώσεις που έχει συσσωρεύσει η ιστορία, η επιστήμη και η τεχνολογία, αν γίνουν φορείς της ουσιαστικής γνώσης, τότε το σύστημα κινδυνεύει. Το σύστημα θελει πολίτες παραδομένους, αποπροσανατολισμένους, καημενους, και κυριως ΜΟΝΟΥΣ. 
Ετσι μπορεί να τους χειραγωγεί, να τους χρησιμοποιεί. Γι΄αυτό και μέσα από τη παιδεια στοχεύει στην συνείδησή τους. Κάποιοι τους την "κοπανάνε", κάποιοι πηδούν την διαχωριστική γραμμή. Και αυτοί γίνονται όλο και περισσότεροι, αναπόφευκτα.


Γιατι απογοητευτηκα, ομως αναρρωτιεσαι...Μα επειδη χρονια τωρα πιστευα οτι μονο "ο ανυποψιαστος" ηταν αυτος που δεν ειχε καταλαβει οτι εδω και πολλα χρονια αυτοι μας χωριζουν σε ολο και πιο πολυπλοκα, σε ολο και πιο χαοτικα "στρατοπεδα", οπου εκει μας αφηνουν...ημι-μορφωτους, (ενας δικος μου ορος) μας στερουν την αξιοπρεπεια, μας ριχνουν ακομα και στην ανεργια σαν..τιμωρια για το οτι καποιοι απο εμας συνεχιζουμε να σκεφτομαστε, να βλεπουμε και να καταγγελουμε τους πολιτικους, ναι, αυτους τους φτηνους ξιπασμενους υπηρετες του συστηματος, που ψηφισαμε για..."καλυτερες μερες", ενω αυτοι μας ρημαζουν τωρα ανενοχλητοι τη ζωη! 

Λες οτι ''μαλλον θα συγκυβερνήσουν''. Ειναι πανω απο σιγουρο οτι θα γινουν αλλο ενα αναχωμα ολοι αυτοι! 
Θα προσπαθησουν να φραξουν και παλι το ποτάμι της οργής του κόσμου. Δεν τους ξερεις; Έχουν εφεδρείες αυτοι, εμεις ομως οχι και φοβαμαι...

Θα φανεί η οργή του κοσμου, αυτη τη φορα, με ρωτας; 

Το ελπιζω, αλλα ξερεις κατι; Μαζι μ αυτην θα φανουν αναποφευκτα και οι δικες μας αδυναμίες να στρέψουμε τον κοσμο στο σωστο κανάλι. Φταιμε κι εμεις, το ξερεις, τα εχουμε ξαναπει...

Αυτο ομως, που ανησυχω πιο πολυ, ειναι οτι ενω βιωνουμε ενα απιστευτο καθεστως βιας, πολλοι συμπεριφερονται σαν τραγικες φιγουρες σε ενα δραμα, οπου το διλημμα μοιαζει να ειναι το να διαλεξει κανεις μεταξυ του να δεχθει τους...βιαστες του, ειτε να..αυτοκτονησει ως ...ταξη!  

Δε θα τους κανουμε, ομως, τη χαρη! Τι λες;''



ΣΗΜ. Αφιερωμενο στη καλη φιλη Βlack Βedlam, μερικα σχολια της οποιας χρησιμοποιησα σ αυτη την αναρτηση. 
Επισης αφιερωμενο σε οσους εχουν ''χαθει''. Ξερουν αυτοι...



9 σχόλια:

  1. Καλησπέρα.

    ["Συναισθηματικα δεν εχω πολλους ν ακουμπησω. Εκτος απο σενα, εχω δυο τρεις φιλους που τους χανω κι αυτους, σιγα σιγα (το καταλαβαινω). Το συστημα μας επιτιθεται τοσο σφοδρα, που ο καθένας μας- το βλεπεις κι εσυ- κλείνεται ολο και πιο πολυ στον εαυτο του, μεσα στο πρόβλημά του.

