ΚΙΝΑ: Η τρομερη μηχανή δείχνει σημάδια..φθοράς!

Ο Μπαράκ Ομπάμα προσφατα κατηγορησε τη Κινα για  για ''στρέβλωση'' των παγκόσμιων εμπορικών συναλλαγών επειδή παρεμβαίνει για να μειώσει την τιμή του νομίσματός της, του γουάν, πραγμα που κανει τις Κινεζικες εξαγωγες λιγότερο ακριβές, ενω καθιστά πιο ακριβές τις Αμερικανικες εξαγωγες προς τη Κινα.

Γι αυτο το σκοπο οι Η.Π.Α σκοπευουν να ψηφισουν ενα νομοσχεδιο για να προστατευσουν την οικονομια τους, εφαρμοζοντας αναλογες κυρωσεις εναντιον της Κινας. Το νομοσχεδιο αναμένεται ότι θα υιοθετηθεί αν και έχει ηδη προκαλέσει προειδοποιήσεις από το Πεκίνο ότι μπορεί να προκαλέσει εμπορικό πόλεμο.

Ομως η αληθεια ειναι οτι το Κινεζικο οικονομικο θαυμα που υπηρχε μεχρι τωρα, δεν θα υπαρχει για πολυ.

Η πολιτικη του "ενος παιδιου ανα οικογενεια", σημαίνει οτι σύντομα θα υπαρχουν πολυ λίγοι εργαζόμενοι και πάρα πολλοί συνταξιούχοι! 

Στην εκπομπη  Korrespondenterna ακολουθουμε τον ρεπορτερ Frederick Önnevall, σε ένα ταξίδι μέσα από τη ...γερασμενη Κίνα.

Οι παλιες συνοικίες των κινεζικων πόλεων είναι γεμάτες με ηλικιωμένους – που σύντομα δεν θα ξέρουν πού να πάνε. 

Υπάρχουν 178 εκατομμύρια συνταξιουχοι στην Κίνα και η χώρα έχει πλέον περιέλθει σε μια κατάσταση όπου τέσσερις ηλικιωμένοι φροντίζονται απο δύο παιδιά, που με τη σειρά τους θα φροντισθουν απο ένα παιδί......

Το αποτέλεσμα είναι ότι ενας νέος στην σημερινη Κίνα μπορεί σύντομα να φροντιζει για έξι ηλικιωμενους. Και οι οικοι ευγηριας δεν ειναι κατι που σκέφτεται κανεις, λιγοι ειναι σε θέση να αντέξουν οικονομικά και οι συντάξεις είναι πολύ χαμηλές. 

Η Κίνα εχει ετσι κι αλλιως ελλειψη 5,5 εκατομμυριων οικων ευγηριας. Ένας από αυτούς που αντιμετωπίζουν τώρα δυσκολιες είναι ο συνταξιουχος Gao Kun, που ζει με τη σύζυγό του και τη μητέρα του και δεν περιμενει βεβαια ο γιος του να είναι σε θέση να τους φροντίσει, οπως λέει στον ρεπορτερ .

Η πολιτική του ενός παιδιού, μονο, σε καθε οικογενεια εισήχθη στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Από τότε, αποτελεί αδίκημα να αποκτησει κανεις περισσότερα από ένα παιδί. Μια οικογένεια που επλήγη σκληρά από αυτο το μετρο ειναι η οικογένεια Lei. Αυτοι διαλεξαν να αψηφισουν την απαγόρευση και να αποταμιευουν χρηματα μέχρι και για τα πρόστιμα. Αλλά το προστιμo ηταν μισθoι τριών ετών και ο πατερας έχασε τη δουλειά του ως δάσκαλος.  
''Aντι να μ ευχαριστουν που συμβαλλουμε στην οικονομια της χωρας με παιδια'', το κρατος μας τιμωρει λεει ο πατερας της οικογενειας.

Οι συνέπειες του οτι τα τελευταία 30 χρόνια γεννιουνται πολυ λιγα παιδια, οδηγει στην έλλειψη εργατικού δυναμικού στα κινεζικά εργοστάσια. Ένας από αυτούς που πληγεται απο αυτη την ελλειψη είναι ο Αμερικανος επιχειρηματίας, Charles Hubbs, που σήμερα έχει δυσκολια να βρει και να προσλαβει εργαζομενους στο εργοστασιο πλαστικων και πιστευει οτι με την ελλειψη προσωπικου θα ακριβηνουν οι τιμες. 

Υπαρχουν πολλες αφισες σε τοιχους που δειχνουν το εργασιακο περιβαλλον των εργοστασιων, με σκοπο να προσελκυσουν προσωπικο σε εργοστασια. Πολλες οικογενειες σκεφτονται διαφορετικα τωρα που εχουν μονο ενα παιδι και θελουν να του παρεχουν καλυτερη μορφωση ωστε να μη γινει εργατης σε εργοστασιο.

Τι θα γινει ομως αν η Κίνα δεν είναι σε θέση να λειτουργεί σαν ...παγκοσμιο εργοστασιο, πια; Ισως οπως λεει ο καθηγητης, Vernon Hsu, να πρεπει να σταματησουν να σκεφτονται τη παγκοσμια παραγωγη τις επενδυσεις και τις εξαγωγες, να σταματησουν να κατηγορουνται για πολλες μακροοικονομικες αποφασεις και να επικεντρωθουν, αντιθετα, στην δικη τους που τελικα θα ωφελησει πολυ τη χωρα.

Τα φθηνα μας πραγματα θα γινουν πιο ακριβά και δεν θα είμαστε σε θέση να αγοράζουμε τόσο πολλα, πια. 

Γιατι σιγουρα δεν υπάρχει άλλη χώρα που μπορεί να αναλάβει τετοια παραγωγη, άν η Κίνα επιβραδύνει τους ρυθμους της. 

Στη Δύση πρέπει να μαθουμε να ζουμε πιο απλα, ειναι το μηνυμα που ερχεται απο τη σημερινη Κινα.