19.2.14

'' Η Σουηδία με υποδέχτηκε με ανοιχτές αγκάλες! ''




Εγώ και η Σουηδία γιορτάζoυμε 25 χρόνια μαζί. Είναι μια θαυμάσια σχέση, (γραφει ο δημοσιογραφος της Aftonbladet, Εhsan Fadakar). Ελπίζω ότι κάθε πρόσφυγας που προσγειώνεται στο αεροδρόμιο σήμερα να μπορει να πει το ίδιο πράγμα και στα 2029.

Η οικογένειά μου εγκατέλειψε το Ιράν, φευγοντας μέσω Κωνσταντινούπολης στα τέλη του 1989. Η μαμά μου ήταν λιγο «παραξενη», σε όλο το ταξίδι. Στην διαρκεια της πτήσης, έσκισε τα διαβατήριά μας. Πολλά χρόνια αργότερα, κατάλαβα πόσο νευρικη ήταν. Όταν τα αδέλφια μου και η μητέρα μου προσγειώθηκαμε στο αεροδρόμιο, ήμουν επτά ετών. Πηγαμε με αστυνομική συνοδεία σε ένα λευκό δωματιο για ανάκριση. Εκείνο το πρωί, μου εδωσαν ενα γλυκο, (ενα
σοκολατομπαλάκι) για πρωινό. Μεχρι σημερα, αγαπώ τα σοκολατομπαλάκια!

Mας τοποθετησαν σε ένα στρατόπεδο προσφύγων στην πολη Karlslund, έξω από τη Στοκχόλμη. Τρεις μήνες αργότερα μεταφέρθηκαμε σ ένα στρατόπεδο προσφυγων στην Kristinebergsvägen, στο Lycksele. Ήμασταν πολλοί Ιρανοί εκεί. Έπαιζα πινγκ-πονγκ πέντε μήνες . Ο αδελφός μου ήταν μια ιδιοφυΐα στο σκάκι. Μια μέρα η μητέρα μου εφυγε. Πανικόβλητος την βρήκα  να κλαίει. Μου εδειξε ένα χαρτί, με κράτησε αγκαλια και μου είπε: Πηραμε άδεια παραμονής .

Η Επιτροπή Μετανάστευσης , όπως λεγόταν σε εκείνες τις ημέρες η υπηρεσια αυτη, μας ειπε ότι η πολη του Piteå μας δεχτηκε. Υπέροχη, αγαπημενη Norrland. Η πολη του Piteå άνοιξε την αγκαλιά της για να μας βοηθήσει σε μια ξένη χώρα. Η μητέρα μου επιασε δουλειά σε μια καφετερια. Ο γείτονας τη βοήθησε να ανοίξει έναν τραπεζικό λογαριασμό ταμιευτηρίου για τα παιδιά της. Ένας άλλος γείτονας τη βοήθησε να αγοράσει ένα αυτοκίνητο. Ήταν πράσινο. Με εβαλαν σε μια τάξη όπου όλοι ήταν Σουηδοί . Η μαμά μου μου είπε ότι δεν μιλουσα για ένα χρόνο και μια μέρα, μίλησα ξαφνικά άπταιστα Σουηδικά! Οι δάσκαλοι μου, νιώθω τόση αγάπη για αυτους, έστω και αν δεν τους θυμάμαι πια.

Γίναμε ενα μέρος της Σουηδίας. Ήμασταν Σουηδοί! Δεν θα ξεχάσω ποτέ την αλληλεγγύη που η μικρη πολη του Piteå έδειξε στην οικογένειά μου. Δεν τους ενδιεφερε το τι θα μπορούσαμε εμεις να προσφέρουμε στη Σουηδία, αυτο δεν ειχε και τοση σημασια. Ήμασταν συνανθρωποι που χρειάζονταν ένα νέο σπίτι.

Αυτός είναι ο λόγος που η Σουηδία του 2014 με κανει να λυπαμαι. Η λέξη «αλληλεγγύη» απο τις πιο ομορφες λεξεις που υπάρχουν, αργοπεθαίνει. Πλούσιοι δήμοι αρνούνται να δεχτούν παιδιά προσφύγων. Ανταγωνίζονται σε φτωχές δικαιολογίες για να δικαιολογησουν τις κλειστές πόρτες τους. Πρόσφυγες που έχασαν παιδιά, γονείς και το σπίτι τους μεσα σε μια νυχτα, αναφερονται ως 
"ποσοτητες". Η ανθρώπινη αξία μειώνεται .