    ''Αιμορραγω'' πισω απο μια οθονη και κανεις τους δεν το ''βλεπει'', δεν το ξερει, γιατι κι αυτοι περνουν ενα αναλογο, ισως και χειροτερο, απο μενα, δραμα, που δεν θα το μαθω ποτε, αφου δεν εχουμε πια επαφη. Ειμαστε ενηλικες, ξερουμε καλυτερα να κρυβουμε τις πληγες μας. Σε ποιον αρεσει να εξευτελιζεται και να λεει οτι δε ''βγαινει'';]

    Elva δεν ξέρω αν αυτά είναι λόγια δικά σου ή της bb.
    Θα μπορούσαν άνετα να είναι και δικά μου. Και πολλών από όσους μας διαβάζουν αυτή τη στιγμή. Έτσι είναι τα πράγματα όπως τα περιγράφεις, όμως…

    Δεν θα τους την κάνω τη χάρη. Το τομάρι μου δεν το έχω για πούλημα, ούτε φτηνά ούτε ακριβά. Θα τους πολεμήσω με όση δύναμη έχω. Αυτή η δύναμη θα αυγαταίνει όσο ξέρω πως δίπλα μου υπάρχουν κι άλλοι σαν κι εμένα και με τον καιρό θα γινόμαστε περισσότεροι. Σκαμπανεβάσματα θα υπάρχουν, άνθρωποι είμαστε, όχι από σίδερο. Όμως, ξέρεις, πολλοί από μας, είμαστε «καταραμένοι» να κουβαλάμε μέσα μας αφηγήσεις, μυρωδιές, ήχους, παλμό μιας άλλης εποχής. Μιας εποχής που κουβαλάμε στις ψυχές και τη σκέψη μας, όχι απλά σαν κάτι μακρινό και πένθιμο, ηρωικό και μεγαλειώδες, αλλά σαν γνώση, πυξίδα και παλμό να βαδίσουμε μπροστά. Αυτή η συνειδητοποίηση είναι που μας κάνει να πολεμάμε με πείσμα τα πολλά μικροαστικά μας μικρόβια, να βρισκόμαστε μπροστά σε τείχη που υψώνουν οι αδυναμίες μας, να απογοητευόμαστε προσωρινά, να πέφτουμε και να σηκωνόμαστε πάλι πιο δυνατοί. Έτσι… λέω να μην τους κάνουμε τη χάρη…

    Ξέρω πως κάπου, σε κάποιες γωνιές αυτής της γης, βρίσκονται κάποιοι φίλοι και σύντροφοι. Μιλώ για τους διαδικτυακούς. Ξέρω πως κάποιοι από αυτούς είναι «δίπλα» μου. Τους νιώθω όταν τους διαβάζω. Ξέρω ποιοι είναι... Θέλω να ξέρουν πως είμαι κι εγώ «δίπλα» τους και τους κρατώ το χέρι σφιχτά, ακόμα κι αν με θεωρούν μερικές φορές «χαμένο».

    Είχα γράψει λίγο παλιότερα πως όταν σβήσουν οι οθόνες ο καθένας μένει μόνος... δεν είναι έτσι ακριβώς και αυτοί που «πρέπει» να το ξέρουν αυτό, το ξέρουν…

    Καλή δύναμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. (Αντιγραφω το σχολιο που σου εγραψα στο γλομπινγκ και σ ευχαριστω για το οτι εγραψες κι εδω).



