25.5.13

ΣΟΥΗΔΙΑ: Η μάχη κατά των Ναζί της Uppsala (ΒΙΒΛΙΟ)



Τον Απρίλιο του 1943 μια μάχη ξέσπασε κατά τη διάρκεια μιας ναζιστικης διαδηλωσης στην Ουψάλα. Η αστυνομία επιτέθηκε στους αντιδιαδηλωτες και αρκετοί τραυματίστηκαν. Ο Magnus Alkarp, που εχει ήδη γράψει ένα θεατρικό έργο για τα γεγονότα, εχει τωρα εκδωσει και ενα βιβλίο με τις τέσσερις ημέρες του Απριλίου: Οι Πασχαλινες ταραχές στην Ουψάλα, 1943.

Κατά τη διάρκεια του Πάσχα 1943 μια ομάδα των Ναζί βάδισε στη παλια Ουψάλα για να διαδηλωσει και να ακούσει τον Σουηδο αρχηγός του κόμματος τους , τον Sven Olov Lindholm. Δεδομένου ότι οι οπαδοί του Χίτλερ ήταν κάθε άλλο παρά δημοφιλεις στα σουηδικά λαϊκα στρωματα προστατευονταν από την κρατική αστυνομία της Στοκχόλμης. 
Πριν να αρχισει την ομιλία του, ο Sven Olov Lindholm οι ναζι αποφάσισαν να προκαλεσουν. Χωρίς καμμια πρόκληση επιτέθηκαν στους αντι-διαδηλωτές με σπαθια και τους εδιωξαν από τη τοποθεσια. Γύρω από αυτή την ιστορία ο αρχαιολόγος και συγγραφέας Magnus Alkarp εχει δημοσιευσει ενα μικρο αλλά συναρπαστικό βιβλίο. Είναι μια τοσο καλογραμμένη και κριτικά συνειδητή ανάλυση που ο Alkarp εχει επισης γραψει ενα θεατρικο "Τέσσερις ημέρες τον Απρίλιο," το οποίο ανεβηκε απο τη θεατρικη ομαδα Uppsala City Theatre, το 2012. 

Λαμβάνοντας υπόψη τα πραγματα δεν ηταν και τοσο σημαντικα γεγονότα, με την έννοια ότι δεν επηρέασαν τη Σουηδική πολιτική προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, είτε σε κεντρικό ή τοπικό επίπεδο, αλλά δεν βρισκεται εκει η σημασία του κατα τον Magnus Alkarp. Η ιστορία είναι σημαντική για έναν άλλο λόγο. Με το ψαξιμο μέσα από ντοκουμεντα και μαρτυρίες από το 1943 είναι σε θέση ο Alkarp να φωτίσει ένα ιστορικό σε καθημερινο και σε λεπτομερες επίπεδο που άμεσα γινεται αναγνωρίσιμο σε όποιον έχει δει παρόμοια σενάρια στο παρόν, ειτε στο δρόμο, ειτε μπροστά στην τηλεόραση, σε συνδυασμό με καποια σύνοδο κορυφής, ή κάποια προκλητική διαδηλωση.

Ο ίδιος αναρρωταται τι πραγματικά συνέβη, πως έψαχνε η αστυνομια για αποδιοπομπαίους τράγους και κατασκευαζε θεωρίες συνωμοσίας - με λίγα λόγια, με ποιον τρόπο εμπλέκονται προσωπικά οι εικόνες της πραγματικότητας προσαρμοσμένες στις περιστάσεις και από την ανάγκη να δημιουργηθεί μια διαχειρίσιμη αντίληψη μιας πολύ σκληρής πραγματικότητας. Το βιβλίο γίνεται επίσης ενα ειδος βαθιάς βουτιάς στην Ουψαλα του 1940, μια αρκετά συνηθισμένη Σουηδική πόλη με πολύ λιγότερους δεξιους και Γερμανοφιλους από ό, τι συχνά φανταζεται κανεις. Μπαίνουμε μεσα σε καφε και φοιτητικα περιβάλλοντα και συναντουμε ένα πλήθος ανθρώπων από διαφορετικές ομάδες και κοινωνικές τάξεις που το μόνο το κοινό που ειχαν είναι οτι ετυχε να ειναι στην Ουψάλα το 1943.

Ο Alkarp αναφέρει επιδέξια την πορεία προς τα τους λοφους της Εποχής του Σιδήρου είχε συνέπειες για τους άνδρες και τις γυναίκες που δεν είχαν το παραμικρό με το ναζισμό να κάνουν, αλλά που αναμιχθηκαν σε μια υποθεση με εξίσου αναρμόδιους με περίεργες αποφασεις, όπου οι κρατικές επιθεσεις με σπαθια της αστυνομίας ηταν μόνο ένα από τα πολλά δυσνοητα στοιχεία.

Συνολικά, το βιβλίο αξίζει να το διαβάσει κανεις για όποιον θέλει να δει πόσα μπορεί πραγματικά να βρει απο ξεχασμένες και σχεδόν άγνωστες πηγές για μεμονωμένα περιστατικά του πρόσφατου παρελθότος. Ο Alkarp δείχνει καθαρά πως η ιστορία είναι τελικά κάτι που εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε – οτι έχουμε επιλέξει εκ των υστέρων τις πτυχές που υποτίθεται ότι αξίζει να αναφερθούν στο προσκήνιο, και πώς μπορεί ανά πάσα στιγμή να αλλάξουμε τις προτεραιότητές μας. 

Στο βιβλίο, ο αναγνώστης ρίχνεται σε μια πραγματικότητα όπου η απειλή του πολέμου παραμένει σοβαρη (παρα το γεγονος οτι οι Γερμανοί ειχαν προσφατα χασει τη μάχη του Στάλινγκραντ), όπου δουλευαν ομαδες επιρροες προσπαθωντας να πουλήσουν τη Σουηδία στη ναζιστική Γερμανία.

Ο Alkarp δείχνει πως η αστυνομια σε ορισμένες περιπτωσεις κατηγορησε άδικα ειρηνικους διαδηλωτες και νορβηγους πρόσφυγες οτι ειχαν δηθεν προκαλέσει ταραχές στην Ουψάλα. Αλλά δίνει επίσης και παραδείγματα για το πώς μεμονωμένοι  αξιωματικοι υπερασπιστηκαν τη δημοκρατία και αμφισβήτησαν τα ναζιστικά ψέματα. Η Uppsala συχνά θεωρείται ότι ηταν ένα ναζιστικό οχυρό κατά τη διάρκεια του πολέμου, εν μέρει λόγω της περιβοητης αντίστασης των φοιτητών στους Εβραίους πρόσφυγες. Ίσως η φήμη είναι άδικη – γιατι όπως  ο Magnus Alkarp δείχνει, υπήρχε επισης και μια έντονη αντι-ναζιστική αντίσταση μέσα στην πόλη.

Η αντιπολίτευση ήταν ισχυρότερη στην Ουψάλα που ηταν μια περιοχη εργατικής τάξης, αλλά υπήρχαν επισης επιστήμονες και αστυνομικοί που τόλμησαν να πάνε ενάντια στους Ναζί. Ένα σημαντικό διδαγμα του βιβλίου του Alkarp είναι ότι υπάρχει πάντα χώρος για προσωπικές επιλογές. Δεν χρειαζεται να ακολουθει κανεις το πλήθος. 

Mτφ απο SvD 
και Aftonbladet 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

"Tα ...πολλά λόγια δεν ειναι...φτώχεια! (Οι νεοφιλελευθερες,... ''σοσιαλδημοκρατικές'' και ..φασιστικές πολιτικες, ομως;)