 |
| O φωτογραφος Robert Conrad, μεσα στο καταφυγιο, στα 1988 |
Ο Robert Conrad ήξερε οτι τα πράγματα μπορουσαν να γινουν άβολα. Υπήρχαν οι φρουροί, οι έκρηξεις, οι σκοτεινές σήραγγες. Εύκολα μπορουσε κανεις να σκοντάψει σε μια έκρηξη που βρισκοταν σε εξέλιξη,
να πεσει πανω σε έναν αστυνομικό, ή ακόμα και να βρεθει ο ιδιος στη φυλακή.
Και όμως, το καλοκαίρι του 1987, ο Conrad φόρεσε μια φορμα εργατη, ένα ειδικό κράνος και έκρυψε τη φωτογραφική του
μηχανή, ένα μοντέλο Praktica 35-χιλιοστών με ευρυγώνιο φακό σε μια
δερμάτινη τσάντα ώμου που πολλοι
εργαζόμενοι απο τη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας (ΛΔΓ), ειχαν τοτε. Για να δωσει και αληθοφάνεια στη μεταμφιεση ο, Conrad φρόντισε να φαινεται να εξεχει από την τσάντα του μια κανάτα-θερμός. Ήθελε να είναι απολύτως σίγουρος οτι εδειχνε ακριβώς όπως κάθε φυσιολογικός εργάτης οικοδομών.
 |
| 1987: Το καταφυγιο Neue Reichskanzlei, απο το εσωτερικο του |
Ετσι μεταμφιεσμένος ο φωτογράφος σκαρφαλωσε κρυφά πάνω απο το φράχτη γύρω από το
εργοτάξιο στην οδο Grotewohl του Βερολίνου και μπηκε μεσα στο εργοταξιο. Μόλις μπηκε μεσα έπρεπε να προσεξει να μην αρχίσει να τρέχει. «Μπήκα πολύ αργά σε όλη την περιοχή, σαν να πατουσα σε τσόφλια αβγών, για να μη με προσεξει κανεις," θυμάται ο Conrad. Αισθανονταν άβολα. ''Πού ήταν η είσοδος σε αυτό το κατω κοσμο του σκοτεινου σκυροδέματος των
ερειπιων που για δεκαετίες είχαν θαφτεί κάτω από τους δρόμους του Βερολίνου;'' Θα μπορούσε να αναρριχηθεί κάτω, μέσα στο περίφημο Führerbunker "καταφύγιο του ηγέτη," όπου ο Αδόλφος Χίτλερ αυτοκτόνησε τον Απρίλιο του 1945;
Τώρα, περίπου 26 χρόνια αργότερα, ο Conrad κατέχει ενα από τα φωτογραφικα slides για το οποίο κινδύνευε τότε και φροντίζει να διαλύσει κάθε παρεξηγηση με το να λεει οτι: «Εγώ δεν πηγα στο καταφυγιο για να ψαξω για λείψανα, ή από κάποιο μυστικο θαυμασμό για το ναζιστικό καθεστώς», oπως λέει, αλλα απο ενδιαφερον για την αρχιτεκτονικη.
 |
| To εργοταξιο, εξωτερικα, οπου φαινονται μερη του καταφυγιου πριν να κατεδαφιστει |
Σαν μια μορφή διαμαρτυρίας κατά της λήθης της ιστορίας
, ο Conrad εζησε παράνομα σε κτίρια προς κατεδάφιση και είδε τον εαυτό
του ως χρονογράφο της μανίας της κυβέρνησης για κατεδαφισεις . Μπηκε σε μεγαλους μπελαδες γι αυτό, επισης. Η Αστυνομία τον ανέκρινε για ώρες, τον απείλησε και εκαναν εφοδο στο διαμέρισμά του. Οι σπουδές στο πανεπιστήμιο αποκλειστηκαν τοτε για τον
Conrad, ετσι ο ίδιος εκανε πολλες απλές δουλειες και προκλητικά συνέχισε να τραβα φωτογραφίες. Στο εργοταξιο ο Conrad πηγε ξανά και ξανά, ίσως και 30 φορές συνολικά, αν και ο ίδιος δεν θυμάται ακριβώς...
και εδω
Ενδιαφέρον, όχι τόσο από φωτογραφική, αλλά από ντοκουμενταρίστικη άποψη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι Όσις για κοντά μισόν αιώνα δεν είχαν πειράξει τα κτίσματα του ναζιστικού καθεστώτος, (όσα τουλάχιστον δεν είχαν ισοπεδώσει οι βομβαρδισμοί των συμμάχων) όπως το στάδιο των ολυμπιακών του '36, ή την καμένη (απ' τους ναζί) Ράιχσταγκ.
Για το μπούνκερ του Αδόλφου δεν είχα ακούσει κάτι.