    Καλησπερα οικοδομε,

    Ετσι οπως ειναι τα πραγματα, λιγη σημασια εχει, πια, ποιος ειπε τι.Οπως λες, κι εσυ, τα λογια αυτα εκφραζουν κι αλλους, ισως δεκαδες απο εμας που καθημερινα εχουμε πολλους λογους να ταυτιζομαστε με ολα αυτα.
    Ομως, ας μη κανουμε στο ..Μαυρο Μετωπο τη χαρη να βαλουμε το κεφαλι κατω, αλλα ν αντλησουμε δυναμη απο οσους μαχονται και απ οσους χανουν ΗΔΗ πολυ περισσοτερα απο εμας! Αυτοι ειναι οι δυνατοι και οι πραγματικα ελευθεροι ανθρωποι. Οσοι ξερουν οτι δεν εχουν κανενα αποκουμπι, κι ομως συνεχιζουν, οσοι δεν εχουν τιποτα αλλο πια να χασουν, οσοι δεν φοβουνται, γιατι η αληθεια ειναι οπως λες, οτι απο εμας ειναι γεννημενοι και μεγαλωμενοι με τα ..μικροαστικα ονειρα της ''επιτυχιας'', ετσι δεν ξερουμε καλα να ξεχωρισουμε τι ειναι ''ευτυχια'', τι ειναι ''ονειρα'', ''μελλον'', ''φιλία'' και τι πραγματικα αξιζει στη ζωη.
    Ισως τωρα να μαθαινουμε καλυτερα τι πραγματικα αξιζει.Ισως και να ειναι μια ευκαιρια για ολους εμας...
    Σ ευχαριστω που εισαι ενας ακομα,(εστω και) ''διαδικτυακος'' φιλος και συντροφος που αντιστεκεται στη βαρβαροτητα τους.
    Aυτο σημαινει πολλα για μενα που μπορει να ειμαι μακρια, νιωθω ομως πολυ κοντα στα πραγματα και λογω των δεσμων που εχω. Ουτε εγω δεν σκοπευω να παραιτηθω απ ολα αυτα, να τους κανω τη χαρη να κλεισω το στομα μου και να ξεχασω οτι εχω μια πατριδα που εγινε προτεκτορατο, που τη πουλησαν και τη πουλανε καθε μερα ολο και πιο φτηνα!

    Καλη δυναμη, φιλε μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συντρόφισσα της καρδιάς και του αγώνα.
    Αυτό που ζούμε είναι ένας αληθινός και ανεξύπνητος εφιάλτης.

    Έχουν νεκρώσει τα πάντα.
    Νέκρωσαν τα μάτια και το χαμόγελο στα μάτια των παιδιών.
    Οι μανάδες και οι πατεράδες μας βουβοί από τον πόνο και την αβεβαιότητα για τα παιδιά τους.
    Κοιτώ την πόλη μου και είναι σκονισμένη, μια βαριά μυρουδιά έχει σκεπάσει τα πάντα.
    Δεν ακούς πια τραγούδια, δεν ακούγονται τα γέλια των παιδιών από την διπλανή αυλή του σχολείου.
    Στα παρτέρια, εκεί που άνθιζαν κυκλάμινα και κρινάκια, αγριόχορτα ξεπροβάλλουν
    Αμίλητοι οι γέροντες με τα μάτια γεμάτα απόγνωση.
    Οι ψυχές αγρεύουν....

    Δεν ξέρω αν αυτή η εικόνα είναι αληθινή ή μήπως κάνω προβολή των συναισθημάτων που εγώ έχω στην ψυχή και στο μυαλό μου.
    Περνούν από τα μάτια μου σκηνές φρίκης, με ανθρώπους κυνηγημένους από τον ένα τόπο στον άλλο, με τα μωρά τους στην αγκαλιά,ξυπόλητοι,μέσα στην λασπουριά χωρίς νερό, κάτω από τον ανελέητο ήλιατορα, μέσα στην βροχή να προχωρούν και μαζί τους να προχωρά, η ανθρωπότητα, η ιστορία.
    Αλλά πάντα κάτω από τις επιταγές των ισχυρών που εμείς χρίσαμε και ανεβάσαμε σε θρόνους και θώκους.
    Θυμάμαι τις ιστορίες της γιαγιάς μου, που μου μίλαγε για την προσφυγιά και μετά για τον πόλεμο και την κατοχή, την πείνα, για τους ανθρώπους που πεθαίνανε στους δρόμους για τις οιμογές τους.
    Για κείνο το "πεινάω καλέεε"

    Τρομάζω και φοβάμαι όχι για όσα εκείνοι κάνουν αλλά για όσα εμείς δεν κάνουμε.
    Τρομάζω και φοβάμαι για τα παιδιά.
    Θυμώνω με τον κόσμο και ταυτόχρονα τον κατανοώ.
    Όρκος μας να τον αλλάξουμε, σκοπός και ευθύνη μας, να τον αλλάξουμε

    Ο φόβος και ο τρόμος γι ΄αυτά που ακόμη έχουμε μπροστά μας, δεν με πτοούν,μετατρέπονται σε θυμό και σε πείσμα, σε πείσμα και απόφαση.
    Και κατά πως λέει και ο σ.Οικοδόμος, δεν θα τους κάνουμε την χάρη και το τομάρι μας δεν είναι για πούλημα.
    Θα τους πολεμήσουμε.

