3.4.13

Το κόκκινο Βερολίνο - 80 χρόνια μετά!


Προεκλογικη εκστρατεια, 1933, Βερολινο ( πηγη Αrbetaren)

Υπάρχει πάντα κάτι να θυμόμαστε απο το Βερολίνο, επετείους που να γιορτάζονται, ή αλλες που να θυμαται κανεις με περίσκεψη. Η ιστορία της πολης είναι παντα σε διάλογο με το παρόν. Παρόλα αυτά, δεν κρύβεται σε αρχεία, αλλα εχει τη θέση της σε μνημεία και δημοφιλείς εκθέσεις. 

Φέτος συμπληρώνονται 80 χρόνια από την ανοδο του Αδόλφου Χίτλερ στην εξουσία με τη βοήθεια της γερμανικής Δεξιάς και οι Ναζιστες θα μπορούσαν να ξεκινήσουν τη πορεια τους, για ο τι θα μπορούσε να είναι σκετη καταστροφή. Το επίκεντρο των εκδηλωσεων ειναι στο Βερολίνο και στο Γερμανικό Ιστορικό Μουσείο, μπορεί κανεις να δεί μια έκθεση με τις διαφορες πρωτοβουλιες. Είναι εκεί, ανάμεσα στα σοβαρα εκθεματα με όπλα στις ζώνες, και τσιγάρα που ανήκαν στους μαχητες των οδομαχιων της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης ερχεται να συνειδητοποιησει κανεις ότι παντα υπαρχει κάτι που θελει να ξεχάσει κανεις απο το Βερολίνο. Οι προσπάθειες να αποδεχθεί κανεις την ιστορία με ευθύνη και να την αφήσει να έρθει στην επιφάνεια παντα εχουν τον κίνδυνο οτι συχνά η επιφάνεια, η επιπολαιότητα, γινεται ο στόχος και όχι το μέσο επικοινωνίας. 

Η έκθεση του Μουσειου με τον τιτλο: Κατεστραμμενη Πολυπολιτισμικότητα (Zerstörte Vielfalt), μεταφέρει τον επισκέπτη για μια βόλτα στην πρωτεύουσα της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, στο "Κοκκινο Βερολίνο". Είναι μια ιστορία για την άνοδο και την πτώση. Το Βερολινο, «ο μικρός αδελφός» μεταξύ των Ευρωπαϊκών πόλεων μεγαλωνε και εγινε μια ζωντανή και κοσμοπολίτικη μητρόπολη, όπου η πνευματική ενδοσκόπηση αναμιχθηκε με τη λάμψη που ανήκει στον κλασσικο καπιταλισμο. Αλλά στη σκηνη βηματιζουν οι Ναζί, ειδικά μετά την ανοδο του Joseph Goebbels που στα 1926 ξεσηκωσε τα παραρτηματα του κόμματος Η οικονομική κρίση του 1929 πολώνει την πολιτική κατάσταση και η Δημοκρατία της Βαϊμάρης διαλυεται από τις οδομαχιες μεταξύ ναζισμού και κομμουνισμού. Ο Χίτλερ κερδίζει και το αποτέλεσμα είναι γνωστό. Ευτυχώς, ομως, οπως η ηχητικη ξεναγηση στο μουσειο ενημερώνει τον επισκέπτη, 80 χρόνια μετα το Βερολίνο είναι και πάλι μια πόλη που χαρακτηρίζεται από μοντερνισμο, πολυπολιτισμικότητα και ανοχή. Κατι σαν Δημοκρατία της Βαϊμάρης νουμερο 2, περίπου. 

Με την κρίση να περιμενει στη γωνία, την αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων και τον βίαιο εξτρεμισμο, καθε υπενθυμιση της δεκαετίας του 1920 πρεπει να γινεται με την αισθητική ...ταινίας τρόμου, καθως πάμε κατ 'ευθείαν στην προφανή παγίδα και πάλι. Το όνομα και μονο της εκθεσης Κατεστραμμενη Διαφορετικότητα, λειτουργει σαν υπενθύμιση των Γερμανών οι οποίοι υποτίθεται ότι ...γενναία τόλμησαν να "μιλήσουν" για τη διαφορετικότητα. Ο εξέχων τραπεζίτης Thilo Sarrazin το καλοκαίρι του 2010 δημοσιευσε ένα βιβλίο για το πώς η Γερμανία κοντευε "να αυτοκαταργηθει". Αργά ή γρήγορα, προέβλεψε ο Sarrazin, κατά τη γνώμη του, οι λιγότερο ευφυείς μουσουλμάνοι θα έχουν πολλαπλασιαστεί τόσο πολύ που οι Γερμανοί θα γινουν μειονότητα στην ίδια τους τη χώρα. Το φθινόπωρο του ίδιου έτους η συντηρητική καγκελάριος Angela Merkel δήλωνε οτι η Γερμανική πολυπολιτισμικότητα είχε «αποτυχει παταγωδώς». Και ειχαν οι μετανάστες ευθύνη γι αυτο, οι μετανάστες που κάποτε αυτοι κάλεσαν ως εργατικο δυναμικο για την οικοδόμηση της νέας γερμανικής ευημερίας. 