Όταν ο Bo Oskarsson, εργαζομενος στο σουπερμαρκετ Ica, στη πολη Kaxås, υποδεχθηκε τρεις οικογένειες προσφύγων απο τη Συρία, στη πολη  του, τον απειλησαν με δολοφονία. Αυτό συνέβη σχεδον εναμισυ χρόνο πριν , αλλά δεν μπορώ να ξεχάσω το θάρρος του. Χρειάζεται θάρρος στη δεκαετία του 2010, στη Σουηδία να καλωσορίζεις τους ξένους που ειναι προσφυγες. Θα πρέπει όλοι να δείξουμε περισσότερο θάρρος, πριν να είναι πολύ αργά.

Με κάνει να σκέφτομαι, τι θα πει σε 25 χρόνια ενα επταχρονο  προσφυγοπουλο απο τη Συρια που προσγειώνεται σήμερα στο αεροδρόμιο της Arlanda, στη Σουηδια!

 

2 σχόλια:

  1. Καλησπέρα σου φίλη και σ Ελβα.

    Μου συνέβη το Σάββατο, έχει σχέση με το ιστορικό που παρουσιάζεις και φυσικά με το θέμα των προσφύγων, των αλλοδαπών, των ανθρώπων που ζητούν το δικαίωμα στη ζωή μακρυά από την πατρίδα και τα χώματά τους.

    Περνάω από ένα κομμωτήριο που είναι τόσο γεμάτο που γυναίκες είναι ακόμη και στην αναμονή.

    Φτάνω στην πελάτισσά μου που είναι εκεί κοντά και την ρωτώ τι συμβαίνει εκεί.

    8 ευρώ το κούρεμα και να δεις τι γίνεται Δευτέρα και Τετάρτη που έχει 5 ευρώ το κούρεμα μου λέει.

    Είναι και μία κοπέλα εκεί και παίρνει το λόγο.

    Ναι λέει, αλλά αυτός που έχει το κομμωτήριο το ξέρετε ότι είναι Σύριος; (!)

    Επειδή δυσκολεύομαι να καταλάβω γιατί το λέει αυτό, αναλαμβάνει να μου εξηγήσει ότι η παρουσία τέτοιων αλλοδαπών στερεί από τους δικούς μας άνδρες τη δουλειά και έτσι μένουν άνεργοι και αναγκάζονται να φύγουν από την Πατρίδα! !
    Της είπα ότι μπορούσα να της πω για το θέμα των μεταναστών, για τα δικαιώματά τους, μέχρι και για το Μάαστριχ που προβλέπει την ελεύθερη διακίνηση εμπορευμάτων, εργαζομένων και κεφαλαίων.
    Και επειδή επέμενε ότι όλοι αυτοί που έρχονται εδώ καλά θα κάνουν να μείνουν στην χώρα τους και να δουλεύουν εκεί ......

    Της είπα ότι αυτή τη στιγμή τη Συρία την βομβαρδίζουν.
    Σκοτώνουν αμάχους, δεν έχεις ακούσει τίποτα, βο μβα ρδί ζουν.......
    Και ξέρεις τι μου απάντησε;

    Ναι, άλλα δεν βομβαρδίζουν ολόκληρη τη Συρία ! ! ! !

    Η κοπέλα αυτή δεν ήταν πάνω από 35 χρονών, εργαζόταν στην Τράπεζα και είχε μόλις την περασμένη εβδομάδα απολυθεί.

    Θα μου πει κανείς τι φταίει για το επίπεδο του κόσμου και πώς αυτό μπορεί να ανατραπεί;












    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Kαλησπερα στη σ/α και φιλη blackbedlam

      Δεν μου κανει εντυπωση το περιστατικο που αναφερεις γιατι ολοι ακουμε και διαβαζουμε αναλογες περιπτωσεις καθημερινα..Ναι μεν δεν υπαρχει επιπεδο oπως λες, αλλα απ την αλλη ειναι ενα σοβαρο θεμα το πως μπορει κανεις να αλλαξει νοοτροπιες και αντιληψεις που δεν κρατουν μονο τους ιδιους ..δεσμιους σε ενα κοινωνικο μεσαιωνα, αλλα και ολη την χωρα αναγκαστικα, εφ οσον η πλειοψηφια δεν αντιδρα στη επιβαλλομενη λιτοτητα οπως θα επρεπε και επιπλεον ψηφιζει με εναν τροπο που δεν τιμα την νοημοσυνη τους!

      Διαγραφή

"Tα ...πολλά λόγια δεν ειναι...φτώχεια! (Οι νεοφιλελευθερες,... ''σοσιαλδημοκρατικές'' και ..φασιστικές πολιτικες, ομως;)