    Για κάποιους από εμάς αυτός ο πόλεμος δεν είναι σημερινός, έρχεται από μακρυά και κουβαλάει νίκες και ήττες, αλλά είναι αυτοί οι αγώνες της τάξης μας η κληρονομιά μας γεμάτη εμπειρίες που μας δίνουν γνώση και δύναμη να πάρουμε και μεις το μερτικό της ιστορίας στις πλάτες μας και να πορευτούμε αποφασισμένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κάπου "γράφει" Οι ανατροπές σε "τέτοιες"συνθήκες (σαν τις σημερινές),μπορεί να χρειαστούν και 20 χρόνια, αλλά οι εξελίξεις μπορεί να είναι τόσο δυνατές τόσο ριζικές που μέσα σε μια μέρα να συμπυκνώσουν τις εξελίξεις 20 χρόνων.

    Και ναι ετούτοι έχουν εφεδρείες και σε αυτές τις εφεδρείες που θα τις εμφανίσουν σαν τις σωτήριες λύσεις,τα αναχώματα που λέμε, νομίζω πως θα γραπωθεί ο λαός και έτσι θα εκφράσει την οργή του.
    Αυτό εννοώ όταν λέω ότι θα εκφράσει την οργή του.

    Θα καταφέρουν γι΄άλλη μια φορά να στρέψουν το κύμα της αγανάκτησης σε ανώδυνες γι΄αυτούς κατευθύνσεις.
    Θα γυρίσει την πλάτη στα γνωστά απολιθώματα, στον δικομματισμό, αλλά για άλλη μια φορά θα ξεγελαστεί στις επιλογές του,για να διαιωνίσει με την "συναίνεσή"του το πρόβλημα αφού από τώρα κιόλας έχουν γίνει όλες οι διαβουλεύσεις για την επομένη των εκλογών.

    Και αυτό γιατί ο κόσμος ξέρει τι δεν θέλει,αλλά δεν "γνωρίζει" τι θέλει και τι του πρέπει.

    Δεν ξέρει την διέξοδο,δεν την βλέπει,δεν την αναγνωρίζει.
    Και πώς άλλωστε με την στάχτη που του έχουν ρίξει στα μάτια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κάπου "γράφει" Οι ανατροπές σε "τέτοιες"συνθήκες (σαν τις σημερινές),μπορεί να χρειαστούν και 20 χρόνια, αλλά οι εξελίξεις μπορεί να είναι τόσο δυνατές τόσο ριζικές που μέσα σε μια μέρα να συμπυκνώσουν τις εξελίξεις 20 χρόνων.

    Και ναι ετούτοι έχουν εφεδρείες και σε αυτές τις εφεδρείες που θα τις εμφανίσουν σαν τις σωτήριες λύσεις,τα αναχώματα που λέμε, νομίζω πως θα γραπωθεί ο λαός και έτσι θα εκφράσει την οργή του.
    Αυτό εννοώ όταν λέω ότι θα εκφράσει την οργή του.

    Θα καταφέρουν γι΄άλλη μια φορά να στρέψουν το κύμα της αγανάκτησης σε ανώδυνες γι΄αυτούς κατευθύνσεις.
    Θα γυρίσει την πλάτη στα γνωστά απολιθώματα, στον δικομματισμό ,αλλά για άλλη μια φορά θα ξεγελαστεί στις επιλογές του,για να διαιωνίσει με την "συναίνεσή"του το πρόβλημα αφού από τώρα κιόλας έχουν γίνει όλες οι διαβουλεύσεις για την επομένη των εκλογών.

    Και αυτό γιατί ο κόσμος ξέρει τι δεν θέλει, αλλά δεν "γνωρίζει" τι θέλει και τι του πρέπει.

