Η αυλή, με το κλήμα, δεν υπάρχει πια..

H Άνοιξη στο Βορρα ειναι καταπρασινη, δε θυμιζει την ανοιξη στις μεγαλουπολεις της Ελλαδας, οπως τις ξερουμε...

Κι ομως δεν ηταν παντα ετσι ..θαμπες και εγκαταλελειμενες, στο ελεος τους. Με στεναχωρει, καθε φορα, οταν ακουω καποιους, απο επαρχια, να...βριζουν την Αθηνα και να λενε οτι "δε βλεπουν την ωρα να φυγουν απο εκει"!

Εγω, ομως, εκει, μεγαλωσα, σε ενα προαστειο της Αθηνας με καθαρες αυλες και καθαρες συνειδησεις. 

Νευριαζω, λοιπον, με οσους βριζουν την ..."Αθηνα μου", που σαν παιδι υπεραγαπουσα, πιστευα μαλιστα οτι ειναι η... "δικια μου πολη" και κανεις δεν θα μου την παρει!

Μου τη πηραν, ομως, κι αυτη, οπως και τη χωρα μου, που τιποτα δεν θυμιζει αυτο που ηταν, ουτε καν οι ανθρωποι, κι ας μας διαβεβαιωνουν πολλοι απ αυτους οτι ...πασχιζουν για το καλο της,..ποιος τους πιστευει πια; 

Ημουν μαλιστα, τοσο περηφανη για την "Αθηνα μου", που ξεναγουσα συχνα φιλους και γνωστους απο το εξωτερικο τα καλοκαιρια, στην Ακροπολη, την Αγορα, τα στενα της Πλακας, (που μερικοι συγκριναν με τη παλια πολη (Gamla Stan), στη Στοκχολμη και δεν ειχαν και πολυ αδικο....)

Στην Αθηνα, των παιδικων μου χρονων, ανοιξη και καλοκαιρια, γνωστοι και φιλοι ηταν παντα καλοδεχουμενοι στην αυλη, που ευωδιαζε τα καλοκαιρια απο γιασεμι, για ενα κρασι, λιγα τηγανισμενα ψαρια, ή ο τι αλλο τυχαινε να υπαρχει στο τραπεζι, κατω απο τη μεγαλη κληματαρια, που φυτεψε καποτε ο παππους και τη κλαδευε παντα με προσοχη, ωστε να εχουμε "καλη σκια" τα καλοκαιρια. Α, βρε, παππου, ποσο μου λειπεις κι εσυ....

Ηταν η εποχη πριν μας χωρισουν σε στρατοπεδα "συναινεσης" και "μη". 

Τωρα γιορτες, "αραια και που", ''χαθηκε η ορεξη'', ακους, καποιοι μεγαλωσαν πολυ, καποιοι αλλοι, (οι καλυτεροι) "εφυγαν", ενω μερικοι αλλοι μεταναστευσαν, για να μη σκεφτονται αυτα που δεν επρεπε να γινουν, αλλά εγιναν.

Η αυλή, με το κλήμα, δεν υπάρχει πια.