Το Βερολίνο σήμερα είναι αναμφισβήτητα μια πόλη που τρέφεται από την ποικιλία των διαφορετικών ομάδων ανθρώπων και απο ένα ρεύμα νέων με δημιουργικο πνεύμα που εχουν εγκατασταθει εκει από όλες τις γωνίες του κοσμου. Αλλά προτού συμφωνήσουμε οτι το Βερολίνο "ανέκτησε" την ποικιλομορφία του και τη γοητεία του, μπορεί να είναι σκόπιμο να αναρωτηθούμε τι ιδέες υπάρχουν μεσα σ αυτή την πολυπολιτισμικότητα. Αυτοι που γιορταζουν ειναι ως επί το πλείστον μια αρκετά λευκή μεσαία τάξη. Οι Ευρωπαιοι νέοι με κληρονομημενα όνειρα για μια πόλη, όπου μαζευονται όλοι οι μποέμ. Αυτη η σύγχρονη πολυπολιτισμικότητα δεν είναι δύσκολο να είναι ανεκτική. Μετα υπάρχουν και «οι άλλοι». Ενα μεγάλο αδικημενο γκρουπ, κυρίως απο Τούρκους, που κάποτε ήρθαν ως μεταναστες εργατες εκει. Με ποιο σεβασμό αντιμετωπιζονται αυτοι ως πολύτιμα τμήματα μιας αξιοσεβαστης πολυπολιτισμικότητας; 

Ωστόσο, θα χρειαστούν πολυ περισσότερα από οικονομικές κρίσεις, οσο σοβαρες και να είναι αυτες, ωστε το Βερολίνο και η Γερμανία να βρεθούν και πάλι στα τέλη του πολιτικου χωνευτηριου της Βαϊμάρης. Το να γιορτάζει κανεις την επιστροφή της πολυπολιτισμικότητας ως νίκη, ή μοιρολατρικα να φαίνεται ότι η πολυπολιτισμικότητα κοντευει να εκλειψει είναι εξίσου ασχετες επιλογές. Αυτό που συχνά λείπει από την ανάλυση, η οποία ...«λαμπει δια της απουσιας της» απο την έκθεση του Μουσείου, είναι ότι η ναζιστική κατάληψη της εξουσίας ήταν συνέπεια του τρόπου με τον οποιο οι συντηρητικοί πολιτικοί και μια γερμανική οικονομική ελίτ κάλεσαν τον Χίτλερ να αναλάβει την εξουσία. 

Ήταν το γερμανικό κράτος και οι εκπροσώποι του, που υποστήριξαν ότι τελικά "αυτοκαταργουνται οι ίδιοι", όταν φλέρταραν με ναζιστικές ιδέες και τους αφηναν να κινουνται ελευθεροι. 
Από αυτή την άποψη, είναι φυσικα βολικό οτι η επίσημη γερμανική συζήτηση για τον ναζισμο έχει περασει στη συλλογική ενοχή. Υπάρχουν πολλά να θυμηθεί κανεις στο παρον, καθώς και την ιστορία, ειδικά ομως οσα ευχαρίστως ξεχνιουνται! 

Μτφ απο Αrbetaren.

2 σχόλια:

  1. Απαντήσεις
    1. spiral architect

      Τα προσθεσες εσυ ομως και σ ευχαριστω! ;) Δεν ηξερα παντως για τα..κουνελια!

      Διαγραφή

"Tα ...πολλά λόγια δεν ειναι...φτώχεια! (Οι νεοφιλελευθερες,... ''σοσιαλδημοκρατικές'' και ..φασιστικές πολιτικες, ομως;)