    Δεν ξέρει την διέξοδο, δεν την βλέπει, δεν την αναγνωρίζει.
    Και πώς άλλωστε με την στάχτη που του έχουν ρίξει στα μάτια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Και οι φίλοι μας ποιοι είναι και που πήγαν;
    Φίλοι μας είναι εκείνοι που μπορεί να είναι μακρυά μας, αλλά μας κουβαλούν μέσα τους,και εμείς τους φοράμε πανωφόρι στις φουρτούνες των καιρών.
    Τους φίλους τους ξεχωρίζουμε γιατί μέσα στις καρδιές και στο μυαλό τους, μέσα στις αγωνίες και τους φόβους τους, αναγνωρίζουμε τους εαυτούς μας.
    Φίλοι μας είναι εκείνοι που ξέρουν και γελούν με τα ίδια αστεία, που δακρύζουν με τις ίδιες εικόνες, που τραγουδούν τα ίδια τραγούδια, φίλοι μας είναι εκείνοι όπου γης που έχουν τα ίδια πανανθρώπινα ιδανικά και παλεύουν με συνέπεια γι΄αυτά.

    Να ξέρεις φίλοι είναι εκείνοι που τους κρατάς το χέρι και πορεύεστε μαζί στα δύσκολα, είναι εκείνοι που σε παίρνουν μαζί τους στην πορεία και την διαδήλωση, που σου δίνουν τα Riopan και το μαντήλι τους να προστατευτείς από τα δακρυγόνα,φίλος και σύντροφος είναι εκείνος που ξέρεις ότι ακόμη και αν είναι μακρυά σου, σε κουβαλά μαζί του γιατί παίρνει δύναμη με την σκέψη σου.
    Κοίτα τι λέει ο Οικοδόμος, "είμαι δίπλα τους και τους κρατώ το χέρι σφιχτά".
    Και σε πληροφορώ ότι αν αισθάνεσαι "το χέρι του οικοδόμου" σφιχτά στο δικό σου χέρι φοβάσαι λιγότερο.

    Δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα γιατί εμείς τον φόβο μας τον κάνουμε απόφαση και την απόφασή μας, παντιέρα μαζί με τα ιδανικά μας.

    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αντιγραφω το σχολιο μου στο γλομπινγκ και σ ευχαριστω για το οτι εγραψες κι εδω!)


    Φιλη και συντροφισσα Black Bedlam

    Να σαι καλα που μας εμψυχωνεις, οπως παντα, με σχολια σου και με τα λογια σου που μας στηριζουν.
    Καταλαβαινεις τις δυσκολιες του να νοιωθει κανεις, ειτε μεσω των δικων του, ειτε μεσα απο τις διηγησεις αλλων, για τα προβληματα που περνουν καθημερινα, οτι χανουμε ως ταξη το εδαφος κατω απο τα ποδια μας.
    Ισως να φαινεται σαν ''αδυναμια'' σε καποιους, αλλα οπως ειπαν και αλλοι φιλοι πιο πανω δεν ειμαστε φτιαγμενοι απο ..σιδερο ν αντεχουμε οσα μας στελνουν τα απανταχου Μαυρα μετωπα, καθημερινα.
    Το οτι εγω δεν ζω αυτη τη στιγμη κοντα σας δεν με κανει απομακρη απο τα προβληματα που τελικα ειναι κοινα για ολους τους λαους οπως και αυτα που περνανε δικοι μου ανθρωποι, φιλοι και γνωστοι.
    Οπως λες ομως ο πόλεμος αυτος δεν είναι σημερινός, αλλά ειναι θετικο που ανθρωποι με εμπειρια απο αγωνες μας δίνουν δυναμη και κουραγιο με τα λογια τους και τις πραξεις τους να συνεχισουμε να ελπιζουμε, γιατι εκει στοχευουν, οι κυβερνησεις αυτες, στο να μας αποδυναμωσουν ισως απο το μονο πραγμα που μας εχει μεινει πια, απο την ελπιδα για ενα καλυτερο αυριο, πραγμα που ειναι αλληλενδετο με τη συνεχιση των αγωνων.
    Ευτυχως ομως υπαρχουν τελικα οι φιλοι που μας στηριζουν οταν νιωθουμε αδυναμοι και τους ευχαριστουμε απο καρδιας! :)

    Να εισαι γερή, δυνατή!
    Πολλα φιλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ωραία σχόλια.
    Πολύ ωραία ...

    Καλημέρα και Καλή Βδομάδα !

    ΑπάντησηΔιαγραφή

"Tα ...πολλά λόγια δεν ειναι...φτώχεια! (Οι νεοφιλελευθερες,... ''σοσιαλδημοκρατικές'' και ..φασιστικές πολιτικες, ομως;)